کشف بزرگترین گورستان حیوانات مومیایی در مصر

تونا الجبل، روستایی در مرکز مصر، به گورستان هرموپولیس و مومیایی های زیاد معروف است. حالا در این شهر مردگان باستانی مصر ، یک گورستان بزرگ از حیوانات مومیایی شده متعلق به 2.3 هزار سال پیش کشف شده است.

در میان بسیاری از گنجینه‌های تاریخی کشف شده در مصر باستان، یک گورستان بزرگ از حیوانات مقدس ( احتمالا متغلق به فراعنه ) کشف شده است.

مجدی شاکر، باستان شناس ارشد وزارت گردشگری و آثار باستانی مصر، به المانیتور گفت: «کاوش ها و تحقیقات در منطقه تونا الجبل تقریباً 100 سال پیش توسط باستان شناس آلمانی [گونتر] رودر و باستان شناس مشهور مصری سامی گابرا آغاز شد. گبرا اولین کسی بود که با حمایت دانشگاه قاهره ، بناهای تاریخی تونا الجبل را کشف کرد. بعداً، مأموریت مشترک دانشگاه‌های قاهره و مونیخ انجام شد. آثاری که منجر به کشف بزرگترین قبرستان انسان در مصر شد.

شاکر توضیح داد: «روستای تونا الجبل در غرب شهر مالاوی و غرب هرموپولیس واقع شده است. این شهر پایتخت پانزدهمین فرعون مصر بوده و نام اصلی آن در دوره فراعنه «ملل» و در دوران روم «تاهنت» بود است.

شاکر افزود که اکتشافات در این منطقه بعد از 100 سال همچنان ادامه دارد و این روستا هنوز تمام اسرار نهفته در خود را فاش نکرده است.

شاکر گفت که گمان می رود محل دفن حیوانات بزرگترین مکان کشف شده باشد. "شامل چهار دخمه بزرگ با جعبه های عظیم حک شده در صخره است. مصریان باستان بقایای مومیایی شده ی پرندگان ، حیوانات و میمون های مقدس را در داخل آن جعبه ها دفن می کردند.

وی افزود: «این گورستان به چهار قسمت تقسیم می‌شود که قدیمی‌ترین قسمت مربوط به سلسله 26 است. در داخل گورستان دو راه اصلی و گذرگاه‌های کوچک‌تر با سالن‌های بزرگ در هر طرف وجود دارد که از صاحبان پرندگان پذیرایی می‌شود. در ورودی معبدی با محراب سنگی کوچکی بود که در مراسم تشییع جنازه مخصوص ایبیس و بابون استفاده می شد.

صباح عبدالرازک، مدیر موزه مصر، به المانیتور گفت که منطقه تونا الجبل دارای سابقه تاریخی معماری باستانی، تابوتها، مجسمه های خدایان و مجسمه های انسانی، سفال، ظروف سنگی و شیشه ای، جواهرات، مومیایی ها، پاپیروس ها است. ، لامپ ها، ابزار جراحی، ساعت آبی و سایر مصنوعات. او گفت: "همه اینها غنا و تنوع سایت را نشان می دهد" و تحقیقات باستان شناسی انجام شده در آنجا آن را به "یکی از مکان های باستانی مهم در مصر تبدیل کرده است."

عبدالرازک خاطرنشان کرد که گورستان حیوانات مقدس متشکل از دخمه ها و گذرگاه های پایین تر است که بیش از 10 کیلومتر (شش مایل) امتداد دارند. او گفت: «هزاران ابیس و بابون مومیایی شده، نمادی از خدای توث، در آن یافت شد. این مجموعه همچنین شامل ویرانه‌های معبد بزرگ توث و خانه‌هایی است که توسط کشیشان مسئول مراسم تشییع جنازه و مراسم تشییع در این معبد زندگی می‌کردند. معبد دیگری در نزدیکی ورودی قبرستان حیوانات مقدس به خدای بابون نام گذاری شده است.

عبدالرازک توضیح داد: «حیوانات در مصر باستان به عنوان خدایان قبیله مورد احترام بودند و [دفن آنها] یک مراسم مذهبی مهم در آن دوران تاریخی بود. شاید یکی از بارزترین خصوصیات خدایان مصری تصویر آنها با سر پرندگان و حیوانات دیگر باشد.» او گفت: در حدود 800 سال قبل از میلاد و پس از آن، «بسیاری از حیوانات مقدس مومیایی شده و در گورستان‌هایی که به آنها در مکان‌های مقدس اختصاص داده شده بود، دفن شدند.

او ادامه داد: «در موارد خاصی یک حیوان خاص، مانند گوساله آپیس، که توسط فرعون پاخ ، مقدس تلقی می شد. گاهی حیوانات مقدس شامل همه اعضای دیگر یک گونه می‌شدند. به عنوان مثال، بابون و ibis دو حیوان مقدس برای فرعون توت عنخ آمون بودند، در حالی که گربه ها حیوان مقدس فرعون بساطیط بودند.

سلیمه اکرام، استاد باستان شناسی در دانشگاه آمریکایی در قاهره، توضیح داد: «چهار نوع مختلف مومیایی حیوانات وجود دارد. نوع اول حیوانات متنعم بود که با صاحبانشان دفن می شدند و دسته دوم حیوانات مومیایی شده بودند که به عنوان غذای نمادین متوفی در زندگی ابدی به طور کامل یا تکه تکه در گورستان قرار می گرفتند. سومی حیوانات مقدس و چهارمی حیواناتی بودند که به عنوان قربانی تقدیم می شدند.»

اکرام به المانیتور گفت: «این حیوانات با تغییراتی مشابه مومیایی‌های انسانی مومیایی شدند. مومیایی کردن عمدتاً به خشک کردن بدن برای جلوگیری از گسترش باکتری هایی که منجر به کپک می شود گفته می شود.

مصریان باستان معمولاً بدن را با ایجاد سوراخی در سمت چپ یا در امتداد شکم تخلیه می کردند. برای مومیایی کردن انسان، روده ها را نیز پس از خارج کردن از بدن مومیایی می کردند و در ظروف مخصوصی به نام گلدان های سایبان قرار می دادند. فقط روده پرندگان پس از خشک شدن در نمک ناترون به بدن بازگردانده شد. فرآیند خشک و مومیایی کردن انسان حدود 40 روز کامل طول می کشد.

این دوره احتمالاً در مورد حیوانات کوچکتر متفاوت است. و پس از خشک شدن، حیوان را با روغن‌های مختلف می‌مالیدند تا نرمی به اندام‌هایش بازگردد و سپس آن را در کتان می‌پیچیدند و برای دفن آماده می‌کردند.»

اکرام افزود: «مومیایی‌های مختلف حیوانات جنبه‌های مختلفی از تمدن و محیط مصر باستان را آشکار کردند. اهمیت حیوانات در مصر باستان بسیار متنوع تر و گسترده تر از امروز بود. به عنوان مثال، گونه‌های گوزن که در مصر باستان تقدیس می‌شد و در آن زمان بسیار پرکار بود، اکنون منقرض شده است، درست مانند انواع دیگر آهوها و شکارچیان.

ترجمه اختصاصی از دلگرم