دلنوشته شقایق جعفری جوزانی از گذشته ها

شقایق جعفری جوزانی بازیگر با انتشار این عکس ها نوشت: کوچیک که بودم دل تو دلم نبود که سکه تلفن عمومی رو من بندازم و با تلفن حرف بزنم . همیشه یکی بغلم میکرد و سکه رو بهم میداد که خوشحال بشم . بزرگ شدم ولی هیچوقت از تلفن عمومی به کسی زنگ نزدم چون دوره اش گذشته بود . ولی هنوز هم سکه جمع میکنم چون منو یاد اون روزها و اون آرزوی به خصوص می اندازه .
تموم شدن دوره بعضی آرزوها ، چه بزرگ و چه کوچیک تو زندگی ما که هنوز تو این خاک زندگی میکنیم زیاد اتفاق افتاده . بعضی از ما با این واقعیت که زمانش گذشته کنار اومدیم و فقط یه لبخند تلخ میزنیم و بعضی از ما هنوز داریم به تار و پود پوسیده آرزوهامون چنگ میزنیم . مهم نیست چقدر آرزوی کوچیک یا بزرگی بوده باشه مهم اینه که یه روزی برامون مهم بوده .
من جزو دسته اولم که تموم شدن خیلی چیزها رو قبول کردم اما چیزی از احساسی که بهشون داشتم کم نشده . لبخند تلخ تموم شدن خیلی آرزوهارو میتونید تو صورت خیلی از ما ببینید .
شاید تو ناخودآگاهمون برای همینه که سکه جمع میکنیم . چون میخوایم برگردیم به کودکی و اون تلفن عمومی، شاید این بار زندگی یکم مهربون تر دستمون رو بگیره ...