غزل شماره 479 حافظ: صبح است و ژاله می‌چکد از ابر بهمنی

غزل شماره 479 حافظ در فصل زمستان و سپیده‌دمی که باران می‌باریده سروده شده است. حافظ برای مقابله با ریا و غرور نوشیدن شراب را توصیه می‌کند و می‌گوید وسایل شراب صبحگاهی را آماده کن و پیمانه بزرگ شراب به دست من بده. من در دریای غرور و خودبینی غرق شده‌ام، شراب بیاور تا مرا از این وضعیت رهایی ببخشد. شراب سرخ بنوش که حلالست.

ستاره | سرویس فرهنگ و هنر

صبح است و ژاله می‌چکد از ابر بهمنی

برگ صبوح ساز و بده جام یک منی

در بحر مایی و منی افتاده‌ام بیار

می تا خلاص بخشدم از مایی و منی

خون پیاله خور که حلال است خون او

در کار یار باش که کاریست کردنی

ساقی به دست باش که غم در کمین ماست

مطرب نگاه دار همین ره که می‌زنی

می ده که سر به گوش من آورد چنگ و گفت

خوش بگذران و بشنو از این پیر منحنی

ساقی به بی‌نیازی رندان که می بده

تا بشنوی ز صوت مغنی هوالغنی

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

دچار کبر و غرور شده‌ای، سعی کن خودت را از این خصوصیت اخلاقی خلاص کنی و از کارهای حرام دور کرده و به خدا نزدیک شوی. غرور و خودپرستی را کنار بگذار و با دوستان مهربان باش. روزگار به تندی سپری می شود. بهتر است به جای غم و شادی های زندگی، فکر کنی و با دوستان و خانواده، راحت و آسوده زندگی کنی.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 480 - ای که در کشتن ما هیچ مدارا نکنی

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه گوناگون

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!