رویارویی جیپ ویلیز و رنجروور، مرور تغییر و تکامل توانایی‌های آفرود

آیا شاسی‌بلندهای آفرودی امروزی که برای ثروتمندان پر از تکنولوژی شده‌اند، می‌توانند بهتر از آفرودرهای سادهٔ اولیه از مسیرهای خشن عبور کنند؟

از زمانی که حیات انسان روی کرهٔ زمین آغاز شد، بشر به دنبال جابجایی و حرکت بوده است. ابتدا این کار فقط با پاهایمان انجام می‌شد. سپس اسب‌ها را کشف کردیم و فهمیدیم اندام آن‌ها برای حرکت از ما بهتر است. سپس جلوتر رفتیم و با شکل‌گیری انقلاب صنعتی، گزینه‌ها چند برابر شد: خودرو، دوچرخه، قطار، هواپیما، اسکوتر و… . بااین‌حال، اصول اولیهٔ رسیدن به مکانی سخت در دنیای ماشین‌ها ثابت مانده و هنوز هم با چهار لاستیک روی چهار فلز گرد انجام می‌شود؛ اما همان‌طور که در تصاویر اینجا می‌بینید، در طول دهه‌ها تفاوت زیادی در شیوهٔ انجام این کار صورت گرفته است.

خودروی جدید ما در اینجا رنجروور پلاگین‌هیبریدی است که هرچند کاملاً مملو از جدیدترین تکنولوژی‌های الکترونیکی آفرود است اما هنوز هم برای ماجراجویی‌های آفرودی مناسب نخواهد بود. البته شاید بگویید باید از دیفندر در این آزمایش استفاده می‌شد زیرا این خودرو آفرودر نهایی لندروور محسوب می‌شود اما در اینجا می‌خواهیم بیشتر روی پیشرفت‌هایی که در تکنولوژی شاسی‌بلندهای لوکس صورت گرفته تمرکز کنیم و برای این کار رنجروور گزینهٔ بهتری خواهد بود.

جیپ ویلیز

همه میدانیم که ویلیز و جیپ اولیهٔ جنگ جهانی دوم بخش شاسی‌بلند را به چیزی که امروز می‌بینیم تبدیل کرد. خودرویی که در اینجا داریم، یک ویلیز مدل ۱۹۵۵ است که تحت لیسانس در هلند ساخته شده است. این ماشین با فنرهای شمش، امکان انتخاب بین چهارچرخ محرک و دوچرخ محرک با یک اهرم بسیار بلند و یک گیربکس سه سرعتهٔ متصل به پیشرانهٔ چهار سیلندر آب خنک، بسیار ساده است. اینجا هیچ در یا بخاری وجود ندارد و تکنولوژی صرفاً در چند آمپر و سوئیچ خلاصه می‌شود که اکثر آن‌ها کار نمی‌کنند.

رنجروور

تفاوت‌های رنجروور با جیپ بسیار زیاد است. سیستم تعلیق بادی که می‌تواند ارتفاع را تا ۱۳۵ میلی‌متر افزایش دهد، محور عقب پنج اتصالی، سیستم Terrain Response 2 با شش حالت مختلف، قفل الکترونیکی دیفرانسیل عقب و وسط، سیستم فرمان گیری چرخ‌های عقب و گیربکس ضریب سنگین فقط بخشی از تکنولوژی‌های این ماشین هستند. بااین‌حال، رنجروور به خاطر سیستم پلاگین‌هیبریدی برای آفرود ایده‌آل نخواهد بود. هرچند این سیستم مصرف سوختی زیر ۸ لیتر در هر صد کیلومتر را فراهم می‌کند اما باطری ۳۸.۲ کیلووات ساعتی زیر باطری قرار گرفته که ارتفاع از زمین را ۱۱ میلی‌متر نسبت به رنجروور معمولی کاهش داده و روی زوایای آفرودی تأثیر منفی می‌گذارد.

آفرود با رنجروور

این بخش را با شیبی تند به داخل یک معدن آغاز می‌کنیم جایی که چالش نه‌فقط زاویهٔ تند شیب بلکه سطح مسیر است که از ترکیبی سنگ‌های صاف و گل چسبنده تشکیل شده است. چهار دوربین رنجروور فوراً به کار می‌آیند زیرا هرچند فرم جعبه‌ای شکل خودرو همچنان حفظ شده اما هدایت آن در آفرود دشوار است. با قرار دادن خودرو در حالت آفرود، تعلیق بادی حداکثر ارتفاع را ارائه می‌کند و سیستم Ground View که نمای جلوی کاپوت را نشان می‌دهد در اختیار راننده قرار می‌گیرد. سپس با انتخاب حالت پایین رفتن از شیب و ضریب سنگین، خودرو بسادگی از شیب پایین می‌رود. این ویژگی جدید با اختصاصی رنجروور نیست اما سهولت استفاده از آن همیشه شگفت‌انگیز خواهد بود.

آفرود با جیپ ویلیز

جیپ هم به همان اندازه توانمند است اما هرگز راحت نیست. البته برخلاف رنجروور نیازی نیست به خاطر احتمال آسیب دیدن آن نگران باشیم زیرا تنها ۵ هزار پوند قیمت دارد. جایی که جیپ سرحال احساس می‌شود، روی یک شیب عرضی است. این خودرو هرچند تنها ۱۵۲ سانتی‌متر عرض دارد اما پایدار است و چون وزن بسیار سبکی دارد، به سمت پایین شیب کشیده نمی‌شود. رنجروور امروز خوش‌شانس است که مسیر آزمایش خشک است و درنتیجه، لاستیک‌های جاده‌ای میشلن چهارفصل برای کنترل وزن ۲,۶۹۵ کیلوگرمی خودرو مشکلی ندارند اما اگر مسیر خیس بود داستان فرق می‌کرد. بااین‌وجود، به لطف سیستم فرمان گیری چرخ‌های عقب، رنجروور با وجود ۱.۵ متر طول بیشتر، با همان راحتی جیپ از میان موانع عبور می‌کند.

ویژگی‌های منفی

در رنجروور ویژگی‌های عجیبی وجود دارد. این خودرو با سیستم‌های فراوانی که باهم در ارتباط هستند و سنسورها که همه‌چیز را تحت نظر دارند، بسیار هوشمندانه است اما گاهی گیج می‌شود. مثلاً هنگام دنده‌عقب رفتن در یک شیب از حالت سکون، کنترل پدال گاز دشوار است و بجای حرکت نرم، خودرو تکان تکان می‌خورد. گاهی اوقات هم موانع ساده‌ای عملکرد کنترل کشش را به هم می‌زنند و تکان‌هایی را به کابین وارد می‌کنند. بااین‌وجود، غیرازاین موارد تجربهٔ رانندگی با رنجروور بسیار نرم و روان است. جیپ هم می‌تواند همین کارها را انجام دهد اما آن‌قدر ناراحت است که هرگز اجازه نمی‌دهد بتونید روی توانایی‌های آن تمرکز کنید.

نتیجه‌گیری

هیچ‌کدام از این خودروها هنگام بالا رفتن از شیب عملکرد خیلی خوبی ندارند. در مورد جیپ دلیل این موضوع لاستیک‌ها هستند که هرچند در مسیرهای لغزنده عالی هستند اما روی سنگ‌های صاف چسبندگی مناسبی نخواهند داشت. مشکلی رنجروور هم در شیب‌ها به خاطر تراول سیستم تعلیق است زیرا ازآنجایی‌که ارتفاع به حداکثر می‌رسد، خودرو نمی‌تواند به‌خوبی چرخ‌های خود را روی زمین نگه دارد و نمی‌تواند به‌طور کامل از ۴۴۰ اسب بخار قدرت خود استفاده کند. بااین‌حال، چنین مشکلاتی فقط در شرایط بسیار سخت پیش می‌آیند و این آزمایش نشان می‌دهد که شاسی‌بلندهای آفرودی مدرن چقدر چندمنظوره‌تر شده‌اند. هرچند رنجروور نمی‌تواند کاری انجام دهد که جیپ از پس آن برنیاید، عکس این موضوع هم وجود دارد. جیپ فقط برای یک هدف طراحی شد: رساندن سربازان به جایی که باید باشند اما رنجروور برای استفاده در سراسر جهان از لس‌آنجلس گرفته تا تپه‌های شنی خاورمیانه طراحی شده و انجام همهٔ این کارها در قالب یک پکیج واحد بسیار چشمگیر است.

مقایسه مشخصات فنی

	رنجروور P440e	جیپ ویلیز
پیشرانه	۳ لیتری I6 توربو هیبریدی	۲.۲ لیتری ۴ سیلندر
قدرت	۴۴۰ اسب بخار	۷۳ اسب بخار
گشتاور	۶۲۰ نیوتن متر	۱۵۵ نیوتن متر
گیربکس	۸ سرعته اتوماتیک	۳ سرعته دستی
محور محرک	چهارچرخ	چهارچرخ
وزن خالص	۲۶۹۵ کیلوگرم	۱۲۱۰ کیلوگرم
شتاب صفرتاصد	۵.۷ ثانیه	نامشخص
حداکثر سرعت	۲۲۵ کیلومتر/ساعت	۷۵ کیلومتر/ساعت
قیمت	۱۳۴,۸۶۵ پوند	۵,۰۰۰ پوند