هراس از وقوع جنگ در اقیانوس هند و آرام/ سایه تنش‌های آمریکا و چین بر ثبات استرالیا

به گزارش اقتصادنیوز، سیاست‌گذاران و رهبران باید خطرات تشدید تنش ها را درک کنند زیرا آنها روابط استرالیا با ایالات متحده، چین، کره شمالی و شرکای دفاعی منطقه ای کلیدی در دهه های آینده را مدیریت می کنند. در لفاظی و عمل، استرالیا همچنین باید توجه داشته باشد که چگونه دستیابی و استفاده از قابلیت‌های جدید- موشک‌های ضربه‌ای، قابلیت‌های سایبری در حال تکامل و زیردریایی‌های پیشران هسته‌ای - بر پویایی پایداری استراتژیک در جهانی در حال تغییر تأثیر می‌گذارد.

رهبران ارشد استرالیا به طور مداوم از دولت‌ها در سراسر منطقه خواسته‌اند تا از آژانس های خود برای شکل‌دهی به پویایی قدرت‌های بزرگ، از جمله حمایت از توسعه به اصطلاح «نرده‌های محافظ» برای مدیریت رقابت استراتژیک بین چین و ایالات متحده استفاده کنند.حمله روسیه به اوکراین به طور کلی نگرانی در مورد خطرات تشدید تنش را افزایش داده است. ناظران می گویند ضروری است که نگرانی‌های مشابه توسط سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیرندگان استرالیا درک شود، زیرا به شرکای کلیدی و جغرافیای این کشورما مربوط می‌شود.

عبور از بحران در اقیانوس آرام

خطرات مرتبط با تشدید درگیری ها در اقیانوس هند و اقیانوس آرام، موضوع پیچیده ای است که می توان از جهات مختلف به آن پرداخت، اما به دلایل تاریخی - از جمله اینکه استرالیا مجبور نبوده در دهه‌های اخیر زیاد درباره مدیریت بحران و خطرات تشدید فکر کند - حافظه عضلانی از بین رفته است.تصور ثبات استراتژیک در منطقه استرالیا به واسطه مولفه هایی چون ماهیت مبهم قابلیت های دریایی، فناوری های جدید، ناشناخته ها در تعادل هسته ای و ضعف ساده انسانی دشوار و در عین حال پیچیده است.آنگونه که بنیاد سیاست استراتژیک استرالیا نوشته، دلیلی برای رضایت از وضعیت حاکم بر منطقه وجود ندارد.

در مجموع، این عوامل به این معنی است که احتمالات بسیار قابل تصوری برای تشدید غیرعمدی و تصادفی در اطراف نقاط تنش، جغرافیای مانند شبه جزیره کره، تایوان، و در شرق و دریای چین جنوبی وجود دارد. علاوه بر این، ماهیت دریایی اقیانوس آرام غربی در قابنمایش نظامی، همراه با فناوری‌های نوظهور مانند تجهیزات مافوق صوت، به این معنی است که تصمیم‌گیرندگان می‌توانند با فشارهای بسیار قوی از وقوع بحران جلوگیری کنند. به زبان ساده تر، فشار ناشی از ترس برای « شلیک اول» می تواند بسیار قوی و خطرناک باشد.

چگونگی رویارویی با چالش های امنیتی

در این میان گزینه های سیاسی برای کاهش نگرانی ها وجود دارد مطمئنا استرالیا نمی تواند این خطرات را به تنهایی مدیریت کند و نباید در باب تأثیر استرالیا بر عوامل مختلف تأثیرگذار بر ثبات استراتژیک اغراق کنیم. با این وجود، عواقب بالقوه آن چنان جدی است که بازیگران مهم منطقه ای، از جمله استرالیا، نمی توانند ناظر باشند. اینها فقط مسائل مربوط به ایالات متحده و چین نیست. در واقع، سابقه ای وجود دارد که استرالیا نقش سازنده ای در این زمینه ایفا می کند.بر این اساس، ناظران سه توصیه ارائه کرده اند. اول، سیاست گذاران استرالیایی باید از ایجاد مکانیسم های مناسب مدیریت بحران حمایت کنند. دوم، استرالیا باید تمرینات بحران را ادامه داده و بهبود بخشد، که تصمیم گیرندگان ملی باید در آن شرکت کنند. ثالثاً، این مهم است که سرمایه گذاری مستمری برای درک آستانه تشدید وجود داشته باشد.

مهم این است که پیشاپیش بر قابلیت‌ها و مفاهیم استرالیا و متحدان این بازیگر تاکید شود. این مقوله را باید لحاظ کرد که درگیری و رقابت همیشه اموری دو طرفه (یا چند جانبه) هستند و اقداماتی که ما انجام می‌دهیم - حتی در ترکیب و هماهنگی با متحدان و شرکا - نمی‌تواند نتایج را به تنهایی تعیین کند.علاوه بر این، خطرات مورد بحث در اینجا هرگز قابل حذف نیستند. اگر قرار است بازدارندگی بخش مهمی از پاسخ به چالش‌های امنیتی ما در دهه‌های آینده باشد، مدیریت خطرات تشدید یک امر ضروری است.