جای خالی دو هنرمند در تیم منتخب تاریخ پرسپولیس

محمد قراگزلو/با احترام به همه هواداران پرسپولیس و احتمالا آن دسته از جوانک‌های شیفته این تیم که در نظرسنجی سایت نود شرکت کرده و تیم منتخب تاریخ پرسپولیس را انتخاب کرده اند باید بگویم ناصر محمدخانی چیز دیگری است.یعنی اگر من بودم در خط حمله به جای علی دایی و مهدی طارمی دو مهاجم بزرگ تاریخ باشگاه را انتخاب می کردم.اولی زنده‌یاد همایون بهزادی،سرطلایی محبوب و محجوب که جفای زیادی دید و دیگری ناصر محمدخانی که یک اتفاق تلخ غیر فوتبالی به آن همه محبوبیت فوتبالی اش سایه افکند.

من فوتبال همایون خان بهزادی را ندیده ام اما یقین دارم اگر قرار باشد یازده بازیکن برتر تاریخ باشگاه را انتخاب کنم حتما آن جلو جایی برای او باز خواهم کرد.این را نه به خاطر آن تمبر معروف که 5 سرزن برتر دنیا را یکجا جمع کرده بود، نه به دلیل حضور موفق در تیم ملی و قهرمانی‌های تاریخ ساز جام تخت جمشید و نه حتی به خاطر هت تریک دربی سال 52 بلکه به خاطر پکیجی از تمام محسنات یک فوتبالیست تمام معنا انتخاب می‌کنم.

یک فوتبالیست خوشتیپ، تحصیلکرده،متفکر و فوق‌العاده فنی و توانمند که منش باشگاه شاهین را تا روزی که زنده بود تکرار و تکرار می کرد و حامی آن بود.از زنده یاد همایون بهزادی می‌شود سطرها نوشت و با گل‌های شاعرانه اش همچنان زندگی کرد اما بگذارید از دهه 40 و 50 به دوران جنگ و فوتبالیست‌های اوورکت پوش آن دهه برسیم.به ناصر محمدخانی؛ اعجوبه ای که تکرار نمی شود.

فوتبالیستی که مثل یک ماهی قزل آلا در پیچ و تاب رودخانه ای خشمگین دست نیافتنی بود و از دست همه سُر می خورد.مهاجمی که همیشه روی پنجه می دوید و مثل برق دریبل می زد و شبیه رعد کوبنده بود.دریبل‌هایی از جنس و رنگ متفاوت که حتی سال‌ها بعد نیز مد نشد و به نام ناصر ماند و در خاطر فوتبالی ها ثبت شد.

باور کنید اغراقی در کار نیست.تعارف هم نداریم.به ناصر محمدخانی حتما باید به عنوان یکی از بهترین‌های تاریخ پرافتخار پرسپولیس نگاه کرد و یک جای ویژه برایش نگه داشت.نمی‌دانم در آمار گلزنی کجای بهترین‌های تاریخ باشگاه است یا اصلا در چند قهرمانی سهیم بوده.اصلا چرا باید مهم باشد؟انتخاب ناصر برای این تیم منتخب یک انتخاب بشدت دلی است.کاری به آمار و ارقام ندارد.به جام ها هم نگاه نمی کند.

کافی است به مرور خاطرات فوتبالیست‌های دهه 60 از ترکتازی‌های ناصر در زمن حریف توجه کنید.باید سراغ بازیکنان نسل بعد و بعدتر ناصر بروید و از آنها درباره تماشای بازی‌های او در استادیوم آزادی بپرسید.از روزهایی که به قول خودش پرسپولیس کاری می کرد تا کمتر تن‌تان به آن سکوهای سیمانی بچسبد و قالب آن را بگیرد.از آن شور تمام نشدنی در پا به توپ‌هایی که برای هر حریف نابود کننده و برای ما لذت بخش و دلربا بود.

بله،ناصر محمدخانی انتخاب من و احتمالا بسیاری از همسن و سال‌های من و صد البته یک نسل قبل تر از من است که هیچ کدام‌مان حال حضور در این نظرسنجی‌های اینترنتی را نداریم وگرنه کیست که آن همه هنر و خلاقیت دلفریب را پاس ندارد و در سایه بنشاند؟

11