استانداردسازی ارزیابی پایداری مواد مبتنی بر گرافن

استانداردهای ملی با حضور نمایندگانی از دانشگاه‌ها، سازمان استاندارد، شرکت‌های فناور و آزمایشگاه‌های فعال پس از برگزاری جلسات متعدد کمیسیون فنی با سرپرستی کارگروه استاندارد و ایمنی ستاد توسعه فناوری های نانو و میکرو بررسی و تدوین می‌شود. این استاندارد به دبیری خانم مهندس نقوی از اداره کل استاندارد استان گیلان، فرآیند تدوین را طی کرد و سرانجام در جلسه نهایی کمیته ملی فناوری نانو سازمان استاندارد مطرح شد. استاندارد توسط نماینده سازمان استاندارد مورد بررسی قرار گرفت و پس از تایید مصوب گردید. لازم به ذکر است استاندارد های ملی فناوری نانو به تعداد ۱۶۹ استاندارد رسید.

قسمت قبل این استاندارد با عنوان “فناوری نانو – ارزیابی قابلیت اطمینان – قسمت ۲-۱: افزاره‌های فتوولتائیک نانو‌فعال – آزمون‌ پایداری” در سال ۱۳۹۹ مصوب و منتشر شده است. همچنین ۹ استاندارد ملی دیگر در حوزه گرافن نیز طی سال های گذشته به تصویب رسیده اند. علاقه‌مندان به آشنایی با این استانداردها می توانند به بخش استانداردهای ملی وبگاه استاندارد و ایمنی نانو مراجعه کنند و به فایل مصوب آن ها دسترسی رایگان داشته باشند. در ادامه توضیحاتی مختصر برای این استاندارد آورده شده است.

گرافن، تک لایه‌ای از اتم‌های کربن است که در یک شبکه لانه زنبوری چیده شده‌اند، به‌دلیل رسانایی عالی، شفافیت و انعطاف‌‌پذیری ماده، پتانسیل بالایی برای کاربردهای فناوری نانو در آینده دارد. بسیاری از سازمان‌های تحقیقاتی و شرکت‌های صنعتی در حال توسعه فناوری‌های ساخت فیلم‌های گرافن روی بستره‌ها، به‌عنوان پودرخشک یا گرافن در پراکنه‌های مایع برای کاربردهای مختلف هستند. بنابراین، نیاز به سامانه‌ای از آزمون‌های استانداردشده برای مشخصه‌های کلیدی کنترلی برای محک‌زدن مواد گرافن در اصلاحات فیزیکی و شیمیایی مختلف آن ضروری به‌نظر می‌رسد. نبود چنین سامانه‌ای روند توسعه را کند می‌کند و مانع موفقیت تجاری شرکت‌ها است.

هدف از تدوین این استاندارد عبارت است از:
-مشخص کردن الزامات غربالگری تنش اطمینان‌پذیری (RSS) عمومی استاندارد برای محصولات نانوپدید الکتروتکنیکی با استفاده از گرافن و سایر مواد ‌پایه گرافنی؛
-جهت‌دهی به تأمین‌کننده و کاربر نهایی در مورد تولید و خرید محصولات نانوپدید الکتروتکنیکی برای برآورده کردن و اطمینان‌پذیری استانداردهای کیفی‌سازی برای برخی از محیط‌های خدماتی مشخص؛
– تهیه فهرستی از شرایط و آزمون‌های اطمینان‌پذیری کیفی‌سازی تنش؛
– ایجاد راهنمایی‌هایی برای انتخاب اندازه‌گیری‌‌های مناسب و معیارهای قبولی/ رد.
– ارائه ارجاعات مربوط؛ و
– تعیین حداقل الزامات گزارش‌‌دهی.