نگاهی به آثار اکران شده در روز اول جشنواره فیلم کوتاه تهران/ از سینمای مقاوت تا ژانر وحشت/ تنوع در ژانر ویژگی مهم جشنواره امسال
از ویژگیهای بارز این دوره از جشنواره فیلم کوتاه تهران میتوان به تنوع در ژانر فیلمهای حاضر در این جشنواره اشاره کرد. نگاه به آثار اکران شده در روز اول خود دلیل بر این ادعا است.
گروه فرهنگ-رجا: سی و نهمین دوره جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران از روز چهارشنبه ۲۷ مهر ماه با استقبال پر شور اهالی هنر و رسانه آغاز به کار کرد. یکی از مهمترین رویدادهای سینمایی کشور که هر ساله با شرکت فیلم سازان کوتاه از سراسر کشور برگزار میگردد.
از ویژگیهای بارز این دوره از جشنواره فیلم کوتاه تهران میتوان به تنوع در ژانر فیلمهای حاضر در این جشنواره اشاره کرد. نکتهای که عوامل برگزاری جشنواره تاکید ویژهای بر آن دارند. نگاه به آثار اکران شده در روز اول این رویداد مهم تا حدی این نکته را ثابت میکند. در ادامه به بررسی تعدادی از آثار اکران شده در روز اول این رویداد مهم میپردازیم.
«او لبخند نمی زند»؛ فیلمی که بر مولفههای مشترک انسانی تاکید میکند
درامی آرام و با دیالوگهای اندک که ذره ذره بر جان مخاطب مینشیند. فیلمی در ارتباط با تنهایی و غربت دختری که دور از خانواده خود در رشته موسیقی تحصیل میکند. فیلمساز با تاکید بر مولفههایی که فارغ از زبان و جغرافیا بین همگان مشترک است اثری انسانی میسازد. موسیقی نقطه اتصال دو انسان با فرهنگهای متفاوت میگردد و ماحصل این اتصال، یادآوری عشق به مادر است که گویی از یاد شخصیت اصلی رفته است. این فیلم به خوبی میتواند بر مخاطب خویش تاثیر گذارد و مفاهیم مشترکی که موجب نزدیکی انسانها به یکدیگر است را یادآوری کند.
«اسماء»؛ فیلمی از سینمای مقاومت
این فیلم داستان فداکاری و از خودگذشتگی پزشک سوریهای در مواجهه با عنصر نفوذی دشمن را روایت میکند. اگرچه داستان سوریه و آنچه بر آنان گذشته است میتواند سوژه ساعتها فیلم و سریال باشد اما نمایش گوشهای از این فداکاریها در غالب فیلم کوتاه به خودی خود ارزشمند است. اسماء نماینده زنان و مردانی است که از همه چیز خود در راه دفاع از وطن گذشتهاند. اثری خوشساخت و تاثیرگذار با پایانی حماسی که مخاطب را تا پایان قصه با خود همراه میکند.
«دندان درخت»؛ اثری دلهر آور از سینمای وحشت
داستان فیلم درباره زن و شوهری است که قصد دارند شبی را در یک باغ انار معروف بگذرانند. فیلمساز در فضاسازی به خوبی عمل میکند باغ انار با انبوهی از درختان و خانهای در میان آن ترس را در دل مخاطب میکارد. مخاطب از همان ابتدا متوجه غیرطبیعی بودن صاحبان باغ شده و در انتظار وقوع یک اتفاق سهمناک مینشیند و این همان عنصر تعلیق است که به خوبی در این فیلم به کار گرفته شده است. با توجه به این اثر و آثار مشابه در سالهای اخیر میتوان گفت که در سینمای ایران، فیلم کوتاه در ژانر وحشت بسیار جلوتر از فیلم بلند ایستاده است.
«قهوهخانه عاشیقلار»؛ چشمنواز و سرشار از حس خوب
در میان آثار اکران شده در روز اول، قهوهخانه عاشیقلار حس و حال متفاوتی دارد. اثری با رگههای مستندگونه و با داستانی که از دل آداب و رسوم و فرهنگ منحصر به فرد مناطق ترک نشین کشور میآید و با نماهایی چشمنواز از طبیعت زیبای این مناطق همراه شده است. داستان فیلم درباره مردی است که به دنبال یافتن عاشیقلار (آوازخوانهای ترک) برای مراسم عروسی پسر خویش است. اثری بی ادعا که به اندازه خود میتواند حس و حال خوشایندی را برای مخاطب به ارمغان آورد.
«پرویز»؛ قحطی سوژه
فیلمی که سوژه عجیبی را برای روایت انتخاب کرده است. مردی که عاشق مگسهاست! پرویز شخصیتیاست که رابطه عجیبی با مگسها دارد. از کشته شدن آنها متاثر شده و رفتارهای عجیبی را از خود نشان میدهد.فیلمساز توجیه درستی از این رابطه ارائه نمیکند و تنها به صدای ذهنی شخصیت بسنده میکند. این که چرا فیلمساز به سراغ سوژهای تا این حد غیر قابلفهم و نامتعارف رفته است جای سوال است. سوژهای که در پرداخت نیز شکست میخورد. ضعف در شخصیتپردازی، بازیهای اغراق شده، دوربین شلخته همه و همه این فیلم را به اثری هدر شده تبدیل کرده است.