چابهار، ساتراپی چهاردهم هخامنشی

تور چابهار

چابهار در جنوب شرق ایران، جایی که دریای عمان به اقیانوس هند می‌پیوندد، واقع‌شده است. این هم‌جواری با دریا، نزدیکی به مدار رأس‌السرطان و قرار گرفتن در مسیر بادهای موسمی شبه‌قاره هند و جبهه‌های استوایی موجب شده که چابهار آب و هوایی گرمسیری معتدل با رطوبت نسبی داشته باشد. این منطقه گرم‌ترین نقطه کشور در زمستان و خنک‌ترین بندر جنوبی ایران در تابستان است. به‌طورکلی چابهار دارای کمترین تغییرات آب و هوایی طی چهار فصل سال است و میزان رطوبت تنها در دو ماه اردیبهشت و خرداد بالا می‌رود. آب‌ و هوای همیشه‌ بهاری و معتدل سبب شد تا آن را چابهار بنامند. بندر چابهار درگذشته‌های دور در تجارت خارجی ایران اهمیت وافری داشت ولی در قرن گذشته در اثر کم‌توجهی از رونق آن کاسته شد. طی سال‌های جنگ مورد توجه قرار گرفت و امروزه اهمیت ممتازی دارد و یکی از مناطق آزاد تجاری کشور محسوب می‌شود.

لیستی از دیدنی‌های چابهار با عکس

به طور کلی، جاذبه‌های چابهار بسیار متنوع و دیدنی هستند. در این منطقه می‌توان پدیده‌های متعدد ژئوتوریستی را مشاهده کرد که برای اکوتوریست‌ها جذاب است. در خصوص جاذبه‌های تاریخی نیز می‌توان گفت، یکی از مراکز مهم باستان‌شناسی کشور، نیمه شرقی فلات ایران است. این قسمت شامل استان‌های خراسان، کرمان و سیستان و بلوچستان است و مناطق دیدنی و بکری در چابهار و اطراف آن وجود دارد. در ادامه به معرفی برخی دیدنی‌های چابهار با عکس می‌پردازیم.

تلگراف‌خانه چابهار

یکی از مناطق دیدنی چابهار، ساختمان قدیمی تلگراف‌خانه چابهار در بافت جنوبی شهر در حاشیه شرقی خیابان مولوی روبه‌روی مهمان‌سرای کشتیرانی است. این بنا در اواخر حکومت قاجاریه توسط پرتغالی‌ها احداث‌شده و دارای مالکیت دولتی است. همچنین از قدیمی‌ترین ساختمان‌های سنگی موجود در چابهار است. با توجه به کتیبه سنگی جلوی ساختمان، ساخت آن به سال 1869 میلادی برابر با 1248 شمسی برمی‌گردد. این ساختمان که با هدف تلگراف‌خانه احداث‌شده و به این نام معروف بوده، با گذشت زمان به اداره پست تبدیل شده است. در تلگراف‌خانه چابهار می‌توانید معماری مختص مناطق گرمسیری یعنی رواق‌های هلالی دورتادور را ببینید. از دیگر ویژگی‌های بنا استفاده از سنگ‌های رسوبی ماسه‌ای ساحلی در اندازه‌های مختلف است.

قدمگاه خضر

این بنا که در جنوب غربی چابهار در محلی به نام سپوزه واقع‌شده، یکی از مناطق دیدنی‌ چابهار است که بازدید از آن خالی از لطف نیست. خواجه خضر از مشایخ مورداحترام بلوچ‌هاست. او مقبره‌ای ندارد؛ اما قدمگاهی دارد که پیروانش در آن به دعا و مطالبه درخواست‌هایشان می‌پردازند. مردم بومی بر این باورند که خضر زنده و پاسدار لنج‌ها و قایق‌هایشان است. زنان طبق رسمی قدیمی، جمعه‌ها به این قدمگاه رفته و شمع روشن کرده و دعا می‌کنند. همچنین برخی از دریانوردان پس از صید، به این قدمگاه رفته و شمع روشن می‌کنند. درگذشته مراسم خاصی در این قدمگاه برگزار می‌شد که امروزه رونق زیای ندارد. مردم قربانی، خرما و یا حلوا به مکان موردنظر می‌آوردند و میان افراد تقسیم می‌کردند.

بندر چابهار و مناطق دیدنی آن

بندر چابهار دارای 2 اسکله بزرگ با ظرفیت تخلیه و بارگیری 20-15 هزار تن به نام‌ اسکله‌های شهید کلانتری و شهید بهشتی است. در چابهار همچنین چندین اسکله صیادی وجود دارد که 3 اسکلـه صیادی تیس، رمین و بریس از بقیه دیدنـی‌تر هستند. اسکله تیس در داخــل محوطــه منطقــه آزاد و رمیــن در 10 کیلـومـتری و بریس در 60 کیلومتری چابهار قرار دارد. از دیدنی‌های چابهار لنج‌ها، قایق‌های ماهیگیری و صیادان دریا‌دل، صیدهـای گونـاگون ماهی و شاه‌میگوها در این اسکله‌هاست.

ساحل صخره‌ای، آکواریوم طبیعی در چابهار

بی شک یکی از مناطق بکر چابهار اینجاست. در کناره‌های دریای عمان، صخره‌های بزرگی در اثر پیشروی آب دریا و فرسایش سنگ‌های رسوبی به‌وجود آمده که چشم‌اندازی زیبا را به نام ساحل صخره‌ای خلق کرده است. این بخش از ساحل را به‌خصوص به هنگام غروب می‌توان به‌عنوان یکی از دیدنی‌ترین سواحل جنوبی ایران نامید. زیرا صخره‌هایی که در برخی نقاط با خزه‌ها و دیگر رستنی‌ها سبزرنگ شده و حفره‌هایی که موجودات دریایی را به نمایش می‌گذارد، مانند آکواریومی طبیعی با انواع ماهی‌های رنگین بیننده را شگفت‌زده می‌کند.

خلیج چابهار

خلیج چابهار یکی از مناطق دیدنی چابهار که زیباترین جلوه‌گاه طلوع و غروب خورشید در دریاست. این خلیج بزرگ‌ترین خلیج ایران در حاشیه کرانه‌های دریای عمان است؛ به شکل حلقه‌ای است و چابهار در نقطه آغاز شرقی آن قرار دارد.

تالاب صورتی لیپار

شاید دیدنی‌های چابهار با عکس تالاب صورتی در ذهن برخی افراد تداعی شود. در 15 کیلومتری شهر چابهار بعد از روستای رمین و در مسیر جاده ساحلی گواتر، تنگه‌ای مشرف‌به دره‌ای زیبا قرار دارد که از بالای آن روستای لیپار پیداست. در میان دو کوه، آب‌بندی ایجادشده که آبگیری به نام تالاب لیپار را در خود جای‌داده است. در این آبگیر که یکی از مناطق بکر چابهار است، انواع بوته‌ها و درختچه‌ها وجود دارد.

تپه‌های گل‌فشان

از دیگر مناطق دیدنی چابهار، تپه‌های گل فشان است. این تپه‌ها یکی از جاذبه‌های منحصربه‌فرد در دنیاست. سه تپه کوچک گل‌فشان به ارتفاع 10 تا 20 متر در شمال غربی چابهار و در 20 کیلومتری روستای کهیر، وجود دارد که دو تا از آن‌ها چندین سال پیش خاموش شده و سومین آن‌ها فعال است. از این تپه گلی سرد و طوسی‌رنگ بیرون می‌ریزد.

گودانگریز یا گودال انگلیس

این گودال، در دامنه کوه فیل‌بند در جنوب دره تیس قرار دارد. مــــردم بومی نقل می‌کنند که در اواخــــر دوره قاجاریه و در اوایل دوره پهلوی انگلیسی‌ها به کمک تعداد کثیری از کارگران بــلوچ در این محل اقدام به حفاری نموده و مقادیری سفال، اشیاء برنزی، آهنی و سنگی پیداکرده و غارت کرده‌اند.

گورستان‌های تاریخی یا مقابر جنانی‌گچ

حتما با شنیدن نام مقابر جنانی انتظار مشاهده یکی از دیدنی‌های چابهار با عکس وهم آور یا ترسناک را دارید؛ اما این گورستان‌ها چیزی جز حدود 200 قبر کهن در محوطه قدیمی نیستند. این مقابر جنانی‌گچ در روستای تیس، در دامنه کوه پیل‌بند در جنوب دره تیس قرار گرفته و به باور اهالی این محل اقامتگاه جن‌ها بوده است. مقــابر جنانی گچ در یک ســـرازیری ملایم قرار دارند. ایـــن قبرها با مقابر سیراف بوشهر شبیه هستند. با این تفاوت که تعداد قبرها کمتر و جهت آن‌ها تقــریباً شمالی جنوبی یا شـمال شرقی جنوب غربی است. در منطقه چند قبر ایستاده و یک مقبره پلکانی با سرپوش صندوقچه‌ای از سنگ و گچ به‌صورت نیمه‌سالم بدون لوحه و تزیینات خارجی وجود دارد که به نظر می‌رسد از دوران اسلامی باشد.

گورستان قدیمی دشتیاری

گورستان دشتیاری با حدود 3 هزار قبر مربوط به‌ پیش از تاریخ است که سال 1932 کشف شدند. قبور شناسایی‌شده در این منطقه دارای نوعی سفال خشن قرمز یا نخـــــــودی با روکش سفید هستند. در بعضی از آن‌ها آثاری از قبیل مانده‌های غذا و یا آثار سنگی و فلزی دیگر مشاهده‌شده است.

کوه‌های مریخی یا مینیاتوری

این کوه‌ها به‌موازات دریا از منطقه کچو تا نزدیکی‌های خلیج گواتر کشیده شده‌اند. کوه‌های مینیاتوری یا کوه‌های مریخی یکی از پدیده‌های ژئومورفولوژی منطقه است که در هیچ کجای ایران به چشم نمی‌خورد. فرسایش آبی و بادی روی لایه‌های نرم موجب پیدایش اشکال و احجام متنوع و زیبایی شده است. جاده چابهار به کهیر و چابهار به بریس محل مناسبی برای مشاهده این عوارض است. این کوه‌ها از دیدنی‌های چابهار با عکس‌های جذاب‌اند که بیننده را مشتاق سفر به این شهر می‌کنند.

روستای تیس

یکی از مناطق بکر چابهار، روستای تیس با قدمت بیش از 2 هزار سال در دهانه خلیج چابهار است. این روستا در 5 کیلومتری شمال غربی چابهار قرار دارد. رودخانه لاوری از میان روستا می‌گذرد و خلیج چابهار در غرب آن قرارگرفته است. ارتفاعات متعددی نظیر ‏کوه‌های شهبازبند، پیل‌بند و لاوری، روستای تیس را احاطه کرده است.

قلعه پرتقالی‌ها در بندر تیس

این بندر کوچک در دوره تاریخی هخامنشی و ساسانی تا دوره اسلامی به‌طور مستمر شاهد وقوع حوادث تاریخی بوده است. در عصر صفویه هم‌زمان با توسعه و نفوذ دریایی کشورهایی همچون پرتغال، اکثر نوار ساحلی و جزایر جنوب کشور در بخش‌های دریای عمان و خلیج‌فارس به‌صورت پایگاه‌های نفوذ این دولت استعماری در ایران درآمده که قلعه پرتغالی‌های تیس هم یکی از آن‌هاست. این قلعه بر فراز تپه‌ای مرتفع و مشرف بر روستا و خلیج تیس، با مصالح تخته‌سنگ‌های ماسه‌ای، آهکی و ملاط گچ و آهک ساخته‌شده. اما بخش اعظم قسمت فوقانی آن از بین رفته. در بخش مرکزی ضلع غربی فضای داخلی قلعه که دوطبقه بوده، یک برج دیده‌بانی به ارتفاع 15 متر وجود داشته است.

ایــن منــاره بــرای دیدبانی به کار می‌رفته چون بر همه خلیج دهانه تیس اشراف کافی دارد و از فاصلــه زیادی در دریا دیده می‌شود. سبک ساخت و نوع مصالح به‌کاررفته در مناره و گوشواره به سبک ســـلجوقی است. تعمیرات بعدی که در اتاق‌ها و ایوان‌ها انجام‌شده بیشتر سبک صفوی و قاجاریـه را دارد. در قسمت سقف قلعه چوب‌هایــــی به‌کار رفته که احتمالاً از نقاط دیگر به این محل آورده شده‌اند. به‌طور خلاصه آثاری از معماری چند دوره تاریخی در این قلعه قابل مشاهده است.

قلعه پیروزگت

بر فراز تپه‌ای در وسط دره تیس، قلعه پیروزگت مربوط به دوره اشکانیان و ساسانیان قرار دارد. آثاری از زراعت و آبادانی در اطـراف این تپـه دیده می‌شود. راه ورود به تپه سخت و پرخطر است. در قسمت پایین تپه و در اطـــراف آن آثاری از دیوارهای سنگی بزرگ، قلوه‌سنگ و ساروج با قدمت خیلی زیاد دیده می‌شود. علاوه بر دیوارهای بزرگ و ضخیـم قلعه، اثـــر خندقــی بـه عـرض 3 متر و عمق متفاوت قبل از دیوار اصلی دیده می‌شود.

قلعه بلوچ‌گت

این قلعه بر بالای کوهی مرتفع قرارگرفته و آثار دیوار قلعه و یک برج دیده‌بـــانی از آن بــــر جــای مانده است. همچنین بقایای دو مقبره هرمی شکل برجسته از نــــوع مقـــابـر اسلامی که با سنگ و ساروج بناشده‌اند دیده می‌شود. در قلعه، آب‌انبارهایی از سنگ و ساروج و گچ در درون صخره تعبیه‌شده. ایــن قلعـــه دارای موقعیت ممتــازی بوده و از خصوصیات منحصربه‌فردش می‌توان به آب‌رسانی، دید کافی به دریا و دور بودن از دسترس مهاجمان اشاره کرد.

انجیر معابد

درختانی بزرگ از تیره کائوچو به نام انجیر معابد در نوار ساحلی چابهار می‌رویند که در تمام اعضای آن شیره سفیدرنگی جریان دارد. تاج این درخت، بزرگ و پهـن است و میوه‌هایش نارنجی‌رنگ و به درشتی فندق و قابل‌خوردن هستند. عمـومـــاً این درختـان قدمتی بالای صدسال دارند و در نزدیکی زیارتگاه‌ها قرار داشته یا قبلاً زیارتگاه بوده‌اند. در حــال حاضر در روستاهای رمین، تیس کوپان، ماشی، لیپار، کوپان این درخت‌ها وجود دارند.

غارهای بان مسیتی

در دامنه کوه شهباز و مشرف‌به روستای تیس، یک غار طبیعی و دو غار مصنوعی در کنار هم قرار دارند، از این مجموعه‌‌ها در محل به نام غارهای بان مسیتی یاد می‌کنند. غار اول طبیعی تا حدودی نیم‌دایره است و با استفاده از روش تراشکاری داخل غار و دهانه آن توسعه پیداکرده است. یک مقبره کوچک از گچ به‌صورت دو سطح افقی که بر روی یکدیگر قرار دارند و فاقد آثاری از قبیل سنگ‌نوشته، خط و لوحه در عمق یک متر از سطح غار دیده می‌شود که در گرد آن یک فضای کوچک وجود دارد. بدنه‌های اطراف این مکعب را با گچ به رنگ سفید درآورده‌اند. روی دیواره‌های مکعب مقبره گچ‌کاری و با جوهر قرمز و بنفش خطوط و علامت‌هایی نقش شبیه به خط گجراتی و هندی نقش شده است.

یک غار مصنوعی سمت راست غار طبیعی به فاصله هفت قدم قرار دارد که آثار تراش به‌خوبی در آن آشکار است. دهانه آن 80 سانتی‌متر ارتفاع دارد و سقف آن کوتاه است. به فاصله 50 متر در سمت چپ غار اصلی، غار سوم که طول دهانه قوسی آن حــــدود 20 مـــــتر است، قرار دارد. ظاهراً این غارها جزو یک واحد تأسیساتی ساختمانی بوده و به‌منزله حجـــــره‌هــــا و توقفگاه‌های معبد یا پرستشگاهی بوده‌اند. در سطح زمین تا ورود به دهانه غار، پلکانی وجــود داشته که آثار آن باقی است.

مقبره سید غلام‌رسول

در حاشیه ضلع شرقی خلیج چابهار آرامگاه سید محمد مشهور به مقبره سید غلام‌رسول قرار دارد که همواره زیارتگاه مسلمانان هند و مردم این منطقه بوده و قدمت آن به سال 465 هجری قمری می‌رسد. با توجه به پلان نما می‌توان گفت که این آرامگاه در عهد سلجوقی بر پا شده و در دوره صفوی طرح‌های نقاشی بر دیوارها افزوده‌شده است. در نمای خارجی مقبره و چهار گوشه زیارتگاه چهار مناره کوتاه قرار دارد. گنبد نیز از داخل دارای نواری از تزیینات هندسی و گیاهی است که با رنگ‌های زرد، قرمز، آبی و سفید به‌صورت گل و گیاه و ستاره دیده می‌شود. در نمای ضلع شمالی، روبه‌روی محراب طاق‌نماهایی با تزیینات مقرنس دیده می‌شود که محل نذر و روشن کردن شمع است.

در مورد شرح‌حال سید غلام رسول روایات متفاوتی وجود دارد. برخی وی را عارف وارسته و برخی لوطی مسلک و گروهی، مسلمانی از هند گفته‌اند. نکته مشترک در این روایات ناکامی و مرگ او در شب ازدواج است. به همین دلیل در گذشته هرسال در تاریخ 15 ذی‌القعده چند روز مراسم شادی برپا می‌کردند. به‌این‌ترتیب که دو روز نخست، آرامگاه را تمیز کرده و پس‌ازآن زنان و مردان لباس پاکیزه می‌پوشیدند و با طلوع آفتاب ساز و دهل می‌نواختند. این مراسم به مدت 10 روز در سه نوبت صبح، عصر و شامگاه اجرا می‌شد. اکنون چون پیروان صاحب مزار شیعه‌مذهب هستند در ماه محرم مراسم سوگواری و روضه‌خوانی در این مقبره بر پا می‌شود.

موزه چابهار

اگر به دنبال دیدنی‌های چابهار با عکس‌های خاص هستید به موزه چابهار در بقعه غلام رسول بروید. در این موزه آثاری متعلق به آرامگاه و اهدایی علاقه‌مندان به میراث فرهنگی درزمینهٔ مردم‌شناسی مانند پوشاک محلی، وسایل حصیری و نیز ظروف سفالی از پیشینه تاریخی منطقه به نمایش گذاشته‌شده است.

جنگل‌های مانگرو یا حرا

یکی از مناطق بکر چابهار، جنگل‌های مانگرو یا حرا هستند. با نزدیک شدن به سواحل دریای جنوب، مانند بسیاری از مناطق دیگر آنچه نظر هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند، نوعی ترکیب گیاهان است که به صوت نیمه شناور بین ساحل و دریا کشیده شده است. این جنگل‌های غرق آبی با موقعیت ویژه خود به جنگل‌های جزر و مدی، جنگل‌های مانگرو یا حرا معروف هستند. این جنگل‌ها آن دسته از دیدنی‌های چابهار با عکس‌های متفاوت در ساعات مختلف روز هستند. به‌طوری‌که هنگام مد، تنها تاج درخت‌ها بالاتر از سطح آب شور دریا دیده می‌شود و بقیه اندام‌های درختان در زیر آب از دیده پنهان است. جنگل‌های حرای ایران در نوار ساحلی خلیج‌فارس و دریای عمان آخرین حد پراکنش جنگل‌های مانگرو در جنوب غربی آسیا به‌شمار می‌روند.

جنگل‌های حرای استان سیستان و بلوچستان در خلیج گواتر با وسعت 200 هکتار در منتهی‌الیه جنوب شرق کشور در محدوده سیاسی شهرستان چابهار و در فاصله 150 کیلومتری شرق چابهار قرار دارد. هرچند جنگل‌های حرا توده خالص و یکدستی هستند و هیچ‌گونه تنوع گیاهی در آن‌ها مشاهده نمی‌شود ولی در مقابل از تنوع جانوری بسیار بالایی برخوردارند. این جنگل حد مشترک دریا و خشکی است و حفاظت از آن در همه دنیا به‌عنوان زیستگاه‌های باارزش و حساس به‌ویژه از منظر گردشگری مورد تأکید قرارگرفته است. در حال حــــاضر این جنـگل یکی از زیباترین مناطق بکر موجود در چابهار و منطقه گواتر است.

رودخانه باهوکلات

رودخانه باهوکلات یکی از پرآب‌ترین رودهای بلوچستان و محل زندگی تمساح ایرانی است. این تمساح دارای ارزش ملی و بین‌المللی است. طول بدن آن تا 4 متر می‌رسد. این جانور بازمانده خزندگانی است که حدود 265 میلیون سال پیش می‌زیسته‌اند. منطقه حفاظت شده باهوکلات (گاندو) در منتهی‌الیه گوشه جنوب شرقی کشور، مرز ایران و پاکستان قرار دارد. این منطقه به دلیل اینکه مأمن تمساح تالابی و منحصربه‌فرد ایرانی ‏است؛ یکی ازمناطق دیدنی چابهار است. این حیوان در آبگیرهای کم‌عمق مسیر رودخانه زندگی می‌کند و در مواقع خشکی تا چند متر در زیر آبگیرها نقب زده ‏و در داخل آن‌ها زندگی می‌کند. اگر اقدامات به‌موقع حفاظتی سازمان محیط‌زیست و نظارت بر صید نبود، نسل این تمساح‌ها ‏تاکنون از بین رفته بود.

گاندو، تمساح پوزه‌کوتاه ایرانی

وقتی اسم تمساح می‌آید، اغلب افراد به این منطقه به عنوان یکی از دیدنی‌های چابهار با عکس‌های ترسناک فکر می‌کنند. اما تمساح حیوانی بسیار خجالتی، محتاط و ترسو است و به‌سختی می‌توان آن را مشاهده کرد. در عین حال حیوانی باهــــــوش و زیرک است و به‌محض احساس خطر و با حضور مزاحم در آب فرورفته و مخفی می‌شــود. ولی برای تنفس باید سریعاً به سطح آب برگردد. غذایش را ماهیان، پرندگان و پســتانداران تشــکیل مـــی‌دهند و عموماً شب‌ها شکار می‌کند. در شرایط خاص این رودخانه‌ نوعی ماهی به نام گل‌خوار و در اطراف نیز گیاهان و دیگر جانداران منطبق با محیط مانند جبیر، سنجاب نخلی، هوبره و برخی پرندگان مخصوص شبه‌قاره هند زندگی می‌کنند.

محوطه باستانی دمب‌کوه

در حدود 90 کیلومتری شمال شرقی چابهار، در فاصــله 5 کیلومتـــری روستـــای بلورمچی ناحیه باهوکلات، محوطه باستانی دمب‌کوه قرارگرفته است. در این محوطه باســـــتانی حدود 4500 تا 5000 تدفین تخمیــــن زده می‌شود. این قبرها به شکل اتاقک‌هایی بنا شده‌اند. علاوه بر آنچه گفته شد، مدرسه غواصی، کلوپ دریایی و پلاژ ساحلی بانوان نیز از مراکز تفریحی این قسمت از چابهار به شمار می‌رود.

چابهار با طعم‌های مختلفی از نان و ماهی

از مزایای سفر به نقاط مختلف آن است که وعده‌های غذایی با خوراک‌های محلی و سنتی نیز جزو جذابیت‌های سفر محسوب می‌شود و تنها یک وعده غذایی نیست. غذاهای استان سیستان‌وبلوچستان و مخصوصا چابهار، با خوراک‌های محلی و دریایی از این نظر ویژه است.

این خطه با توجه به موقعیت استراتژیک خود در طول تاریخ، پذیرای مردمانی از اقوام مختلف بوده که هر یک‌ بر فرهنگ و ازجمله خوراک منطقه تأثیر گذاشته‌اند.

غذاهای بومی با توجه به فرهنگ و آداب‌ورسوم مردم، بیشتر از مواد غذایی موجود در هر منطقه که در فصول مختلف سال در دسترس هستند تهیه می‌شود. از غذاهای سنتی منطقه می‌توان به بتو ماش، شودوده، بتو هواری، ماشینگ، پاکگین ماهیک، کورک، گلوهک، ناروش، کیش، دلگ اشاره کرد.

انواع نان در چابهار

همچون سایر نقاط کشورمان نان، عمده‌ترین ماده غذایی در سیستان و بلوچستان است. ده‌ها نوع نان ویژه این استان، به مناسبت‌های مختلف پخته می‌شود. به‌عنوان‌مثال نوعی نان به نام هلکاری (halekary) که همان چلبک سیستانی است، وجود دارد. جهت پخت آن خمیر درست‌شده را به‌صورت قرص‌های کوچکی، در روغن سرخ می‌کنند. این نان مخصوص سفره صبحانه است. انواع دیگری از نان‌ها مثل لواش، گرده (gerdeh)، سیسرک (syserk)، پناری (ponary) و نان‌هایی که روی تابه پخته می‌شود، نیز در بلوچستان مصرف می‌شود.

انواع غذا در چابهار

امروزه با توجه به ارتباط فرهنگ‌ها و بهبود شرایط اقتصادی، تغذیه هیچ‌یک از اقوام منحصر به تهیه غذاهای سنتی نیست، در سیستان و بلوچستان نیز به همین دلیل هم‌اکنون انواع خورش‌ها و پلوها و سایر طعام‌های ایرانی و حتی خارجی در لیست غذاهای رایج مردم قرار دارند.

بلوچ‌ها همراه با نان خورش‌‌هایی مصرف می‌کنند که به آن عموماً واداپ (vadap) گفته می‌شود. در انواع خورش‌های طبخ شده در بلوچستان، ادویه‌های تند و پیاز فراوان استفاده خاصی دارد و گوشت بز بیشتر از گوشت سایر دام‌ها مصرف می‌شود. «تنوری» یکی از غذاهایی است که عمدتاً جهت مجالس مجلل طبخ می‌شود و عبارت است از به سیخ کشیدن یک لاشه کامل گوشت قرمز که در تنور می‌گذارند.

در بلوچستان بنا به اقلیم خاص هر منطقه غذای مخصوص به آن اقلیم طبخ می‌شود. برای مثال ماهی مهم‌ترین غذای مردمان چابهار و است و انواعی از خوراک ماهی توسط آن‌ها طبخ می‎شود. «بت» که مخلوطی است از برنج، ماش‎ و سایر حبوبات‎ همراه ‎روغن‎ و ادویه غذای عمده مردم بلوچستان است. خوراک خرما که ترکیبی از خرما، نان، برنج و حبوبات است، دیگر غذای مخصوص چابهاری‌ها است. نان بلوچی و «آچار» (نوعی ادویه) در این منطقه بسیار صرف می‌شود.

بیشتر غذاهای در دسترس گردشگران غذاهای دریایی و غذاهای معمول است و خیلی از غذاهای سنتی ذکرشده در رستورانی یافت نمی‌شود. رستوران هتل لیپار پیشنهاد مناسبی برای صرف وعده‌ غذایی است.

منبع: خبرگزاری میراث فرهنگی

تور جزیره قشم