کتاب و خانواده، موضوع سرمقاله روزنامه های پیام آشنا و پیام سپیدار

روزنامه پیام آشنا در سرمقاله شماره ۱۴۲۶ خود با عنوان «اثر کبرا و قاچاق کتاب!» به قلم الهام آمرکاشی نوشت: سالها پیش وقتی هند مستعمره انگلیسی ها بود، تعداد مارهای کبرا در سطح شهر دهلی زیاد شده بود و این یک خطر جدی محسوب می‌شد. دولت احساس کرد به تنهایی نمی‌تواند از عهده مدیریت این وضعیت بر بیاید. به همین دلیل تصمیم گرفته شد که شهروندان به مشارکت دعوت شوند. برای هر مار مرده‌ای که تحویل می‌شد، جایزه‌ای نقدی در نظر گرفته شد. این استراتژی ابتدا بسیار موفقیت‌آمیز بود و مارهای مرده زیادی تحویل شد.

به نظر می‌آمد که در طول زمان باید تعداد مارهای مرده کم و کمتر می‌شد. اما با کمال تعجب دیده شد که تعداد مارهای مرده تحویلی هر روز در حال افزایش است! احتمالاً می‌توانید دلیلش را حدس بزنید. مردم احساس کردند این کار درآمد خوبی دارد و بسیاری از آنها به پرورش مارهای کبرا پرداختند تا درآمد خوبی به دست بیاورند.

ماجرا در همین جا تمام نشد. دولت اعلام کرد که دیگر برای مارهای کبرای مرده جایزه نمی‌دهد! حالا مردم که می‌دیدند این کسب و کار دیگر رونق ندارد، مارهای خود را در گوشه و کنار شهر رها کردند. هر کس مارهای خود را به دورترین نقطه از خانه‌اش می‌برد و رها می‌کرد و می توانید حدس بزنید که همان زمان که یک نفر در سمت دیگر شهر، مارهایش را رها می‌کرد، کسی هم بود که از آن سمت شهر به این طرف آمده بود تا مارهای خود را رها کند! بنابراین جمعیت مارهای کبرا نه تنها کاهش پیدا نکرد که وضعیت از روز اول هم بحرانی‌تر شد"

این پدیده که در علوم سیاسی و اقتصادی به نام اثر کبرا (Cobra effect) از آن یاد می‌شود، درحالی رخ می‌دهد که راه‌حل احتمالی یک مساله در واقع آن مشکل را بیشتر می‌کند ونداشتن افق تصمیم گیری مناسب برای به‌کارگیری راه‌حل یک مساله، به شدتِ آن اضافه کرده و عواقب ناخواسته یا پیش‌بینی نشده‌ای به همراه خواهد داشت.

این تفکر سیستمی که بنا به مفاهیم و موضوعات در حال شیوع اجتماع، گوشه ای از اذهان عمومی را به خود اختصاص داده می‌توان به نحوی فراگستر، به فضای نشر و قاچاق کتاب که درحال حاضر در جامعه رواج دارد، تعمیم داد.

زمزمه قاچاق بنزین، پوشاک، دارو و مواردمشابه‌به در این مسیر، برای اکثریت آحاد جامعه آشناست. رواج پدیده قاچاچ در زیرگروه کالاهای اساسی و ضروریِ خانوارها، تبدیل به امری عادی شده که نشنیدن این امر، عُجب آورتر از شنیدن دوباره آن است.

در این میان اما قاچاق کتاب از آن دسته ملزومات فرهنگی است که جدای از تحیر شخصی افراد اجتماع، ارائه و تشکیل کارگروهی منسجم برای تصمیم‌گیری و راه حل مقتضی و فوری را می طلبد که در مجرای پروسه‌های چندین ماهه به پرونده‌های چندین ساله ختم نشود و درنهایت امر با چند خبر کوتاه از جلوگیری این امر، مطالبی بارگذاری شود کهبه عنوان مثال؛ درنهایتِ فاجعه به مژدگانی ناشری که کتاب‌هایش به یغا رفته ختم شود.

"مژدگانی یک ناشر برای شناسایی نسخه‌های قاچاق کتاب‌هایش"، خبری تأسف‌بار در سال گذشته که در خبرگزاری‌های کشور دیده شد.

این ناشر دانشگاهی برای مقابله با قاچاق کتاب و شناسایی نسخه‌های قاچاق کتاب‌هایش آگهی دریافت مژدگانی به ازای ارائه هرنسخه قاچاق منتشر کرد و در آگهی که به چاپ رسید، اعلام کرد: «چنانچه اطلاع از چاپ کپی و دیجیتال کتاب‌های انتشاراتدارید با شماره تلفن… تماس بگیرید و مژدگانی دریافت نمایید!»

چندین سوال در این میان مطرح است: راه‌حل قاچاق کتاب در کشور، به عهده کدام وزارت‌خانه، کارگروه و مسئول ختم می‌شود! کدام نهاد ذیربط در این مسیر دخیل است تا با تصمیم‌گیری اصولی منتج به مسیرهای خاکی نشود! درحالی که قاچاق کتاب صورت می‌گیرد چرا عکس العمل قاطعی برای این عمل اتخاذ نمی‌شود!

قابل تأمل است: راه‌حل مژدگانی برای شناسایی نسخه قاچاق کتاب و موارد اینچنینی، امری لاعلاج است که نه تنها مسیر را هموار نمی‌کند که از سال گذشته تاکنون بر روند قاچاق کتاب افزوده شده و آمار و مستندات از افزایش این امر خبر می‌دهد.

این موضوع که از سال گذشته روند صعودی در پیش گرفته، همچنان به نتیجه مناسب نرسیده و جای سوال اصلی پابرجاست: در این مسیر چه راه حل‌هایی از سوی مسئولین ذیربط به مرحله اجرا رسیده و افق تصمیم‌گیری مناسب برای به‌کارگیری راه‌حل این مسئله در چه مرحله‌ای قرار دارد که پاسخ این پرسش، راه حل بحرانی در این زمان است که به پدیده اثر کبرادر ماجرای فرهنگی ختم نشود.

آنچه اظهرالشمس است تأکید و تأسف براین امر است: تاکنون نمونه‌های بسیاری از تصمیم‌گیری‌ها توسط دولت‌مردان کشور در عرصه‌های اجتماعی- فرهنگی گرفته شده که در نهایت پیکان تصمیم گیری‌ها، نشانه‌های کوتاه مدت و بی اثر را برای برون‌رفت مرحله ای از مقطعی بحرانی مورد هدف قرار داده و در دراز مدت زوایای استراتژی و افق تصمیم‌گیری بلندمدت به فراموشی سپرده شده است.

باید منتظر بود و دید چه افق مناسبی برای ارائه راه‌حل متناسب در این مسیر تعبیه و نهایی می‌شود!

روزنامه پیام آشنا به صاحب امتیازی مؤسسه همگامان اندیشه زمان و مدیر مسئولی محمود حیدری در زمینه ورزشی، اجتماعی، فرهنگی و گستره استان البرز منتشر و توزیع می‌شود.

همچنین روزنامه پیام سپیدار در سرمقاله شماره ۱۲۲۶ خود با عنوان «خانواده یکی از مهمترین نهادهای اجتماعی است» به قلم محمد باصری بخشایش نوشت: خانواده یکی از نهادهای اجتماعی است که هسته نخستین پیوند اجتماعی انسان را بنیان می‌نهد و با تأمین مجموعه‏ ای از نیازهای انسانی، عهده‌دار نقش ها و کارکردهای ویژه‏ای است.

هر اندازه که روابط درون خانواده مناسب‌تر باشد، خانواده از ثبات و استحکام بیشتری برخوردار خواهد بود. یکی از مولفه‌هایی که بر بی‌ثباتی خانواده تأثیر می‌گذارد، مقوله طلاق است که مطالعه آن اهمیت زیادی دارد چرا که هم افراد حاصل از طلاق (اعم از زن و مرد و فرزندان) از این پدیده تأثیر گرفته و هم جامعه تحت تأثیر آن قرار می‌گیرد.

گرچه میزان و نوع تأثیراتی که می‌گیرند در افراد مختلف متفاوت است اما همه افراد مرتبط تحت تأثیر آن خواهند بود. ازدواج و تشکیل خانواده یکی از رویدادهای مهم زندگی انسان است که نه تنها در سلامت جسمی و روحی فرد تأثیر دارد، بلکه مرحله گذر و ورود به فصلی جدید از زندگی است اما گاهی اوقات این موضوع، طعم تلخ جدایی و طلاق را به خود می گیرد.

طلاق به معنی پایان قانونی ازدواج و جدا شدن همسران از یکدیگر است و در پی آن حقوق و تکالیف متقابلی که بین زوجین در هنگام ازدواج وجود داشته از میان می‌رود. طلاق معمولاً وقتی اتفاق می‌افتد که استحکام رابطه زناشویی از بین می‌رود و میان زوجین ناسازگاری و تنش وجود دارد. طلاق گذشته از اتاری که برای دو نفر در پی دارد اترات بسیار بدی بر فرزندان می گذارد.

کودکانی که والدینشان از ازدواج خود راضی نیستند اما با هم زندگی می‌کنند، ممکن است تحت‌تأثیر تنش ناشی از روابط آن‌ها به اضطراب یا افسردگی مبتلا شوند. کودکان پس از جدایی پدر و مادرشان نیز به اضطراب عاطفی دچار می‌شوند.

کودکان بزرگ‌تر بهتر می‌توانند انگیزه‌های پدر و مادرشان را برای طلاق درک کنند. این کودکان ممکن است به خاطر اثراث طلاق بر آینده خود نگران باشند یا اینکه احساس تنهایی داشته باشند.

کودکان هنگامی که پس از جدایی هم با پدر و هم با مادر رابطه مداوم دارند، در وضع بهتری به سر می‌برند تا هنگامی که فقط یکی از آن‌ها را به‌طور منظم می‌بینند.

روزنامه پیام سپیدار که دفتر مرکزی آن در ساوجبلاغ واقع شده، به صاحب امتیازی شرکت انتشاراتی تبلیغاتی گسترش رسانه سپیدار و مدیر مسئولی مهدی جعفری در گستره منطقه‌ای البرز، تهران و قزوین منتشر و توزیع می‌شود.

۷۵۳۲/‏‬ ۶۱۵۵