کاشت ردیفی لوبیا کاهش 50 درصدی مصرف بذر را به همراه دارد

«ابوالفضل هدایتی‌پور» روز دوشنبه در گفت‌وگو با ایرنا افزود: تحقیقات انجام شده در زمینه تاثیر روش‌ های کشت لوبیا در ایستگاه‏ ‌ای تحقیقاتی اراک، پردیس تحقیقات و آموزش لوبیا خمین نشان دهنده آن است که کشت روی پشته و یا کشت ردیفی میزان بذر مصرفی را تا میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد.

وی ادامه داد: کاشت ردیفی لوبیا علاوه بر کاهش مصرف بذر، افزایش عملکرد ۲۰ تا ۲۵ درصدی نسبت به روش مرسوم را به همراه دارد.

هدایتی‌پور گفت: درصورتی‌که عملکرد دانه با روش متداول و مصرف ۲۰۰ کیلوگرم بذر در هر هکتار حدود سه تن باشد، با اجرای کشت روی پشته، عملکرد محصول ضمن کاهش مصرف بذر حداقل ۶۰۰ کیلوگرم نسبت به روش متداول افزایش می‌یابد.

عضو هیات‌علمی تحقیقات فنی و مهندسی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان مرکزی خاطرنشان کرد: میزان بذر مصرفی در شرایط فعلی حداقل ۱۸۰ کیلوگرم در هکتار و در برخی نقاط لوبیاکاری استان، این مقدار تا ۲۶۰ کیلوگرم نیز افزایش می‌یابد.

هدایتی‌پور گفت: با توجه به اینکه کشت لوبیا در استان و در بعضی از استان‏ های کشور به صورت نمه‏ کاری انجام می‌شود فشرده شدن خاک یکی از معضلات اصلی کشت این محصول به شمار می‌رود.

وی ادامه داد: فشردگی خاک به دلیل تردد ترکتور و ماشین در خاک مرطوب از جمله عوامل اصلی کاهش عملکرد محصول لوبیا در استان مرکزی به شمار رفته و برای رفع این مشکل می‌توان کشت روی پشته را با تغییرات جزیی با کارنده‌ های معمولی در این اراضی انجام داد.

عضو هیات علمی تحقیقات فنی و مهندسی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان مرکزی خاطرنشان کرد: آرایش کشت بر روی پشته به روش های ۲ ردیف و یک ردیف انجام می‌شود.

هدایتی‌پور افزود: در روش کشت ۲ ردیف بر روی پشته تراکم بذر در حدود ۸۰ تا ۱۰۰ کیلو گرم بوده و در روش یک ردیفی تراکم با ۵۰ تا ۷۰ کیلوگرم بذر اجرا می‌شود و در هر ۲ روش کشت عملیات وجین مکانیکی باید تا قبل از شروع گلدهی انجام شود.

وی گفت: در وجین مکانیکی علاوه بر مدفون شدن علف‌های هرز خاکدهی پای بوته و تهویه ریشه ها نیز همزمان انجام می‌شود.

عضو هیات علمی بخش تحقیقات فنی و مهندسی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان مرکزی افزود: در ارقام ایستاده عملیات وجین را می توان تا ۲ مرحله انجام داد که این روش کشت افزایش عملکرد محسوس دانه را به همراه دارد.

مرکز تحقیقات کشاورزی استان مرکزی در سال ۶۲ و مرکز تحقیقات منابع طبیعی و امور دام استان سال ۷۲ به بهره‌برداری رسیده است که با ادغام وارتخانه‌های کشاورزی و جهاد سازندگی در سال ۷۹ با عنوان مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان مرکزی سپس در سال ۹۴ با ادغام مراکز آموزش جهاد کشاورزی استان‌ها این مرکز با نام مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان فعالیت می‌کند.

این مرکز دارای بخش‌های تخصصی پژوهشی مشتمل بر گیاه پزشکی، منابع طبیعی، آبخیزداری، زراعی و باغی، فنی و مهندسی است.

مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان مرکزی دارای هفت ایستگاه تحقیقاتی است که بستر مناسبی برای اجرای طرح‌های تحقیقاتی فراهم کرده است.
۲ ایستگاه از این ایستگاه‌ها به صورت ملی (پردیس تحقیقات و آموزش ملی لوبیای خمین و پردیس تحقیقات و آموزش انار ساوه) و پنج ایستگاه دیگر (ایستگاه منابع طبیعی مهندس یونسی خسبیجان، گیاهان دارویی علی آباد، علوم دامی فدک، آبخوان داری خشکرود و ایستگاه تحقیقات کشاورزی اراک) بصورت استانی فعالیت می‌کنند.

۱۹۵۵/۶۰۱۳/