هاشمی‌طبا: با مذاکره نگذاشتیم ایران از المپیک آتن اخراج کنند

هاشمی‌طبا: با مذاکره نگذاشتیم ایران از المپیک آتن اخراج کنند

بهناز میرمطهریان / شخصیت سیاسی مصطفی هاشمی‌طبا، در کنار تجربه او در قامت رییس کمیته ملی المپیک و عضویت در کمیته بین‌المللی المپیک، او را به فردی تبدیل کرده که بهترین تحلیل‌ها را درباره ابعاد سیاسی ورزش ارائه دهد. در ماجرای تهدید فدراسیون جهانی به تعلیق ورزش ایران به خاطر سیاست کشور در خودداری از رقابت با ورزشکاران اسرائیلی، هاشمی‌طبا توضیحات مفصل و جامعی ارائه می‌دهد. تاوانی که باید ورزشکاران به خاطر سیاست کشور بدهند، موضوعی است که رییس پیشین کمیته ملی المپیک به آن اشاره می‌کند و راهکارهایی که ارائه می‌شود در عین حال که می‌دانیم ممکن نیستند. آیا جودوی ایران در ادامه این تهدیدها تعلیق می‌شود یا مثل تجربه‌های مشابه قبلی این بار هم مجامع بین‌المللی مستندات قانونی برای مقابله با ورزش ایران ندارند؟

سیاست‌های نظام درباره مسابقه‌های ورزشی با ورزشکاران اسرائیلی، موجب فشار فدراسیون جهانی جودو شده و ورزش ایران را در معرض خطر تعلیق قرار داده است.

این موضوع، مسئله جدیدی نیست. همیشه وجود داشته است. همیشه هم کمیته بین‌المللی المپیک و فدراسیون‌های جهانی نسبت به این مسئله حساس بودند و موضوع تعلیق را بیان می‌کردند. البته ما هم وقتی با اسرائیلی‌ها مسابقه داشته‌ایم، هیچ‌وقت به صورت رسمی استنکاف نکرده‌ایم. یا نسخه دکتر برده‌ایم، یا ورزشکارمان اضافه وزن داشته، یا دیر به مسابقه رسیده‌ایم. خلاصه هیچ‌وقت به صورت رسمی در کنار زمین اعلام نکرده‌ایم که با این حریف اسرائیلی مسابقه نمی‌دهیم و از نظر قانونی این موضوع را طوری درست می‌کردیم که مشکلی به وجود نیاید اما آن‌ها هم از پشت صحنه حساسیت‌های‌شان را نشان می‌دهند.

گاهی هم پیش آمده است که این موضوع تا حدودی علنی شده است.

بله مثل مسابقه علیرضا کریمی که مربی در کنار زمین فریاد می‌زد عمداً بباز. آن‌ها هم با فشارهایی که متحمل می‌شوند گاهی چنین عکس‌العمل‌هایی دارند. فدراسیون جهانی هم چنین مواردی را می‌بیند و می‌گوید وقتی شما با یک ورزشکار مسابقه نمی‌دهید در واقع به افراد اهانت می‌کنید. به هرحال بهانه آن‌ها هم همین است. می‌گویند اگر قرار باشد هر ورزشکاری به دلیلی حاضر نشود با حریفش مسابقه دهد، نمی‌توان مسابقه برگزار کرد.

حالا اما به نظر می‌رسد خطر تعلیق برای جودوی ایران جدی‌تر باشد.

قبلاً هم چنین وضعیتی پیش آمده بود. در المپیک آتن می‌خواستند تیم ایران را به طور کل از المپیک اخراج کنند. آن زمان من در IOC بودم و همکاری‌هایی با من انجام دادند و چنین اتفاقی رخ نداد در نهایت. بعضی مسائل اما در فدراسیون‌های جهانی مشخص است.

آیا راهکاری برای برطرف شدن این تهدید وجود دارد؟

فعلاً این مشکل حل نمی‌شود و این تهدید وجود دارد. تنها راه‌حل موجود این است که یا رؤسای فدراسیون جهانی را بخریم و با خودمان همراه کنیم و یا تاوان سیاست‌های کشورمان را بدهیم. به هرحال وقتی تصمیم می‌گیریم سیاستی را در پیش بگیریم باید تاوانش را هم بدهیم. دفعه قبل که علیرضا کریمی به عمد باخت، وقتی به کشور بازگشت مورد تقدیر مقامات قرار گرفت. به هرحال اخبار این تقدیرها منعکس می شود و آن‌ها متوجه هستند که چرا کریمی باخته است و سیاسی برخورد کرده. همین موضوع حساسیت‌های‌شان را افزایش می‌دهد و معتقدند ما منشور المپیک را زیرپا می‌گذاریم.

اینکه ما نمی‌توانیم فدراسیون جهانی را با خود همراه کنیم، به ضعف مدیریتی یا نداشتن کرسی بین‌المللی مربوط می‌شود؟

نه. به نظر من هیچ ارتباطی به این موارد ندارد. بعضی‌ها را باید خرید و ما نمی‌توانیم هرگز چنین کاری را انجام دهیم. چون آن‌ها هم از نظر سیاسی در اردوگاه غرب هستند و ما با غرب مشکل داریم. فدراسیون جهانی تابع حرکات غرب است. وقتی چین و روسیه در شورای امنیت علیه ما رأی دادند، کارگزارشان هم هرگز از ما حمایت نمی‌کند. کشورهای مسلمان هم که مشکلاتی دیگری با ما دارند و در مواردی روابط تیره و تارتری از غرب با ما دارند.