یار در خانه و ما گرد جهان می گردیم

رضا عباسپور - اعزام بهداد سلیمی ستاره بازنشسته فوق سنگین وزنه‌برداری ایران به کلاس سه ماهه مربیگری درجه یک بین‌المللی در کشور مجارستان، اتفاقی امیدوارکننده برای ورزش و وزنه‌برداری ایران بود. اعزام مهم و مؤثر بین‌المللی که با حمایت کمیته ملی المپیک تقریباً بعد از سال‌ها برای یکی از شاخص‌ترین چهره‌های وزنه‌برداری ایران رخ داد. بهداد در مجارستان بعد از گذراندن یک دوره حرفه‌ای مربیگری وزنه‌برداری ضمن اینکه با دانش روز دنیا آشنا شد، تکنیک برنامه‌نویسی و طراحی تمرین خود را نیز به روز کرد تا پس از بازگشت به ایران این دانش را به نوجوانان و جوانان علاقه‌مند به وزنه‌برداری انتقال دهد اما نه تنها مجموعه تصمیم‌ساز فدراسیون وزنه‌برداری در زمان اعزام سلیمی به کلاس درجه یک مربیگری مجارستان، همکاری مثبت و شایان ذکری با این قهرمان نداشت، بلکه حتی بعد از بازگشت بهداد از این دوره عالی بین‌المللی تا به امروز هیچ‌گونه واکنش مثبتی از سوی فدراسیون‌نشین‌ها برای استفاده و بهره‌برداری از دانش این جوان باانگیزه و کاربلد یا امثال او که عاشق خدمت به وزنه‌برداری ایران هستند، دریافت نشده است.

سرمایه‌سوزی
حضور مربیان ادواری که اغلب تشکیل می‌شوند از رؤسای هیأت‌های وزنه‌برداری استانی اتفاق خوبی است که باعث علاقه‌مندی و انگیزه بیشتر آنها برای فعالیت بیشتر و پویایی وزنه‌برداری در سراسر کشور برنامه‌ریزی شده است اما این اتفاق خوب زمانی نمود و جلوه قشنگ‌تری پیدا می‌کند که مدیریت فدراسیون وزنه‌برداری علاوه بر بهره‌برداری از مربیان ادواری، سراغ ستاره‌های اسم و رسم‌دار و بازنشسته وزنه‌برداری رفته و نگذارد توانمندی و داشته‌های فنی آنها بیهوده و بلا استفاده خاک بخورد و کهنه شود. کوروش باقری، حسین رضازاده، حسین توکلی، شادروان محمدعلی فلاحتی‌نژاد، سجاد انوشیروانی، نواب نصیرشلال، وحید ربیعی، محمدحسین برخواه و خیلی‌های دیگر که در همین پروسه آمد و رفت‌های بی‌برنامه و احساسی وارد چرخه مربیگری تیم‌های ملی شدند، در مقاطعی بسیار خوب جواب گرفتند و برای وزنه‌برداری در سنگر مربیگری افتخارات بسیاری خلق کردند اما چون پشتوانه حضور آنها تفکر درست و منطقی وجود نداشت، با شروع یک تند باد از گردونه وزنه‌برداری خارج شدند و به همین سادگی سوختند! اگرچه این اسامی که نام بردیم، فقط بخشی از داشته‌ها و سرمایه غنی مربیگری وزنه‌برداری ایران در بخش تیم‌های ملی است که همواره مورد احترام و عزت جامعه فهیم وزنه‌برداری ایران بوده و هستند اما بالاخره در برهه‌ای از زمان و تاریخ وزنه‌برداری خواسته یا ناخواسته، دانسته یا ندانسته از سرمایه‌های خود به بدترین شکل ممکن فقط به صورت ابزاری استفاده کردیم و عقبه فنی آنها را به جای رشد دادن تخریب کردیم. اتفاقی که همچنان در سیستم مدیریتی وزنه‌برداری قابل لمس است و رؤیت می‌شود. به طور مثال، همین چند وقت پیش سعید علی‌حسینی و وحید ربیعی دو تن از چهره‌های فنی و خوشنام وزنه‌برداری ایران برای مربیگری تیم‌های پایه و بزرگسالان دعوت شدند اما به سرعت برق و باد بار دیگر بدون هیچ دلیلی عذر آنها از اردوی تیم ملی خواسته شد و بازهم برگشتیم سرخانه اولمان. در حالی که هر دو نفر جزو مفاخر وزنه‌برداری ایران هستند و به هیچ وجه یک چنین رفتاری با آنها مورد پذیرش نیست. برخورد بد و غیرقابل قبول فدراسیون‌نشین‌ها با بهداد سلیمی، یکی از خاطره‌سازترین فوق‌سنگین‌های تاریخ وزنه‌برداری ایران نیز در نوع خود کم‌نظیر بود، خصوصاً بعد از پایان دوره 3 ماهه مربیگری بین‌المللی او در کشور مجارستان.

زوج سلیمی و علی‌حسینی، بهترین انتخاب برای پایه‌ها
شاید تقریباً همه ما اینطور توقع داشتیم که اتاق فکر فدراسیون وزنه‌برداری و در رأس آن رئیس فدراسیون، بلافاصله بعد از بازگشت بهداد سلیمی از دوره مربیگری بین‌المللی وزنه‌برداری با او جلسه‌ای تشکیل داده و تمام تلاششان را به کار ببندند تا از این مهره توانمند و شناخته شده در سطح جهانی برای پیشبرد اهداف عالیه وزنه‌برداری، بهره‌برداری کنند اما نه تنها این اتفاق حداقل تا به امروز برای قهرمان وزنه‌برداری جهان و المپیک رخ نداده است، بلکه این سرمایه ملی وزنه‌برداری نیز در اوج توانایی و آگاهی به چم و خم و ریزه‌کاری‌های مربیگری وزنه‌برداری در سطح عالی بین‌المللی همینطور بلاتکلیف به امان خدا رها شده است و هیچ جایگاهی در مجموعه وزنه‌برداری ایران ندارد. همین توقع را دقیقاً از مسئولان فدراسیون در ماجرای حضور سعید علی‌حسینی در تیم‌های پایه داشتیم. سعید علی‌حسینی قهرمان بااخلاق، فنی، عاشق مربیگری و خدمت به وزنه‌برداری و علاقه‌مندان به این رشته ورزشی و از همه مهمتر دارای مدرک دکترا در ورزش است. اهالی وزنه‌برداری از حضور سعید در تیم‌های پایه خوشحال و خرسند بودند اما وقتی او نیامده از اردوی تیم ملی به خانه برگشت، بار دیگر از این ترسیدیم که با او نیز مثل باقری، توکلی، انوشیروانی، نصیرشلال، ربیعی و... برخورد ابزاری شود. قطعاً اگر فدراسیون وزنه‌برداری در آینده‌ای نزدیک به دنبال پیشرفت و حرکت رو به جلو مخصوصاً در بحث پشتوانه‌سازی و رده‌های سنی پایه است، استفاده از زوج بهداد سلیمی و سعید علی‌حسینی به عنوان لیدرهای فنی تیم‌های پایه می‌تواند بهترین تصمیم برای پشتوانه‌سازی باشد. زوج طلایی که این بار در سنگر مربیگری می‌توانند دوباره دست در دست هم باعث برافراشته شدن پرچم مقدس کشورمان در دنیای وزنه‌برداری شوند. بهداد سلیمی با دانش و توان مربیگری به‌روز شده خود همچنین استفاده از عقبه درخشان قهرمانی در دنیای وزنه‌برداری، به همراه سعید علی‌حسینی رکوردشکن دست نیافتنی، قهرمان خوش قلب، مهربان، تحصیلکرده و متخصص در بحث مربیگری خصوصاً در تیم‌های پایه بی‌شک می‌توانند مؤثر در سازندگی وزنه‌برداری ایران در بخش پایه باشند و کمک‌حالی برای کادرفنی تیم ملی وزنه‌برداری بزرگسالان در بخش پشتوانه‌سازی و ساختن وزنه‌بردارانی ششدانگ برای رقابت در سطح اول وزنه‌برداری جهان. البته همه این موارد بازهم بستگی به نگاه مدیریت فعلی وزنه‌برداری دارد. قطعاً اگر نگاه مثل گذشته نگاه ابزاری باشد، نباید توقع هیچ اتفاقی جز پسرفت وزنه‌برداری و حرکت لاک‌پشتی و گلخانه‌ای داشته باشی