سنگ‌ نگاره‌ های روستای دمسیاه

سنگ‌ نگاره‌ های روستای دمسیاه در واقع آثار باستانی فراموش شده‌ای هستند که پیشینه‌ هفت هزار ساله دارند. این سنگ نگاره ها از آثار باستانی ایران کهن در استان مرکزی هستند که در سال ۱۳۸۵ در فهرست آثار ملی ثبت شدند ولی همچنان مورد بی توجهی قرار دارند. شما میتوانید با سفر به شهرستان خمین از این سنگ نگاره ها دیدن نمایید.

روستای دمسیاه

روستای باستانی دمسیاه از روستاهای استان مرکزی و از توابع شهرستان خمین (کَمَره) بخش جاپلق می‌ باشد. نام اصلی و کهن روستای «دُم‌سیاه» برگرفته از «دَمِ مُرسیاه» است. چون این روستا در نزدیکی تپه‌ای سیاه به ‌نام «سیاه‌ دره (غارا دره)» که در جنوب این روستا می ‌باشد واقع شده، َمِ مُرسیاه نامیده شده که با گذشت زمان «دَمِ مُرسیاه» به «دُم‌سیاه» تغییر لفظی پیدا کرده است. واژه «دَمِ» به‌معنی «کنار»، و واژه «مُر» هم به زبان لری کهن و محلی به معنی «تپه» است.

پیشینه‌ روستای دمسیاه به چند هزار سال پیش برمیگردد. زبان مردم این روستا ترکی «تاتی» است که بنا بر تحقیقات احمد کسروی این زبان شاخه ای از زبان پهلوی باستان بوده که امروزه تنها در چند روستای ایران بدان سخن گفته میشود.

وجود آثار باستانی و چند هزار ساله در این منطقه نیز از قدمت طولانی این روستا و منطقه حکایت دارد. از نمونه‌ های بارز باستانی در منطقه، آثاری از سنگ نگاره هایی است که در دره‌ های روستای دمسیاه واقع شده اند. این دره به ‌نام «دره سنگ‌ نبشته (یازه‌ له‌غیه)» معروف است. این سنگ نگاره ها پیشینه‌ای ۷۰۰۰هزار ساله دارند که در چند سال پیش (۲۰ اسفند ۸۵) در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیدند.

سنگ نگاره‌ های روستای دمسیاه مانند سنگ‌ نگاره ‌های تیمره شهر خمین هستند. نگاره‌ هایی که شکل انسان و جانورانی همچون: اسب، سگ، بُزکوهی و…را به نمایش گذاشته اند که اجدادمان در ۷۰۰۰ سال پیش بر روی سنگ ‌های ورقه ورقه، در دره‌ای سنگی از روستای کهن دمسیاه از خود به یادگار گذاشته اند، ولی افسوس که به دلیل بی‌ توجهی مردم منطقه و دولت‌ ها در گذر زمان آرام آرام در حال نابودی هستند.

سنگ‌ نگاره‌ های روستای کهن دمسیاه می‌ توانند در شمار یکی از جاذبه ‌های گردشگری استان مرکزی قرار گرفته و توریست‌ها و گردشگران ایرانی و فرنگی را به‌ سوی خود جذب کنند.

قابل یادآوری است که در منطقه تپه ‌های باستانی دیگری نیز وجود دارند که از آن جمله میتوان به گردتپه آغتپه، دره ‌گرمابه‌ (حمامدره) و تپه‌ای در کنار گورستان روستا و… اشاره نمود که همه‌ در گذر زمان بدست کاوشگران غیرمجاز و قاچاقچیان عتیقه نابود شده و از میان رفته‌اند.