افسانه زمانی: نمایش‌های عروسکی ویترین جشنواره هستند

افسانه زمانی که یکی از اعضای شواری بازبینی نمایش‌های محیطی شانزدهمین جشنواره نمایش عروسکی است؛ نمایش‌های محیطی را ویترین جشنواره خواند و گفت: نمایش‌های عروسکی محیطی به نوعی ویترین جشنواره هستند، چراکه مخاطبانی که نمی‌توانند بلیت بخرند با دیدن این نمایش‌‌ها با فضای جشنواره ارتباط برقرار می‌کنند و این نوع نمایش‌ها به نوعی باعث آشتی دادن مخاطب با نمایش عروسکی می‌شود.

به گزارش صدای ایران، این کارگردان تئاتر عروسکی یادآور شد: این میزان استقبال از سوی نمایشگران عروسکی برای اجرا در فضای باز برای من قابل تقدیر است. افرادی که به طور مستمر نمایش‌هایی را در فضای باز اجرا می‌کنند به سراغ نمایش عروسکی آمدند و این کار آنها به نظر من مثبت و دارای ارزش است.

کارگردان «کابوس‌هایی در مضرات دخانیات» با اشاره به بالا بودن کیفیت نمایش‌های عروسکی سنتی توضیح داد: نمایش‌های سنتی کیفیت خیلی خوبی داشتند. هم در روایت و اجرا و هم به لحاظ متریال عروسکی سطح آنها بالا بود. به خصوص نمایش‌هایی که توسط افراد باتجربه کارگردانی می‌شد، از این حیث خیلی باکیفیت بودند.

زمانی براین اعتقاد است که تعریف درستی از نمایش محیطی چه در حیطه عروسکی و چه در زمینه تئاتر زنده وجود ندارد. او در این باره گفت: این گونه نمایشی گهگاه با آثاری که در سالن اجرا می‌شوند، اشتباه گرفته می‌شود. حتی نمایش‌هایی که امکانات لازم برای اجرا در سالن را نداشتند هم به عنوان نمایش خیابانی ارائه می‌شوند که این معضل نیاز به یک سیاستگذاری درست و سیستم آموزشی اصولی دارد.

عضو هیات بازبینی ادامه داد: در حال حاضر خوشبختانه راه‌های ارتباطی با نمایش‌های روز دنیا وجود دارد و می‌توان اطلاعات کافی دراین‌باره کسب کرد. از سوی دیگر ما سابقه زیادی در زمینه اجرای نمایش‌های محیطی داریم و تعزیه اصلا برای اجرا در فضای باز تعریف شده است. به همین دلیل ما با این شیوه‌های نمایشی ناآشنا نیستیم و می‌توانیم به راحتی از این نوع نمایش‌های استفاده کنیم.

کارگردان نمایش «ناسور» با تاکید براینکه نمایش محیطی باید برای یک محیط خاص تعریف شده باشد،‌گفت: مثلا بعضی از این نمایش‌ها باید برای دورتادور تئاتر شهر یا فضاهای محیطی دیگری طراحی شوند. هریک از این فضاها ابعاد، اندازه و تعریف عروسک، موضوع و میزانس تحت الشعاع قرار می‌گیرد و باید مطابق با آن فضا به همه این موارد فکر شود. اما متاسفانه مشکلی که ما سال‌هاست با آن روبرو هستیم، این است که به این نکات توجه نمی‌شود. البته این معضلات تنها مربوط به نمایش‌های عروسکی محیطی نمی‌شود بلکه کلیت نمایش خیابانی را دربرمی‌گیرد.

زمانی درباره کیفیت نمایش‌های آیینی توضیح داد: تعدادی از نمایش‌های کیفیت خوبی داشتند اما بعضی از آنها تنها مطابق آن آیین کار کرده بودند، درحالی که آیین‌های عروسکی می‌تواند دستمایه قصه‌ای جذاب قرار گیرد. در بعضی از این نمایش‌ها با نوآوری در شیوه روایت مواجه می‌شدیم که قابل توجه بود. اما اگر تنها بخواهیم به نمایش‌های آیینی بسنده کنیم دیگر تازگی نخواهد داشت و باید به دنبال روش‌های به‌روزتر و جذاب‌تر باشیم.