عملیات «وعده صادق»، پاسخ مناسب در زمان مناسب

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ «بزرگترین حمله پهپادی تاریخ» و «نخستین حمله گسترده نظامی که زنده پخش شد» ازجمله تیترهای رسانه های غربی درباره واکنش جمهوری اسلامی به تجاوز رژیم صهیونیستی به کنسولگری ایران در دمشق است. تردیدی وجود نداشت پاسخ تنبیهی ایران انجام می شد. از همه مهم تر اینکه دشمن صهیونیستی از تمام گزینه‌های ممکن خود ازجمله تهدید استفاده کرد تا ایران را از پاسخ به تجاوزش منصرف کند. برای نخستین بار ایران به سیاست موسوم به «صبر راهبردی» متوسل نشد، بلکه تمام رده های نظام جمهوری اسلامی یکصدا اظهاراتی دال بر آماده شدن برای پاسخگویی مناسب مطرح کردند.

به مدت چند روز پس از تجاوز رژیم صهیونیستی به کنسولگری ایران در دمشق چشم جهانیان به منطقه غرب آسیا معطوف شد و تحلیل‌هایی از گوشه و کنار جهان برای پیش‌بینی حرکت بعدی ایران منتشر می شد. از آنجایی که محور مقاومت همواره بر سیاست بازدارندگی تکیه می کند، همه دنیا به تماشای پهپادها و موشک‌های ایرانی نشستند که در حال عبور از حریم هوایی چند کشور بودند، حتی آمریکایی‌ها نیز «یک لنگ در هوا» منتظر ایستاده‌ و پایتخت‌های غربی نگران بودند. در سرزمین های اشغالی آژیرهای خطر به صدا در‌آمد و پناهگاه‌ها و مقرهای امن باز برای بیش از 1 میلیون صهیونیست باز شدند.

آنچه لازم بود اینکه تعدادی از پهپادها و موشک های ایرانی به اهداف مدنظر اصابت کنند و این هدف محقق شد

مطمئناً فرماندهان نظامی ایران می دانستند نیروهای متجاوز و متحدانشان تمام تلاش خود را برای خنثی سازی پاسخ ایران در بُعد نظامی به کار خواهند بست. این همان چیزی است که مخالفان مقاومت برای ایجاد تردید در اثربخشی حمله و کاهش اهمیت واکنش ایران بر آن تکیه کرده بودند؛ اما محاسبات «صد من یه غاز» دشمن با محاسبات مقاومت مطابقت نداشت. ایران به صراحت اعلام کرد، عملیات نظامی پاسخی به حمله خائنانه به کنسولگری این کشور در دمشق خواهد بود، یعنی عملیات با هدف محدود و نه به معنای اعلام جنگ همه جانبه ای که رژیم صهیونیستی مشتاق به راه انداختن آن در منطقه است.

آنچه لازم بود اینکه تعدادی از پهپادها و موشک های ایرانی به اهداف مدنظر اصابت کنند و این هدف محقق شد؛ این یعنی کشور بزرگی به وسعت ایران در منطقه علاوه بر امکان پشتیبانی از خارج، به تغییر قواعد درگیری میان محور مقاومت و محور شرارت و تقابل مستقیم با دشمن صهیونیستی روی آورده است. ایران از نظر نظامی توانایی خود را در ضربه زدن به مراکز نظامی دشمن صهیونیستی با استفاده از بخش بسیار کمی از توان نظامی اش نشان داد و همانطور که مشخص است، صدها برابر توان نظامی دشمن قدرت تقابل دارد و اگر بخشی از این توانمندی ها را به کار بندد، خسارت های دشمن بسیار بیشتر خواهد شد، به نحوی که موجودیت رژیم صهیونیستی به خطر خواهد افتاد.

چرا ایران به جای استفاده از تمام توان نظامی خود، پاسخی محدود داد؟

هدف مخالفان مقاومت از طرح این پرسش، تردیدافکنی نسبت به پاسخ ایران و انحراف افکار عمومی به سمت توافق خیالی میان ایران و آمریکاست. ایران پیش تر اعلام کرده بود برنامه ای برای گسترش جنگ در منطقه ندارد و محور مقاومت نیز به صراحت اعلام کرد هدفش توقف تجاوز جنایتکارانه به غزه و پایان دادن به کشتار غیرنظامیان است.

محور مقاومت می داند دشمن صهیونیستی با ادامه عملیات نظامی به ویژه هجوم به شهر رفح و نیز ضربه زدن به زیرساخت های مقاومت در لبنان، عراق، یمن و سوریه به دنبال گسترش جنگ است.

از نظر سیاسی، ایران دستور کار مقاومت را به جهان دیکته کرد. واکنش اولیه آمریکا این بود که از رژیم صهیونیستی بخواهد بدون مشورت با واشنگتن به حمله ایران پاسخ ندهد. با وجود اینکه جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا اعلام کرده بود کشورش به رژیم صهیونیستی در مقابله با ایران کمک خواهد کرد، حمله جمهوری اسلامی انجام شد. بایدن به سرعت اعلام کرد، آمریکا با کشورهای «گروه هفت» دیدار خواهد کرد تا درباره پاسخ دیپلماتیک به ایران توافق کنند.

موضع روسیه و چین که واکنش ایران را به شکست سازمان ملل متحد و به ویژه شورای امنیت در اتخاذ تدابیر بازدارنده علیه رژیم صهیونیستی مرتبط می‌دانند، نشان می‌دهد هرگونه تلاش برای صدور بیانیه محکومیت ایران در شورای امنیت محقق نمی شود و با وتوی مضاعف چین و روسیه مواجه خواهد شد. مهم تر از همه اینکه کشورهای اروپایی مجبور خواهند شد در محاسبات خود در زمینه حمایت مطلق دیپلماتیک از طرح های رژیم صهیونیستی، پیامدهای این حمایت بر ثبات در منطقه و تهدید آن به آغاز جنگ منطقه ای که بحران های اقتصادی و سیاسی اروپا را عمیق تر می کند، تجدید نظر کنند.

با وجود اینکه جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا اعلام کرده بود کشورش به رژیم صهیونیستی در مقابله با ایران کمک خواهد کرد، حمله جمهوری اسلامی انجام شد

علاوه بر اینکه مردم فلسطین با خوشحالی پیام اقتدار ایران را دریافت کردند، حمله نظامی به رژیم صهیونیستی نشان دهنده حمایت ضروری و قاطع مقاومت از موضع فلسطین در مذاکرات آتش‌بس بود. ایران مقتدرانه پای خود را به میز مذاکره کشاند و دستور کار مذاکرات را به چیزی فراتر از جنگ غزه، یعنی حل و فصل جامع نبرد در تمامی جبهه‌های رویارویی با دشمن صهیونیستی سوق داد.

در زمانی که بیشتر کشورهای هم پیمان آمریکا در تقابل ایران و رژیم صهیونیستی بی طرفی خود را اعلام کردند و اجازه ندادند از سرزمینشان برای حمله به ایران استفاده شود، موضع مذموم اردن مطرح شد که برای نخستین بار علنی از تحرکات نظامی آمریکا و رژیم صهیونیستی حمایت و تلاش کرد موضوع را به حاکمیت اردن بر زمین و آسمان ربط دهد، بدون توجه به اینکه هواپیماهای دشمن صهیونیستی بارها از حریم هوایی این کشور برای بمباران اهدافی در عراق و سوریه عبور کردند.

این موضع به دور از جریان حاکم بر خیابان های اردن بود که اعراب و اردنی ها در خط مقدم حمایت از مقاومت و گزینه های آن قرار گرفتند و بیانگر بحران مضاعفی است که حاکمیت اردن تجربه خواهد کرد. اردن از سویی آسیب پذیرترین کشور برای تحمل پیامدهای ناگوار تجاوزات رژیم صهیونیستی به غزه است و از سوی دیگر در بند توافقات امنیتی و نظامی با آمریکا قرار دارد به حدی که فرصت مانور از این کشور سلب شده است.

پاسخ تنبیهی ایران به تجاوز رژیم صهیونیستی به کنسولگری ایران در دمشق انجام شد، اما پیامدهای آن برای مدت طولانی ادامه خواهد داشت و محتمل ترین این پیامدها، به تعویق انداختن هرگونه عملیات نظامی به رفح و نیز افزایش فشارها برای دستیابی به توافق آتش بس در اسرع وقت است.