روباه دُم بریده در دادگاه محکوم شد چون شاهدی نداشت!

روباه دُم بریده در دادگاه محکوم شد چون شاهدی نداشت!

کاریکلماتورهای حسین مقدسی نیا

• ترحم بر پلنگ تیز دندان می کردیم امروز نسلش منقرض نمی شد!
• ای خوشا سرو که با وثیقه ی ملکی آزاد است!
• زبان بسته، زبان باز بود!
• زبان بسته بود زبان باز!
• باز زبان بسته بود!
• خواری زمین را در کویر نمی بیند مگر زمین خواری!
• زمین خوار می کند زمین خوار را!
• گل را پاس بداریم، پاسِ گل هم زیباست!
• زمین زیر پای ما علفزار می شود وقتی که بهار دیر بیاید!
• قصد دست درازی به دنیا را داشت، دستش از دنیا کوتاه شد!
• وقتی که زمین عشقش گل می کند، بهار به سبزه می آرایدش!
• دَم غنیمتی است که زمان از مرتجع می گیرد!
• دُم غنیمتی است مر شکارچی روباه را!
• روباه دُم بریده در دادگاه محکوم شد چون شاهدی نداشت!
• از دنیا طلبکار است، دنیا طلب!
• از دنیا طلبکار بود، حکم جلبش را گرفت!
• باد صَرصَر عرصه را بر درخت عَرعَر تنگ کرد!
• خار در چشم زمین خوار محصول صادراتی است!
• وقتی که دنیا را سه طلاقه کردم، دستم از دنیا کوتاه شد!
• چشمان گربه ایش سگ داشت، یار ملوس و هار من!

کانال آپارات شیرین طنز

• زبان بسته، دست و پا بسته است وقتی که دل بسته است!
• بی عُرضه عَرضه اولیه هم ندارد، چه رسد به عرض اندام!
• تنها پهلوان زنده «عشق» است!
• از هواخوری شروع کرد به باد خواری رسید!
• زمین خار بسیار دارد، خارش را شتر می خورد زمین را شتربان!
• ای که گفتی نکنم روی به خوبان، آن رویِ دیگرشان دیدن دارد خوب رویان!
• درختی که دل از جنگل ببرد هیزم است!
• گفت و شنود ما را کسی نشنید اما گفت و شنید ما شنود شد!
• آهسته برو حیوان! سر پیچ شیطان به خرش می گفت!
• برای رسیدن عجله داشت، اجلش زودتر رسید!
• حرفی برای گفتن نداشت! حرف در داهانش گذاشتند!
• یاد فیلشان افتادند هند دوستان!
• فیلش یاد هندوستان افتاد وقتی جوانی یادش آمد!
• ناگفته پیداست، گفته ها یا گم می شوند یا تکذیب!
• سگ صاحبش را نمی شناسد پس از میکاپ، چه توقع است از گوشی!
• خود فروخته را پس آوردند جمع کرده رفته بود!
• فیلش یاد هندوستان افتاد، خودش از تایلند یاد می کرد!
• میراث آدم برفی به خرگوش می رسد!
• آدم برفی هم که باشی عاقبت در زمین دفن می شوی!
• دیوار موش داره، موش هم گوش داره، ای که دستت می رسد گوش پاک کن!
• دود مانش را به باد می دهد؛ دودکش!
• تو غره از آنی که بنوشی می ناب، من در حسرت یک جرعه گلاب میناب!