شرق‌شناس غربی: تلاش‌ بیشتری برای معرفی آثار هخامنشی صورت گیرد

پروفسور کریستوفر وودز رئیس مؤسسه شرق‌شناسی دانشگاه شیکاگو، پروفسور متیو استولپر استاد آشورشناسی و خانم لورا آلساندرا امین اموال الواح تخت جمشید در این موسسه برای دیدن آثار تمدنی ایران به استان فارس سفر کرده‌اند.
این گروه از شرق‌شناسان غربی روز دوشنبه از آثار تاریخی تخت جمشید در شهرستان مرودشت بازدید کردند. آنها همچنین روز یکشنبه را به دیدن آثار تاریخی میراث جهانی پاسارگاد و نیز مجموعه تاریخی نقش رستم اختصاص دادند.

میراث طلایی متعلق به همه بشریت
رئیس موسسه شرق‌شناسی دانشگاه شیکاگو آمریکا در حاشیه این بازدیدها به خبرنگار ایرنا گفت:‌ توجه بیشتر به این آثار تاریخی و معرفی آن می تواند عمق و عظمت تاریخ پرافتخار ایران را به جهانیان یادآوری کند.
وودز با اشاره به بازدید خود از آثار تاریخی پاسارگاد، این آثار را میراث طلایی و متعلق به همه بشریت دانست و گفت: فعالیت‌هایی که در راستای احیا و مرمت بخش‌های مختلف این مجموعه از جمله برج سنگی در حال اجرا است، در خور قدردانی است.

ذکر نام کم‌ارزش‌ترین کارگران در الواح هخامنشی
پروفسور متیو استولپر استاد آشورشناسی مؤسسه شرق‌شناسی دانشگاه شیکاگو نیز گفت:‌ تخت‌جمشید و پاسارگاد تنها چیزی نیست که شما می‌بینید و این بقایا تنها بخشی از این مجموعه عظیم و باشکوه محسوب می‌شود.
این شرق‌شناس غربی خود را شاگرد دیوید استروناخ باستان شناس اسکاتلندی و متخصص آثار تمدن ایران پیش از اسلام می‌داند،‌ فردی که که در یافتن بازمانده‌های پاسارگاد نقش داشت.
استولپر گفت:‌ اطلاعات به دست آمده از الواح هخامنشی، دانسته‌های جدید درباره مردم ایران باستان را بازگو می‌کند و نیز حتی اسامی غذاها و محصولات کشاورزی شامل ۴۰۰ نوع میوه در این الواح ذکر شده است.
وی ادامه داد:‌ جزئی‌ترین مسائل مربوط به ایران باستان را می‌توان در الواح هخامنشی یافت و در این میان، حتی نام کم‌ارزش‌ترین کارگران که با حقوق‌های بسیار اندک در زمین‌های کشاورزی کار می‌کردند در کنار نام کارمندان، نهادهای رسمی و خانواده هخامنشی دیده می‌شود.

شرق‌شناسان غربی برای چه به ایران آمده‌اند؟
این شرق‌شناسان غربی با هدف شرکت در آیین رونمایی از الواح هخامنشی بازگردانده شده از آمریکا به ایران سفر کرده‌اند. ۱۱۰ لوح هخامنشی از مجموع یک هزار و ۷۸۳ لوح هخامنشی بازگردانده شده از آمریکا، ظهر چهارشنبه ۱۰ مهر ۹۸، در مراسمی با حضور علی‌اصغر مونسان وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی در محل موزه ملی ایران رونمایی شد.
الواح هخامنشی در پی تلاش‌ها و رایزنی‌های بین‌المللی از سوی دستگاه‌های مختلف دولت تدبیر و امید، بعد از ۸۴ سال به ایران بازگشت و به موزه ملی ایران منتقل شد.
این الواح تاریخی که بخش کوچکی از آثار باقی‌مانده در موسسه شرق‌شناسی شیکاگو آمریکاست در انتهای سالن بخش ایران باستان در تالار هخامنشی موزه ملی ایران به نمایش درآمده و قرار است تا ۳۰ مهر نمایش این الواح ادامه داشته باشد.
در موضوعات گل نوشته‌های باروی تخت جمشید که شامگاه سه‌شنبه به ایران تحویل داده‌شده، این‌طور عنوان‌شده‌اند؛ نامه‌ها، اسناد اداری، دست‌نوشته‌های یک کاتب، شاه و دربار، شخصیت‌های تاریخی، کارگران، کاتبان، تولید، مسافران، ایزدان پارس.
بعد از پایان نمایش الواح قرار است این آثار مهم در انبار موزه ملی که سه سال قبل استانداردسازی شده‌اند، نگهداری شوند.

نگاهی به پیشینه آثار هخامنشی
آثار تاریخی تخت جمشید به یادگار مانده از دوران هخامنشیان در ۵۵ کیلومتری شمال شیراز در محدوده شهرستان مرودشت واقع شده که در سال ۱۹۷۹ میلادی با شماره ۱۱۴ در فهرست میراث جهانی یونسکو و ۲۰ شهریور ماه ۱۳۱۰ در فهرست میراث ملی به ثبت رسیده است.
نقش رستم نام مجموعه‌ای باستانی دیگری در شهرستان مرودشت است که در فاصلهٔ ۶ کیلومتری از تخت جمشید قرار دارد و این اثر نیز شهریور ۱۳۱۰ در فهرست آثار ملی ثبت شده است. این محوطهٔ باستانی یادمان‌هایی از عیلامیان، هخامنشیان و ساسانیان را در خود جای داده است. این مجموعه آرامگاه پادشاهان هخامنشی، نقش برجسته‌هایی از وقایع مهم دوران ساسانیان، بنای کعبه زرتشت و نقش‌برجستهٔ ویران شده‌ای از دوران عیلامیان در این مکان قرار دارند و در دورهٔ ساسانی، محوطهٔ نقش رستم از نظر دینی و ملی نیز اهمیت بسیار داشته است.
مجموعه میراث جهانی پاسارگاد مجموعه‌ای از سازه‌های باستانی برجای‌مانده از دوران هخامنشی است که در شهرستان پاسارگاد در فاصله حدود ۱۳۰ کیلومتری شمال شیراز جای گرفته‌است. این مجموعه دربرگیرنده ساختمان‌هایی چون آرامگاه کوروش بزرگ، پاسارگاد، باغ پادشاهی پاسارگاد، کاخ دروازه، پل، کاخ بارعام، کاخ اختصاصی، دو کوشک، آب‌نماهای باغ شاهی، آرامگاه کمبوجیه، ساختارهای دفاعی تل تخت، کاروانسرای مظفری، محوطهٔ مقدس و تنگه بلاغی است. این مجموعه، سال ۱۳۸۳ به ثبت جهانی یونسکو رسید و ۲۴ شهریور ۱۳۱۰ در فهرست آثار ملی ثبت شد.

۹۸۷۳/ ۲۰۲۷