حکم دوچرخه‌سواری زنان از نظر آیت‌الله هادوی تهرانی + صوت

به گزارش ایکنا، آیت‌الله مهدی هادوی تهرانی، امروز، دهم دی‌ماه در ادامه مباحث تفسیری سوره مبارکه نور با بیان اینکه بر اساس آیات این سوره، حجاب بر همه زنان مؤمنه یعنی مسلمان واجب است، گفت: از جمله استثناها در این مسئله، عبیدها بودند که می‌توانند بدون ریبه به مو و پای زنی که صاحب آنهاست، نگاه کنند؛ البته عبیدهایی که زن مالک آنهاست وگرنه اگر کسی عبید شوهر یک زن باشد هم نسبت به این زن نامحرم است.

وی افزود: با در نظر گرفتن موضوع فوق، به صورت طبیعی روشن است که افرادی که خادم هستند، نه عبید هم مانند بقیه باید مراعات نگاه خود را داشته باشند؛ پس اشتباه است که برخی تصور کنند «ما ملکت ایمانهن» شامل هر خادمی هم است؛ کما اینکه برخی علمای اهل سنت از جمله وهابیون و حنبلی‌ها این دیدگاه را دارند.

آیت‌الله هادوی تهرانی با تأکید بر اینکه مصداق تعبیر «ما ملکت ایمانهن» صرفاً مخصوص عبدهای یک زن هستند و حتی شامل عبدهای شوهر زن هم نمی‌شود، اضافه کرد: در ادامه آیه هم آمده «وَلَا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ مَا یُخْفِینَ مِنْ زِینَتِهِنَّ وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِیعًا أَیُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ»؛ مراد ما از مخفی کردن زینت هم نه اینکه صرفاً زن لباسی بپوشد که مثلا پای او پیدا نباشد، بلکه نباید لباسی هم باشد که حجم بدن و مواضع زینت در آن آشکار باشد؛ چیزی که امروز در غرب دیده می‌شود و در حقیقت به تعبیر آقای حداد عادل، لخت‌پوشی است.

استاد حوزه علمیه با بیان اینکه غربی‌ها طوری لباس می‌پوشند که از عریان بودن زیباتر و محرک‌تر است، به دوچرخه‌سواری زنان اشاره و اظهار کرد: دوچرخه‌سواری زنان فی نفسه اشکال ندارد، اما اگر به گونه‌ای باشد که زن لباس نامناسبی بپوشد و حرکات محرکی داشته و حجم بدنش پیدا باشد، این کارها دارای اشکال است وگرنه اصل دوچرخه‌سواری منعی ندارد.

هادوی تهرانی با اشاره به آیه 33 این سوره «وَلْیَسْتَعْفِفِ الَّذِینَ لَا یَجِدُونَ نِکَاحًا حَتَّى یُغْنِیَهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَالَّذِینَ یَبْتَغُونَ الْکِتَابَ مِمَّا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ فَکَاتِبُوهُمْ إِنْ عَلِمْتُمْ فِیهِمْ خَیْرًا وَآتُوهُمْ مِنْ مَالِ اللَّهِ الَّذِی آتَاکُمْ وَلَا تُکْرِهُوا فَتَیَاتِکُمْ عَلَى الْبِغَاءِ إِنْ أَرَدْنَ تَحَصُّنًا لِتَبْتَغُوا عَرَضَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَمَنْ یُکْرِهْهُنَّ فَإِنَّ اللَّهَ مِنْ بَعْدِ إِکْرَاهِهِنَّ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۳۳﴾ »، افزود: اسلام در فضایی ظهور کرد که برده‌داری وجود داشت و اسلام به یکباره برده‌داری را لغو کرد، زیرا آنها اگر آزاد هم می‌شدند، پناهی نداشتند لذا تدریجاً این کار صورت گرفت. در گذشته وقتی قومی بر دیگری پیروز می‌شد، آنها را به بردگی می‌گرفتند که البته مخصوص ممالک اسلامی هم نبود و در همه جا رواج داشت.

وی افزود: اسلام در آیه 33 به آزادکردن بردگان تأکید فرموده و اشاره دارد که از میان غلامانتان، کسانى که در صددند با قرارداد کتبى خود را آزاد کنند، قرار بازخرید آنها را بنویسید و از آن مالى که خدا به شما داده است، به ایشان بدهید. همچنین در بسیاری از موارد کفارات، آزادی برده را مقرر فرموده است.