ناظمی: فوتبال زنان بار اضافی نیست

تهران- ایرنا- داور بین المللی فوتسال زنان گفت: نگاه جنسیتی باید از ورزش کشور حذف و این باور که «فوتبال برای مردان» است و «زنان را چه به فوتبال؟» از افکار عمومی پاک شود.

«گلاره ناظمی» که فعالیت ورزشی خود را از داوری در لیگ برتر فوتسال شروع کرده است، توانست نخستین حضور بین المللی اش را در بازی های جنوب شرق آسیا در 2001 تجربه کند و سه سال پس از آن نام وی در فهرست داوران بین المللی ایران قرار بگیرد.
این داور جوان اکنون فضای کنونی ورزش زنان را در مقایسه با گذشته مطلوب توصیف کرده و معتقد است: همچنان به این تغییر دیدگاه نیاز داریم. هر چه نگاه جنسیتی کاهش یابد، فوتبال و فوتسال توسعه بیشتری یافته و می تواند به جایگاه خود را در آسیا و جهان دست یابد.
داور بین المللی فوتسال زنان می گوید: بیش از 60 داور ملی داریم که همه در لیگ برتر فوتسال قضاوت می کنند و نیمی از آن هم در لیگ برتر فوتبال سوت می زنند. از نظر داوری در جهان پیشرفت خوبی داشتیم و در هر جای آسیا وقتی تعداد داوران ما چه در عرصه داخلی و چه بین المللی می بینند، متعجب می شوند و این نشان دهنده برنامه ریزی در این زمینه است.
این بخشی از اظهارات ناظمی است که با حضور در ایرنا و در گفت و گوی صمیمانه تجربیات، خاطرات و ناگفته های دوران حرفه ای خود مطرح کرده است. زنی جوان که اکنون مسئولیت لیگ فوتبال زنان ایران را در اختیار دارد.
مشروح این گفت وگوی صمیمانه خبرنگاران گروه ورزشی و اجتماعی با این داور برجسته و مسئول فوتبال زنان کشور را در زیر بخوانید:

ایرنا: چه شد خیلی زود دنیای بازی را رها کنید و به قضاوت مشغول شوید؟
ناظمی: 2 سال در تیم آتش نشانی بازی کردم و در واقع می خواستم بازیکن باشم نه داور. اما چون برادرم داور بود، مرا برای حضور در عرصه داوری تشویق و ترغیب می کرد. وقتی که هم سن و سال های برادرم در کوچه و خیابان دنبال توپ می دویدند او ترجیح می داد نقش داور را بازی کند.
در واقع برادرم معتقد بود استعداد زیادی در داوری دارم و با اعتماد به نفسی که در من ایجاد کرد به این عرصه روی آوردم، اکنون 18 سال از آن زمان می گذرد. با اینکه مسیر پر فراز و نشیبی را طی کرده ام، اما از این تصمیم خوشحال هستم.

ایرنا: دخترانی که می خواهند داور فوتسال یا فوتبال باشند با چه چالش هایی رو برو هستند؟
ناظمی: فوتبال و فوتسال زنان سابقه بسیار کمی در کشور دارد و هنور هم امکانات محدودی در اختیار دارند. اما شرایط امروز این 2 رشته قابل مقایسه با 18 سال گذشته نیست و اکنون در وضعیت بهتری قرار دارد و مشکلاتی که من و هم دوره هایم در آن مقاطع داشتیم قابل مقایسه با شرایط فعلی نیست. زیرا بسیاری از چیزها ساده تر و در دسترس تر است. اما زنان برای اینکه داوران خوبی باشند، باید قوی و با پشتکار زیاد باشند چون در این حوزه برای گرفتن حقشان حتی مجبورند با مردان رقابت کنند.
به جرات می گویم، از میان افرادی که با من در کلاس داوری شرکت کردند، تنها فردی که ماندگار شد و همچنان کار می کند، من هستم و بیشتر این افراد طی یک تا سه سال اول همه چیز را رها کرده اند و دنبال زندگی شان رفتند.
در آن مقطع امکانات نبود و فوتبال و فوتسال بیشتر به صورت انجمنی هدایت می شد و همین موضوع این حس را ایجاد می کرد که چون فعالیت در این رشته آینده ای ندارد، همه این افراد بعد از مدتی بی خیال داوری شدند و آن را کنار گذاشتند.

ایرنا: برای داور درجه یک شدن باید چه ویژگی هایی داشت؟
ناظمی: اکنون دیگر نیاز نیست افراد سال ها تلاش کنند تا به جایی که ما امروز ایستاده ایم، برسند. برای تبدیل شدن به داور درجه یک و بین المللی، باید آمادگی جسمانی، آشنایی کامل به علم روز و قوانین و اطلاعات جدید داشته باشند باشند و در عین حال به زبان انگلیسی هم مسلط باشد زیرا بیشتر اطلاعات موجود و قوانین و مطالب در تارنمای فیفا به زبان انگلیسی است.
البته بر اساس تحقیقات، برخی داورها در زمین بیش از فوتبالیست ها و فوتسالیست ها می دوند و آزمون هایی که از داوران گرفته می شود به مراتب سخت تر از آزمون بازیکنان است.

ایرنا: آیا فدراسیون دوره های آموزشی را در داخل برای داوران برگزار می کند یا برای ارتقا سطح علمی و تجربه به کشورهای دیگر اعزام کرده است؟
ناظمی: طی سه تا چهار سال گذشته بهترین مدرسان فدراسیون بین المللی فوتبال به ایران دعوت می شوند. این کلاس ها در بالاترین سطح دانش و اطلاعات روز در حوزه داوری دنیا در ایران برای زنان و به مدت یک هفته تا 10 روز به طور تئوری و عملی برپا می شود و از 2 سال پیش هم برای شروع فصل و نیم فصل همان مردان کلاس داوری برگزار می کنند. اما هنوز در سطح مربیگری دوره ها هم سطح داوری نیست و امیدوارم این دوره ها به ویژه در حوزه زنان بیشتر برگزار شود.

ایرنا: با توجه به فعالیت شما در هر 2 بخش فوتبال و فوتسال، چند داور بین المللی در ایران فعالیت می کنند؟
ناظمی: در فوتسال و فوتبال سه داور بین المللی وسط و چهار داور کنار فوتبال در سطح بین المللی حضور دارند که در لیگ هم قضاوت می کنند. «زری فتحی»، «مریم پورجعفریان» و خودم داور بین المللی فوتسال هستیم البته پیشتر «شیوا یاری» هم به عنوان داور بین المللی بود. همچنین «سلطنت نوروزی»، «مهسا قربانی» و «مهناز ذکایی» هم سه داور وسط و بین المللی فوتبال هستند.
در سطح ملی هم 60 داور داریم که همه در لیگ برتر فوتسال داوری می کنند و نیمی از این تعداد در لیگ برتر فوتبال سوت می زنند.
از این منظر در جهان پیشرفت خوبی داشتیم و در هر جای آسیا وقتی تعداد داوران ما را می بینند چه در سطح ملی و چه بین المللی تعجب می کنند و این به دلیل برنامه ریزی خوب در زمینه داوری است.
در گذشته داوران زن باید به طور شخصی خیلی از مسائل را دنبال می کردند اما اکنون بسیاری از اطلاعات در دسترس است و کمیته داوران فدراسیون فوتبال هم برترین مطالب و اطلاعات ترجمه شده و روز دنیا را روی تارنمای خود در اختیار داوران جوان و علاقه مند قرار می دهد.

ایرنا: آیا حاشیه ای که در فوتبال و فوتسال مردان برای داوران وجود دارد، موجب کاهش علاقه مندی زنان به داوری شده است؟
ناظمی: داوری در چند سال اخیر رشد چشمگیری داشته و این 2 حوزه تفکیک شده است به طوری که اکنون بیش از یکصد داور فوتبال داریم که 60 نفر آنان در سطح ملی بوده و در لیگ برتر سوت می زنند و بقیه در سایر دسته ها فعالیت دارند.
اگر چه سختی و فضای ایجاد شده برای داوران مرد کمی دلسرد کننده بوده، اما داوری فوتبال و فوتسال زنان هنوز طرفدران خود را دارد، زیرا همچنان نگاه عمومی به فضای ورزشی و داوری فوتبال زنان شاد و مفرح است.

ایرنا: اگر مسئولان فدراسیون به ویژه کمیته انضباطی، برخورد سخت تری با افراد خاطی داشته باشند، می توانیم در کاهش حاشیه ها در این زمینه امیدوار باشیم؟
ناظمی: این مساله همیشه در هیات رییسه فدراسیون مطرح می شود اما با نظارت و برخورد جدی تر کمیته انضباطی موافق هستم، البته در لیگ و مسابقات زنان، کمتر چنین رفتارها یا اتفاقاتی را شاهد هستیم. یعنی مسائلی که به کمیته انضباطی کشیده شود، مانند توهین به داور خیلی به ندرت اتفاق می افتد. در خصوص مردان وقتی چنین مواردی روی می دهد، به نظر می رسد روح قانون زیر سوال می رود و وقتی فضای ورزشی ملتهب و پر مخاطره شده می شود و تعداد متقاضیان داوری در این رشته ها به ویژه فوتبال کاهش می یابد.
یکی از موضوعات مهم در عرصه داوری باید گفت که این حوزه جزء مظلوم ترین اقشار محسوب می شود؛ چه به لحاظ دریافت حق الزحمه در مقابل زمانی که برای کارشان می گذارند و چه در زمینه نوع برخورد ها همیشه فشار زیادی وجود دارد و اگر با افراد خاطی برخورد جدی شود، دیگر شاهد چنین اتفاقاتی نخواهیم بود.

ایرنا: سقف آرزوی شما به عنوان داور بین المللی چیست؟ آیا داوران ایرانی توان قضاوت در لیگ سایر کشورها را دارند؟
ناظمی: بله؛ داوری زنان ایران به جای رسیده است که در جام ملت های اروپا داوری کرده اند؛ اروپا که مدعی ترین داوران را دارد از داوران ایرانی استفاده می کنند یعنی در کنار دعوت از 2 داور آسیایی از 2 داور ایرانی هم استفاده می کنند.
پس این هدف قابل دسترسی است، البته تا به حال چه در بخش مردان و زنان چنین چیزی نداشتیم و اکنون برای نخستین بار به ایران ابلاغ شد و این اعتماد باعث دعوت از داوران زن ایران برای حضور در جام پرتغال شده است.
در طول 18 سال فعالیت، داوران زن نشان دادند که داوران خوب و قابل اطمینانی هستند که این سطح داوری ایران را ارتقا داده و در بخش مردان و هم زنان، به ویژه در برابر کشورهایی که هیچ داوری قابل قبولی در سطح بین المللی ندارند، فعالیت داوران زن ایرانی بیانگر توانمندی آنان است و این مهم مسیر را برای داوری زنان هموارتر می کند.
حال سدها شکسته شده و داوران جوان می توانند خیلی راحت تر و با شتاب بیشتری به چنین سطحی برسند؛ چه بسا که پس از ما داورانی آمده اند و در حال قضاوت هستند که حتی نصف زمانی که ما وقت گذاشتیم، زمان صرف نکرده اند.

ایرنا: اولین تجربه شما به عنوان داور بین المللی چه سالی و در چه مسابقه ای بود؟
ناظمی: نخستین بار در مسابقات فوتسال قهرمانی شرق آسیا به میزبانی مالزی قضاوت کردم و یکی از بهترین داوری هایم قضاوت فینال فوتسال بازی های المپیک نوجوانان 2018 آرژانتین بود. زیرا علاوه بر عملکرد از نظر پوشش هم به شدت در کانون توجه قرار داشتیم.

ایرنا: آیا خاطره ای در این مدت دارید؟
ناظمی: بهترین خاطره من مسابقات دانشجویان جهان به میزبانی قزاقستان بود؛ در آن رقابت ها به دلیل کمی تجربه تصور می کردم، سایر کشورها به دلیل مشکلات فی بین ایران با رژیم صهیونیستی آگاه بوده و از این رو هیچ وقت قضاوت دیدارهای این کشور را به ایرانیان نمی دهند، اما این تصور اشتباه بود و قضاوت کانادا و رژیم صهیونیستی به من سپرده شد و داوران حق پس دادن برنامه ابلاغ شده را هم ندارند، زیرا داوری در فضای ورزشی باید عاری از نگاه سیاسی باشد.
من شوکه شده بودم، این دومین تجربه فیفایی من بود نمی دانستم چه واکنشی داشته باشم اما خیلی محترمانه این را به مسئول مسابقه انتقال دادم و اگر چه آن روز دیگر قضاوتی به من سپرده نشد و من خارج از زمین مسابقه را تماشا کردم اما فردای آن روز دوباره برنامه داوری به من سپردند و عملکردم به گونه ای بود که در دیدار دوم، قضاوت فوتسال پسران دانشجو به من واگذار و عملکرد خوبی هم در کارنامه من ثبت شد.
در مجموع آنان در پایان مسابقه نگاه مثبتی داشتند و با وجود نگرانی همراه با ناامیدی که تصور می کردم «رد قضاوت دیدار رژیم صهیونیستی» پایان کار داوری ام خواهد بود، اتفاق خوبی افتاد و خاطره شیرینی از آن در ذهنم باقی ماند.

ایرنا: یکی از مشکلات ورزش حرفه ای زنان در حوزه های مختلف داوری، مربیگری، مدیریت ورزشی یا بازیکن به مسائل خانوادگی و ازدواج باز می گردد، از نظر شما آیا ازدواج و تشکیل خانواده مغایرتی با ورزش حرفه ای دارد یا با یک برنامه ریزی درست می توان هر 2 بخش را در کنار هم مدیریت کرد؟
ناظمی: درست نیست که بگوییم ازدواج یا مسائل خانوادگی باعث می شود که ما از زندگی ورزشی یا تحقق اهداف ورزشی مان دور شویم اما واقعیت این است که ازدواج ممکن است فرد را از فضای حرفه ای دور کند.
مدیریت این 2 موضوع به شریک زندگی یک ورزشکار اعم از زن یا مرد هم بستگی دارد، اگر همراه یا همسر یک ورزشکار نگاه وسیعی به شرایط و فعالیت وی در حوزه ورزش داشته باشد، مشکلی در آینده ایجاد نمی شود. اما متاسفانه در بیشتر موارد به ویژه همسران زنان ورزشکار، در همان سال های نخست ازدواج، نظرشان را تغییر می دهند.
ورزشکاران، داوران و مربیان زن، درگیر اردوهای آماده سازی یا مسابقات لیگ و سفرهای ورزشی می شوند و این به تعامل و همکاری گسترده از سوی همسرانشان بستگی دارد.
مردان یا همسران این ورزشکاران باید با یک تعامل گسترده در حوزه زندگی اجتماعی و خانوادگی، آماده حمایت از همسران خود باشند و در فعالیت هایی که براساس یک قانون نانوشته جزء وظایف زنان در خانواده تعریف شده، همکاری و مشارکت بیشتری برای مدیریت خانه و پرورش فرزند یا فرزندان داشته باشند تا فرصت کافی برای فعالیت زنان در حوزه ورزشی فراهم شود.
متاسفانه به طور عمومی مردان در کوتاه مدت یا یک سال پس از ازدواج خسته می شوند و زنان هم در این حیطه ترجیح می دهند اول به اهداف خودشان برسند و بعد از آن به ازدواج و تشکیل خانواده فکر کنند. ضمن اینکه آنان نیز مانند سایر اقشار جامعه با مشکلات اجتماعی نیز دست و پنجه نرم می کنند.

ایرنا: مهم ترین مشکلات لیگ برتر فوتبال زنان چیست و فاصله لیگ ما با استانداردهای لیگ کشورهای برتر در فوتبال زنان چقدر است؟
ناظمی: فوتبال زنان حامی مالی و درآمد زایی ندارد و مشکل سخت افزاری نیز فشار مضاعفی به آنان وارد می کند. زنان در هیچ جای کشور ورزشگاه اختصاصی ندارند و همیشه بدترین ساعات برای برگزاری مسابقات به زنان تعلق می گیرد.
شاید در یک شهر ۲۰ سالن ورزشی وجود داشته باشد اما تنها از یک ورزشگاه یا زمین چمن برخوردار باشد؛ در چنین شرایطی همیشه اولویت به مردان داده می شود؛ باید فرهنگ سازی در تمام کشور از جمله استان ها صورت گیرد؛ نگاه جنسیتی باید از ورزش کشور حذف و این باور که «فوتبال مال مردان» است و «زنان را چه به فوتبال» باید از افکار عمومی پاک شود.
اگر رسانه ها به فوتبال زنان بپردازند و پوشش بهتری از مسابقات، اردوها و ارائه مشکلات و کمبودهای آنان داشته باشند، توجه حامیان مالی را جلب خواهند کرد.
فوتبال زنان نباید از سر باز شود و به آن به عنوان یک «بار اضافی» نگریست. بلکه باید امکانات بیشتری به آن تعلق گیرد.

ایرنا: به عنوان یک مدیر فوتبالی چه پیشنهادی برای کاهش مشکلات زنان و اقبال حامیان مالی به تیم های زنان دارید؟ آیا سازمان لیگ می تواند باشگاه ها را ملزم به تیم داری در حوزه زنان کند؟
ناظمی: سازمان لیگ نمی تواند باشگاه ها را به انجام کاری ملزم کند؛ همه فعالیت ها و تصمیمات باید در حیطه قانون باشد. قوانینی در کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا در بخش توسعه، کلاس بندی شده و براساس آن تیمی که لیگ برتری است باید تیم پایه داشته باشد.
ما بدنبال توسعه فوتبال زنان هستیم اما نمی توانیم برنامه یا کاری خارج قانون اجرا کنیم؛ همه چیز باید در چارچوب قانون باشد. باشگاه ها باید بخواهند که در بخش زنان تیم داری کنند اما برخی باشگاه ها حاضر به تیم داری در ورزش یا فوتبال زنان نیستند و حتی گاهی می گویند حاضرند هزینه بیشتری به سازمان لیگ بپردازند اما در حوزه زنان فعالیت نکنند.
در حالی که وظیفه سازمان لیگ هماهنگ کردن است و باشگاه ها و هیات های فوتبال بازوهای سازمان لیگ محسوب می شوند؛ این اتفاق فعالیتی همه جانبه است و بنابراین توقع از لیگ برای تیم داری درست نیست؛ باز هم تکرار می کنم بدون تغییر در دیدگاه جامعه و مدیران فوتبالی و رسانه مشکل زنان با همان شدت به قوت خود باقی می ماند.
برخی باشگاه ها در سطح لیگ برتر و لیگ یک مردان همچون تیم های سپاهان، ذوب آهن، پارس جنوبی بوشهر یا ملوان بندر انزلی همیشه یا در بیشتر موارد در فوتبال زنان تیم داری می کنند که این جای تقدیر دارد.
یکی از بهترین راه ها برای تیم داری باشگاه ها در حوزه زنان ارایه تسهیلات کم بازده یا امکانات به باشگاه ها است.

ایرنا: آیا راهی برای زمان بندی بهتر لیگ برتر زنان وجود دارد یا خیر؟ برخی باشگاه ها در این خصوص معترض هستند.
ناظمی: همیشه مسابقات لیگ برتر زنان در پاییز و زمستان و ساعت ۱۰ تا ۱۲ صبح برگزار شده است و فقط این دوره به دلیل برگزاری اردوهای تیم های ملی در رده های بزرگسالان و جوانان و همکاری و تعامل تیم های لیگ برتری، لیگ زنان چند مرحله تعطیل شد و دوباره ادامه یافته است.
این نخستین باری است که لیگ برتر زنان زیر نور برگزار می شود و امیدوارم به جایی برسیم که لیگ زنان به جای برگزاری در ساعت ۱۰ صبح ، در خنکی عصرها و در صورت تامین هزینه های مورد نیاز شب ها زیر نور برگزار شود.
ضمن اینکه برخلاف تیتر برخی رسانه ها که نوشتند اعتراض ها موجب تغییر زمان مسابقات شد، مسابقات لیگ به دلیل تعطیلات زیاد تا ماه رمضان ادامه یافت و مسابقات ماه رمضان باید پس از افطار برگزار شود.
همچنین در مورد گرمای هوا و بیهوشی برخی بازیکنان باید بگوییم ما استعلام هواشناسی را گرفته بودیم و داوران هم در همان هوا قضاوت کردند و پا به پای بازیکنان دویدند.
بر اساس قانون لیگ، اگر تیمی با گرما یا شرایط آب و هوا مشکل دارد، می تواند چند روز زودتر در محل مسابقه اردو زده و بازیکنانش برای هماهنگی با شرایط جوی در شهر میزبان تمرین کنند، ضمن اینکه بر اساس قانون فیفا از قانون کولینگ (استراحت برای خنک شدن) را در برخی رقابت ها رعایت می کنیم.
در مجموع گرمای هوا در حدی نبود که سلامتی کسی به مخاطره بیفتد و به جنجال کشیده شود.

ایرنا: به حمایت رسانه ها اشاره کردید، نقش رسانه ها در توسعه ورزش زنان را چگونه ارزیابی می کنید؟
ناظمی: فوتبال زنان خیلی کم دیده می شود زیرا ما امکان پخش نداریم اگر بود خیلی هم طرفدار داشت. بنابراین رسانه ها با تولید خبر و گزارش یا عکس و فیلم های کوتاه می توانند نقش بسیار زیادی در توسعه این رشته داشته باشند تا شانس دیده شدن این رشته توسط حامیان مالی فراهم شود و جذب هوادار نیز در این میان اجتناب ناپذیر است.
متاسفانه یکسری رسانه های برای بیشتر دیده شدن خودشان یا جدب مخاطبان بیشتربه انتشار مطالبی روی می آورند که به فوتبال زنان آسیب جدی می زند. اگر انتقاد می شود نیمه پر لیوان را هم باید نگاه کرد و از برجسته کردن مسایل حاشیه ای و منفی باید پرهیز شود. به طور مثال همین برگزاری مسابقات زنان در زیر نور، هیچکدام از رسانه ها با نگاه مثبت به آن نپرداختند در حالی که این یک گام رو به جلوست. وزرش و فوتبال زنان خیلی حساس است مانند کودکی که به تازگی راه افتاده و نمی توان فوتبال زنان را با مردان مقایسه کرد خیلی راه مانده تا به فوتبال مردان کشور برسیم.

ایرنا: به نظر شما چقدر راه مانده تا به فوتبال مردان کشور برسیم؟
ناظمی: البته اتفاقات خوبی برای فوتبال زنان رخ داده است. اما با کمبود امکانات مواجه هستیم، مشکلات در استان ها خیلی بیشتر است و دربسیاری از استان ها اجازه فوتبال به زنان نمی دهند و ما در حال جنگ با چنین افکاری هستیم که کار ما را سخت می کند.
فوتبال یک صنعت پولساز است و فوتبال زنان ایران بدلیل نداشتن امکان پخش امکان پولساز بودن را ندارد . اکنون اگر امکان پخش را از فوتبال مردان بگیرید مشکلات آنان بیشتر از زنان می شود. رقم هایی که از پخش تلویزیونی به فوتبال مردان کمک می شود وضعیت آنان را متفاوت کرده است.

ایرنا: چرا ما با داشتن مسابقات لیگ هنوز تیم ملی قدرتمندی نداریم؟
ناظمی: شاید به نظر می رسد اگر به همان میزان که روی فوتسال سرمایه گذاری شده در فوتبال زنان هم می شد. وضعیت بهتری ایجاد می شود. بسیاری از کشورها سال ها در فوتبال زنان فعالیت می کنند اما در فوتسال سابقه بسیار اندک و شاید سه چهار ساله ای دارند مانند فوتبال زنان ایتالیا که بیش از دهها سال سابقه دارد اما فوتسال آنان ۳ اخیر راه اندازی شده است.
اما در ایران برعکس شروع شد، چون فوتسال داخل سالن برگزار می شد و از نظر پوشش ورزشکاران، امکانات بیشتر در استان ها و ارزان تر بودن زودتر فعالیت خود را زودتر آغاز کرد و به شرایط بهتری رسید که باید به فوتبال زنان هم همین اندازه توجه شود. خیلی از استان های در رقابت های لیگ تیم داری نمی کنند ما ۱۲ تیم از ۱۰ استان داریم و بیش از ۲۰ استان هیچ فعالیتی در فوتبال ندارند و پشتوانه سازی هم نمی شود.

ایرنا: پس در چنین استان هایی چطور باید استعدادیابی شود؟
ناظمی: تا زمانی که نتوانیم به صورت گسترده همه استعدادها رو کشف و از ظرفیت آنان استفاده کنیم. وضعیت همین است.
شاید باید اجباری برای سرمایه گذاری هیات ها در فوتبال زنان صورت گیرد. باید با یک تغییر دیدگاه در رده های پایه و نو جوانان در همه استان ها سرمایه گذاری شود در این صورت دایره بزگتری از بازیکنان خوب داریم و انتخاب ها آسان تر می شود. هر قدر استان ها یا هیات های استانی بیشتر در این حوزه ها فعالیت تعداد بیشتری بازیکنان اناده از نظر تکنیک و تاکتیک داریم و برون کرد آنان یک تیم ملی قدرتمند است.
ورزشی**1828**3991**2024