تشخیص اختلال عملکرد شناختی بعد از عمل با آزمایش چشمی

مدیکال نت، محققان در مرکز پزشکی دوک هلث آمریکا دریافتند که اندازه‌گیری ساده نوار مغز ، سیگنال آسیب‌پذیری شناختی را هنگامی که از بیماران خواسته می‌شود چشمان خود را ببندند و سپس باز کنند، تشخیص می‌دهد. قبل از عمل جراحی، بازخوانی غیرتهاجمی امواج مغزی به پیش‌بینی اینکه کدام بیماران در معرض خطر گیجی و مشکلات توجه بعد از عمل هستند، کمک می‌کند.

دکتر لیا آکر، استادیار دپارتمان بیهوشی دوک و محقق اصلی این تحقیق می‌گوید: حدود نیمی از سالمندان به ظاهر عادی پس از جراحی دچار مشکلاتی در تفکر، حافظه یا توجه می‌شوند.

آکر اظهار کرد: در حالی که علت دقیق اختلال عملکرد شناختی پس از جراحی نامشخص است، بزرگترین پیش‌بینی‌کننده اختلال پس از جراحی، اختلال شناختی از قبل موجود است. تشخیص این اختلال موجود قبلی با آزمایش‌های غربالگری سنتی دشوار است، زیرا بسیاری از افراد مسن آسیب‌های جزئی را جبران می‌کنند، به‌ویژه اگر تحصیلات بیشتر، سیستم‌های حمایتی بهتر یا وضعیت اجتماعی-اقتصادی بالاتری داشته باشند.

وی و همکارانش گفتند که آزمون‌های غربالگری شناختی معمولی عملکرد‌هایی مانند مهارت‌های زبانی، یادآوری کوتاه‌مدت و جهت‌گیری زمانی-مکانی را اندازه‌گیری می‌کنند. با این حال، بسیاری از افراد می‌توانند این کمبود‌ها را جبران کنند که آسیب‌پذیری آنان را در برابر یک عارضه رایج پس از جراحی پنهان می‌کند.

آکر بیان کرد: وقتی افراد از اختلالات شناختی خود آگاه نباشند، شروع زوال عقل پس از جراحی می‌تواند ویرانگر باشد.

گروه تحقیقاتی مرکز دوک از یک آزمایش نوار مغزی برای اندازه‌گیری تغییر در الگو‌های الکتریکی مغز استفاده کرد.

آکر افزود: آزمون ما واکنش‌پذیری مغز را اندازه‌گیری می‌کند که نوعی پاسخ خودکار است. هنگامی که افراد چشمان خود را بسته و سپس باز می‌کنند، مغز آنان الگو‌های فعالیت الکتریکی خاصی را تغییر می‌دهد که نوسانات آلفا نامیده می‌شود. کاهش نوسانات آلفا از چشم بسته به چشم باز را تضعیف آلفا می‌نامند.

به‌طور خاص، قدرت آلفای اندازه‌گیری شده با نوار مغزی زمانی که چشمان ما باز هستند و اطلاعات بصری اطراف خود را پردازش می‌کنیم، کمتر است. قدرت آلفا زمانی که تمرکز درونی داریم یا خیال‌پردازی می‌کنیم بالاتر است. این کاهش قدرت آلفا در حالت‌های چشم باز در مقابل چشم بسته در افراد مسن سالم همچنان قوی است، اما گزارش شده است که در افراد مبتلا به اختلالات عصبی-شناختی مزمن این مورد کاهش یافته است.

گروه تحقیقاتی مرکز دوک این مشاهدات را برای ابداع آزمایش پیش‌بینی کننده با استفاده از نوار مغزی سریع و قبل از عمل به‌کار گرفت. آنان ۷۱ بیمار را با یک کار ساده با چشمان بسته و چشمان باز برای شناسایی برانگیختگی یا توجه اختلال ارزیابی کردند. همه بیماران بالای ۶۰ سال سن داشتند و تحت عمل‌های عصبی یا قلبی قرار نداشتند.

محققان دریافتند که این آزمایش نه تنها با موفقیت تشخیص می‌دهد که کدام بیماران بعد از عمل دچار بی‌توجهی می‌شوند، بلکه به شناسایی میزان تجربه مشکلات آنان نیز کمک می‌کند.

در حالی که هنوز مشخص نیست که چه چیزی باعث تشدید اختلالات شناختی در بیماران مسن پس از جراحی و بیهوشی می‌شود، شناسایی بیمارانی که در معرض خطر هستند می‌تواند به آنان کمک کند تا تأثیر یک روش را ارزیابی کنند و آنان را برای عارضه احتمالی آماده کند.

آکر در پایان گفت: این آزمایش بسیار ساده است و می‌تواند پزشکان را برای انجام اقدامات پیشگیرانه جهت کاهش خطر بی‌توجهی پس از عمل و شاید هذیان آماده کند. به‌طور کلی، از آنجایی که واکنش مغز به چیزی به سادگی باز کردن چشم‌ها ارتباط نزدیکی با عملکرد‌های توجه خاص دارد، انتظار داریم که این امر شاید بینشی در مورد مکانیسم‌های عصبی نهفته در آسیب‌پذیری عصبی شناختی و تاب‌آوری به همراه داشته باشد.

یافته‌های این تحقیق در مجله بریتانیایی Anaesthesia منتشر شده است.