موصل زخم التیام نیافته از داعش و آمریکا 

قصه قاتلی است که پشت تابوت مقتول خود به راه افتاده و بر خون به ناحق ریخته قربانیش، اشک تمساح می ریزد، داستان ۸۰ درصد ویرانی یک شهر با همه غنای فرهنگی و تاریخی اش و شش هزار قربانی به دست آمریکا و دو میلیون آواره تا پس از آن بازیگر مشهور هالیوود «آنجلینا جولی» بیاید و بر آوارهای شهر موصل، بهترین نقش تاریخ سینمای خود را بازی کند.

جولی بر شهری که یکصد میلیارد دلار از حمله آمریکا آسیب دیده با دو میلیون دلار کمک انسانی و چند قطره اشک ساختگی، می کوشد روی سیاه آمریکا را در این جنایت هولناک، در انظار عمومی سفید کند.

موصل از سقوط تا آزادسازی، قصه دیروز و امروز عراق است که هنوز آمریکا صحنه گردان نابودی و وعده های پرزرق و برق برای بازسازی آن است.

داستان شرکت آلمانی «زیمنس» است که می کوشد، برق عراق را از تسخیر ویرانگر «ژنرال الکتریک» آمریکا خارج کند، اما کاخ سفید مانع ورود آن به عراق می شود تا همچنان ید طولانی تاراج ثروت های این کشور باشد.

سقوط موصل فراتر از دولت «نوری المالکی» و ارتش عراق است که در آستانه ظهور داعش، آمریکا همه بسترها را برای نابودی آن فراهم کرده بود، به این امید که طرح «جو بایدن» برای تجزیه عراق به سه کشور «شیعستان»، «سنیستان» و «کردستان» به مرحله اجرا درآید.

آزادی موصل نیز فراتر از دولت «حیدر العبادی» و ارتش عراق و نیروهای سازمان مبارزه با تروریسم و پلیس عراق بود که جانانه جنگیدند و مردانه میدان را در برابر آمریکا خالی نکردند.

بخشی از ابعاد پنهان داستان آزادی موصل در ۱۳ دی ۹۸ در حومه فرودگاه بغداد، برملا شد، وقتی که آمریکا از دو فرمانده پیروزی بر داعش به علت اینکه مانع اجرای طرحهایش شدند، انتقام گرفت.

موصل؛ قصه سپهبد شهید قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس است که نگذاشتند در طول سه سال جنگ با داعش، عراق به سراشیبی سقوط حرکت کند و داستان پیر نجف اشرف است که با فتوای جهاد کفایی خود، روح قیام ۱۹۲۰ را در فرزندان جنوب زنده کرد.

آمریکا در جنگ موصل می خواست همه کینه و نفرت خود را از این عوامل شکست طرح کاخ سفید به نمایش بگذارد، برای همین آزادی موصل فراتر از دولت العبادی و نیروهای مسلح عراق تعریف شده است.

آمریکا همانند داستان قاتل و مقتول، می خواست، آخرین تیر ترکش به سوی نابودی داعش را خودش شلیک کند تا همه این پیروزی هایی که فرزندان ایران و عراق تحقق بخشیده بودند را به نام خود ثبت کند.

برای همین است که موصل در دهم ژوئیه ۲۰۱۷ سرنوشتی همانند الرمادی در ۳۱ مارس ۲۰۱۵ پیدا کرد و ۸۰ درصد زیرساخت هایش ویران شد و آوارگی مردم آن تا به امروز ادامه دارد.

آمریکا در حالی که در شدیدترین حملات داعش تعداد پروازهای روزانه هواپیماهایش از ۳ تا ۷ سورتی تجاوز نمی کرد در طول ۲۶۸ روز جنگ موصل ۲۰ هزار سروتی پرواز یعنی بیش از ۷۰ سورتی پرواز در روز انجام داد.

نیروهای الحشد الشعبی که در همه جنگ ها علیه گروه تروریستی داعش شرکت کرده بودند، تنها در دو عملیات شرکت نکردند یکی آزادی الرمادی و دیگری شهر موصل بود آن هم به دلیل اینکه نیروهای آمریکایی در این دو عملیات شرکت داشتند.

درصد ویرانی در همه عملیات های آزادسازی شهرهایی که الحشد الشعبی مشارکت داشت، معمولا در حد ۱۰ درصد بود، اما به دلیل عدم حضورشان در آزادسازی این دو شهر، درصد ویرانی ۸۰ درصد و بیشتر شد.

گرچه در سالروز آزادسازی موصل رییس جمهوری و نخست وزیر و دیگر مقامات و فرماندهان نظامی عراق فقط از جنبه مثبت این پیروزی گفتند و زخم های التیام نیافته را انگشت نگذاشتند، اما صدای رنجی که اهالی موصل از این زخم ها همچنان می کشند را نمی توانند، ساکت کنند.

حکایت سقوط و آزادی موصل، داستان آمریکا و همه گروه های تروریستی است که در چهار دهه اخیر با کمک پول نفت شیخ نشین های حوزه خلیج فارس، برای فتنه انگیزی و تقسیم منطقه و حمایت از رژیم صهیونیستی طراحی شد اما هر بار با واکنش و مقاومت ملت های منطقه، همه این نقشه ها، نقش بر آب شده اند.