بارداری به روش IVF و نحوه انجام آن

بارداری به روش آی وی اف IVF ،یک روش درمانی کمک باروری است که در آن اسپرم و تخمک‌ در آزمایشگاه با هم لقاح داده می‌شوند. سپس رویان یا رویان‌های حاصل از این روش را به درون رحم منتقل می‌کنند. روش IVF از پرکاربردترین روش‌های درمان ناباروری است.

اندومتریوز

انسداد لوله های رحم

شمارش پایین اسپرم

مشکلات رحم یا لوله های فالوپی مسدود شده / آسیب دیده است

مشکلات تخمک گذاری و چسبندگی آن ه

مشکلاتی که به اسپرم و تخمک آسیب می رساند

ناتوانی اسپرم در نفوذ و یا زنده ماندن در مخاط مخاطی

استفاده نامناسب از داروهای باروری یا درمان های دیگر مانند IUI

دیگر علل ناشناخته برای ناباروری

قبل از IVF، زنان باید برای بررسی میزان ذخایر تخمک و در بدن خود، آزمایش خون بدهند. نتایج این آزمایش، اطلاعات خوبی در مورد اندازه و کیفیت تخمک‌ها به پزشک خواهد داد. پزشک با تجویز سونوگرافی رحم را معاینه می‌کند.همچنین ممکن است برای معاینه، یک دوربین را از طریق واژن به رحم وارد کند. با این بررسی‌ها برای سلامت رحم لازم است و پزشک می‌تواند بهترین روش برای کاشت جنین را تعیین کند.

مردان نیز باید آزمایش اسپرم ( مقاله : نحوه انجام آزمایش اسپرم را بخوانید ) انجام دهند. این آزمایش شامل دادن یک نمونه مایع منی است که در آزمایشگاه تعداد، اندازه و شکل اسپرم‌های موجود در آن آنالیز خواهد شد. زوج‌ها قبل یا بعد از فرایند IVF، باید برخی از داروها را مصرف کنند.

تحریک تخمک

در فرآیند تحریک، پزشکان برای افزایش تعداد تخمک‌هایی که در تخمدان زن تولید می‌شود، برای او داروهای باروری تجویز می‌گردد. برای افزایش شانس موفقیت IVF به تخمک‌های متعدد نیاز است تا احتمال تشکیل یک جنین سالم افزایش یابد. در این مدت، پزشک برای نظارت بر تولید تخمک مناسب، باید آزمایش خون منظم و سونوگرافی انجام دهد

بازیابی تخمک

بازیابی تخمک یا آسپیراسیون فولیکول همراه با تزریق بی‌حسی موضعی انجام می‌شود. پزشک با استفاده از یک سوزن و با کمک سونوگرافی، از طریق واژن به تخمدان وارد می‌شود و فولیکول‌های حاوی تخمک را مکش می‌کند.

لقاح

شوهر یک نمونه منی می‌دهد و سپس یک تکنسین اسپرم را با تخمک‌ها در یک ظرف کشت مخلوط می‌کند.

کشت جنین

اگر با این روش جنین تولید نشود، پزشک ممکن است تصمیم به استفاده از روش ICSI بگیرد. پزشک در طول رشد تخم لقاح یافته را رصد می‌کند و ممکن است سلامت جنین را ازنظر ژنتیکی مورد آزمایش قرار دهد. هنگامی‌که جنین به اندازه کافی رشد کرد و بزرگ شد (معمولاً حدود 3 تا 5 روز طول می‌کشد) از طریق یک لوله نازک به نام سوند در رحم کاشته می‌شود.

انتقال

حاملگی زمانی اتفاق می‌افتد که جنین در دیواره رحم لانه گزینی کند که حدود 6 تا 10 روز طول می‌کشد. کل مراحل IVF حدود 6 تا 8 هفته خواهد بود.

زنان باردار باید در تمام مراحل درمان ناباروری به روش IVF توسط پزشک متخصص، تحت نظر قرار بگیرند و تمام توصیه‌های او را اجرا کنند. پس از کاشت جنین در رحم، از خانم خواسته می‌شود تا روز اول را استراحت کند. نیازی نیست که در رختخواب بمانید، مگر اینکه احتمال بروز سندرم تحریک بیش‌ازحد تخمدان (OHSS) وجود داشته باشد. بیشتر خانم‌ها می‌توانند از روز بعد به فعالیت‌های روزانه خود بازگردند. زنانی که برای درمان ناباروری خود IVF انجام می‌دهند، باید 8 تا 10 هفته پس از کاشت جنین در رحم، هورمون درمانی با مصرف قرص یا با تزریق را انجام دهند.

پروژسترون هورمونی است که به‌طور طبیعی در تخمدان‌های شما تولید می‌شود و به ضخیم شدن آندومتر (دیواره رحم) کمک می‌کند. ضخامت بیشتر این دیواره، لانه گزینی را برای جنین راحت‌تر می‌کند. تولید مقادیر بسیار کم پروژسترون در هفته‌های اول بارداری می‌تواند منجر به سقط جنین شود. بعد از گذشت 12-14 هفته از لحظه کاشت جنین در رحم، زن باید برای انجام آزمایش‌های بارداری به کلینیک برود.

۲۴ ساعت استراحت در تخت

شروع فعالیت روزانۀ عادی بعد از ۲۴ ساعت

پرهیز از بلند کردن اجسام سنگین‌تر از یک کیلو

نداشتن فعالیت شدید مثل دویدن و ورزش

نداشتن رابطۀ جنسی تا زمان تشخیص پزشک

نتیجۀ IVF هر زوجی با زوج دیگر، با توجه به علت ناباروری زوج‌ها و سن آنها متفاوت است. زنان جوان‌تر به دلیل داشتن تخمک‌های سالم‌تر، احتمال بارداری بیشتری دارند. حدود ۴۰ درصد موارد انجام روش IVF در زنان کمتر از ۳۴ سال، منجر به تولد نوزاد یا نوزادان سالم شده است. با افزایش سن میزان موفقیت کاهش پیدا می‌کند. با پیشرفت علم پزشکی، پیشرفت‌هایی در زمینۀ عمل IVF به وجود آمده است که شانس موفقیت آن را افزایش می‌دهد.

گران‌قیمت و زمان‌بر بودن

احتمال چندقلوزایی

خطر سندرم تحریک بیش از حد تخمدان‌ه

اشتراک گذاری مطلب

دسته بندی
مقالات پزشکی و بهداشتی

نظر شما در مورد مطلب بارداری به روش IVF و نحوه انجام آن چیست