گذری بر انتخابات 98

زمان کمپاین پر التهاب انتخاباتی به پایان رسید. کاندیدان هرچه راست و دروغ که در توان داشتند برای کسپ ارای بشتر به نمایش گذاشتند و طرفداران متعصب کاندیدان هرچه فحش و دشنام که یاد داشتند به همدیگر حواله کردند.
گویا که کاسه بسیار داغتر از آش باشد.

لازیم دانستم که این رویداد سیاسی را باز کرده عواقب آنرا برسی کنم.
از میز گیردهای تلویزونی و خطابه ها به وضوح فهمیده شد که تمام تیم های انتخاباتی در مقابل تیم دولت ساز(اشرف غنی) بصورت تهاجمی هم سو وهم جهت عمل کردند. واضح تر بگویم، این انتخابات در واقع یک زور آزمایی سیاسی میان تیم اشرف غنی و مخالفین اشرف غنی است.

علت اصلی این جو انتخاباتی، جنگ قدرت در درون ساختار حاکمیت است. اشرف غنی در پنج سال حکومتش سخت تلاش کرد که قدرتهای نیمه مستقل درون حاکمیت را بنام جزایر قدرت در داخل نظام، از ساختار حکومت پاک سازی کند. قدرت ها و شخصیت های آسیب دیده از این سیاست اشرف غنی اکثرا در تیم داکتر عبدالله جمع شده اند.
آنهای برای جذب ارای مردم، این تصفیه های درون ساختاری حاکمیت را تحت عنوان تصفیه های قومی وسیاست فاشستی اشرف غنی وسیعا تبلیغ کرده از آن سود زیاد برده اند.

از طرف دیگر مخالفین اشرف غنی خوب میدانند که در صورت پیروزی تیم دولت ساز برای انها درساختار حاکمیت جدید هیچ جای نخواهد بود بناء انها سخت میکوشند که از پیروزی تیم دولت ساز به هرقیمت جلوگیری کنند، لذا رقابت میان تیم داکتر عبدالله و تیم دولت ساز بسیار سخت و نفس گیر خواهد بود.

عواقب چنین حساسیت و رقابت تیمی بعد از انتخابات نگران کننده بنظر میرسد اگر مردم از هشیاری سیاسی استفاده نکنند و بعد از انتخابات تیم های شکست خورده را در بهران سازی کمک کنند، برنده اصلی طالبان و بازنده اصلی ملت خواهد بود

درصورتیکه انتخابات، بعد از اعلام نتیجه به بهران اجتماعی بدل شود، حکمتیار نیز بخش از قدرت طالبان مسلح خواهد شد و مشکل جدی برای افغانستان خلق خواهد کرد.

نیروهای امنیتی و دفاعی مسوول هستند تا عواقب بعد از انتخابات را با قدرت مدیریت و کنترول کنند تا نظم زندگی مردم به مشکل مقابل نشود.

شاهد روشنگر