شبکه های برون مرزی ایران و جهانی سازی رو به انتها 

به گزارش خبرگزاری شبستان، چندی پیش ایران توانست با ارسال چند نفتکش به ونزوئلا این کشور را که در اثر تحریم آمریکا در بحران انرژی و اقتصاد به سر می برد، اندکی از بحران خارج کند. این اقدام مهم در عرصه سیاست جهانی اما زوایای پنهانی نیز دارد که شاید کمتر مورد توجه قرار گیرد. یکی از این زوایا، همکاری مستمر شبکه های برون مرزی صدا و سیما برای به ثمر رسیدن این اقدام بود. در گفتگو با «محمد پارسا نجفی» کارشناس رسانه و امور بین الملل به واکاوی نقش شبکه های برون مرزی در پیشبرد اهداف کشور و افق پیش روی آن ها پرداخته ایم:

در ابتدا اندکی درباره ابعاد ارسال نفتکش های ایرانی به ونزوئلا بگویید.

ونزوئلا تحت تحریم های مشابهی با ایران قرار دارد. هیچ کشوری از ترس آمریکا حاضر نبود حتی یک مخزن سوخت به آن بفروشد. تحریم نفتی،چنان عرصه را بر کاراکاس سخت کرده بود که تقریبا قدرت تحرک از اقتصاد آن کشور سلب شده بود و حتی بنزین برای حرکت آمبولانس هایش را هم نداشت.

ارسال 5 کشتی نفت کش بزرگ به ونزوئلا اقدامی متهورانه برای ایرانی محسوب می شود که هزاران کیلومتر دورتر از امریکای لاتین قرار دارد اما این کار علیرغم تهدیدات مستمر ارتش آمریکا مبنی بر توقیف آن کشتی ها انجام شد.

در این جا رسانه های برون مرزی ایران چه نقشی بازی کردند؟

صادرات سوخت به کشور بحران زده ونزوئلا ، تنها همراهی ایران با مردم آن کشور نیست بلکه از مدت ها قبل ایران با راه اندازی شبکه هیسپان تی وی توانست خط فکری و فرهنگی برای همکاری های مشترک دو ملت را ایجاد کرده و امید و حس تحقق پیروزی در صورت مقاومت را به جامعه آنها رساند.

کشتی هایی که جهان را خیره کردند سرانجام به مقصد رسیده و محموله خود را تحویل ونزوئلای تحت تحریم تحویل دادند. این نوع همکاری میان کشورهایی که مشکل مشابه دارند می تواند افق جدیدی برای جهان سوم بگشاید و تجارتی بدون دلار آمریکا را پررنگ سازد. روندی که صد البته نیازمند فعالیت رسانه ای است.

حرکت نفتی ایران با پوشش رسانه ای هیسپان تی وی و پرس تی وی تکمیل می شود. زیرا همان گونه که صنعت در امریکای لاتین در انحصار آمریکاست، رسانه های غربی نیز فضا را چنان قرق نموده اند که گویی مجالی برای فعالیت شبکه های مخالف باقی نیست مگر آنکه تلویزیونی با همه مشکلات و سختی ها بجنگند و هیسپان تی وی این اقدام را کرده است.

درباره ابعاد این حرکت رسانه ای در سطح جهان بیشتر توضیح دهید.

مهمتر از حرکت چند کشتی سوخت این نکته است که جهان دیگر از ارتش آمریکا نهراسد و از ترس عصبانیت واشنگتن خود را مقید به رعایت قوانین داخلی آن قدرت زورگو نداند. از طریق شبکه هایی که برد بین المللی دارند مانند پرس تی وی این پیام به ملت ها و دولت ها مخابره شد که هیچ ارتشی توان مقابله با اراده مردم را ندارد. همگانی شدن این حقیقت به مراتب برای واشنگتن ناگوارتر از هر امری است.

آنچه شبکه های برون مرزی می توانند به مردم عالم بگویند این واقعیت است که به خاطر بیم از آمریکا مجبور به اطاعت از آن نباشید. به درستی که اگر افسانه قدرت بلامنازع و یکه تاز امریکا بشکند و ملت ها به ضعف پیشرونده قدرت اتازونی آگاهی یابند دیگر تبعیت از آن دولت توسعه طلب معنایی نخواهد داشت. در ماجرای ارسال مستقیم و علنی سوخت برای کاراکاس این افشاگری توسط شبکه های برون مرزی ایران روی داد. این حرکت به موازارت توقیف کشتی انگلیسی و ساقط کردن گلوبال هاوک در سال گذشته از سوی رسانه های برون مرزی ما مکرر تکرار شده و خواهد شد که قطعا سرآغاز جهانی بدونی جهانی سازی را نوید می دهد. مردم جهان نیز خواهان آزادی تجارت و زندگی در سراسر گیتی هستند بدون آنکه دولتی اراده ناحق خود را بر کل هستی تحمیل کند.

غیر از پوشش رسانه ای ارسال نفتکش های ایرانی به ونزوئلا، مشخصا از کدامیک از موفقیت های شبکه های برون مرزی صدا و سیما می توان یاد کرد؟

شاید امریکا بتواند آمار تلفات نظامیانش در پایگاه عین الاسد را پنهان سازد اما حرکت نفتکش های ایرانی یا ساقط کردن پهپاد صد میلیون دلاری اش را هر هفته باید از صفحه پرس تی وی و دیگر شبکه های ایرانی به تماشا بنشیند.

اما در نهایت آنچه به وضوع دیده می شود آشکار شدن عقب نشینی لحظه به لحظه آمریکا از ادعاهای جهانی سازی است. همه این موارد یک مفهوم شیرین برای همه انسان ها را یادآوری می کند و آن اینکه آمریکا دیگر آن تک قدرت یکه بزن نیست.

پس بدون واهمه از هیاهوی رسانه های غربی ملت ها با یکدیگر داد و ستد کنند. پیگیری این روند قطعا در بلند مدت به سود خود ایران است.

از منافع بلندمدت ایران از این گونه فعالیت های رسانه سخن گفتید. فکر می کنید تداوم این روند چه تاثیر واضحی درآینده فرآیندهای جهانی خواهد داشت؟

همه دولت های جهان خطر ماجراجویی های غارتگرانه آمریکا را به خوبی درک می کنند اما مشکل متحد نشدن کشورها با یکدیگر در نبود شناخت کافی از خطرات جهانی سازی برای مردم عادی است. اگر نخبگان سپس مردم بیشتر کشورها از ضعف شدید امپراطوری امریکا مطلع شوند وحشت ناشی از همراستا نبودن با واشنگتن از میان می رود طبعا تبعیت نکردن از قوانین داخلی امریکا برای سایر کشورها چالش آفرین نخواهد بود.

تقریبا دولتی نیست که خطر سلطه دلار بر تجارت بین الملل را درک نکرده باشد اما اینکه چرا هنوز هم سلطه دلار بر جهان اقتصاد دیده می شود به این نکته باز می گردد که هنوز ملت ها به خوبی از آن آگاه نیستند. بخش اصلی قدرت آمریکا از طریق دلار اعمال می شود که پروپاگاندای رسانه های غربی بر آن دامن می زند حال آنکه با همکاری میان کشورها بدون توجه به دلار این سیطره از میان خواهد رفت هر چند نیاز به فعالیت سنگین رسانه ای برای آگاه سازی مردم جهان دارد.

افق پیش روی شبکه های برون مرزی را چگونه ترسیم می کنید.

پرس تی وی و در ادامه سایر رسانه های برون مرزی مانند العالم و هیسپان تی وی وظیفه ای بزرگ دارند؛ آنها به خوبی می توانند پشت پرده تحولاتی را که در عراق، لبنان، یمن، ونزوئلا و ... روی می دهد، نشان دهند و این نکته را یادآور شوند که عامل بخش بزرگی از مشکلات در هر کشوری، وابستگان داخلی به واشنگتن و لندن هستند از این رو با حذف سیاستمداران وابسته بدون ترس و بیمی می توانند به زندگی با عزت خود ادامه دهند.

به بیان دیگر ملت ها اگر خواهان تحقق آزادی هستند باید اراده خود را بر دولت های شان سپس به آمریکا تحمیل کنند نه آنکه تحت امر دولت هایی باشند که خود مجری اوامر واشنگتن و لندن است.

آنچه نفتکش های ایرانی به ونزوئلا بردند نفت بود اما شبکه های برون مرزی ایران آن را به خوبی تعبیر دیگری کردند؛ جهانی بدون دیکتاتور جهانی نکته ای بود که همگان توانستند آن را دریابند.

مردم امریکای لاتین بیش از منطقه دیگری به جهانی امید دارند که دارای همکاری عمیق و قوی میان ملت ها و دولت ها باشد و خبری از جهانی سازی در آن دیده نشود.

پایان پیام/14