یلدا؛ موضوعی برای تفکر یا رسمی تجمل‌گرایانه

به گزارش ایکنا از قم، در انتهای خیابان آذر قراری به بلندای یک شب در انتظار همگان است و باز هم قرارعاشقانه پاییز و زمستان که به ما خبر می‌دهد خورشید فردا با کمی تاخیر طلوع می‌کند.

شب یلدا یک سنت باستانی است که از زمان گذشته تا کنون در میان ایرانیان مرسوم بوده‌است و بهانه‌ای برای صله ارحام و دید وبازدید از اقوام و آشنایان است و مردم از هم‌نشینی و هم صحبتی کنار یکدگیر همراه با شور و نشاط و شب‌زنده‌داری و گرفتن فال حافظ لذت می‌برند.

از رسوم زیبا و پسندیده‌ ایرانی در این شب که در اسلام بسیار سفارش شده، عیادت از بیماران و سالمندان و رسیدگی به احوال نیازمندان و ملاقات با خویشاوندان و و دوستان و به خصوص نیازمندان خویشاوند است که در پرتو دستورات جامع و کامل اسلام، مردم شریف ایرانی در طولانی ترین شب سال به آن اهتمام می‌ورزند.‌

شب روشن و پرامیدی است که در ازدحام نگاه‌های مهربان می‌نشینند و لبخند را به یکدیگر هدیه می‌دهند و به سمت ستاره‌های پرنور آسمان سر بلند می‌کنند و بوسه‌ای برای آسمان برکت‌خیز زندگی می‌فرستند و قطرات باران رحمت الهی را روی گونه‌های خود احساس می‌کنند.

دعوت الهی برای تفکر انسان در آفرینش

پروردگار الهی بندگانش را در این شب طولانی به قرار عاشقانه‌ای دعوت می‌کند؛ قراری برای دیدن نشانه‌های الهی در زیبایی‌های شب یلدا، قراری برای تفکر در توحید و یگانگی خالق هستی و قراری برای اندیشیدن به رفت‌وآمد شب روز و هرآن‌چه در آسمان ها و زمین و موجودات وجود دارد.

این شب طولانی مجالی است برای تفکر و تعقل در چگونگی آفرینش آسمان‌ها و زمین که موید آن آیه «إِنَّ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ لَآیَاتٍ لِأُولِی الْأَلْبَابِ؛ مسلما در آفرینش آسمانها و زمین و در پى یکدیگر آمدن شب و روز براى خردمندان نشانه‏ هایى [قانع کننده] است(آل عمران/ 190) است.

شب چله‌؛ دغدغه ای برای جوانان

شب یلدا با وجود این همه تاکید قرآن و روایات بر تدبر و تفکر در آفرینش به محملی دغدغه‌آفرین برای برخی دختران و پسران ایرانی بدل شده است؛ این شب برای دخترانی که به تازگی ازدواج کرده‌اند حال و هوای دیگری دارد و در این شب خانواده عروس، خودشان را برای پذیرایی از خانواده داماد آماده می‌کنند چون بر طبق سنت‌های ایرانی رسم بر این است که خانواده‌هایی که به تازگی وصلت کرده‌اند در بلندترین شب سال کنار یکدیگر جمع شوند و هدایایی سنگین و گران‌قیمت و انواع و اقسام میوه و آجیل و تنقلات نیز از طرف خانواده داماد به عروس خانم اهدا شود.

با گذشت زمان فضای متفاوت فرهنگی بر خانواده‌ها حاکم شد و این رسم به یکی از نمادهای تجمل‌گرایانه و اسراف تبدیل شده‌است و در این وضع نابسامان اقتصادی و گرانی که در جامعه فراگیر شده‌است یکی از بحرانی‌ترین دغدغه‌های جوانان در طول دوران عقد برگزاری همین مراسم غیرضروری با هزینه‌های گزاف است.

ای کاش به جای آن همه هزینه‌های سنگینی که خانواده‌ها متحل می‌شوند و آن‌همه خوراکی‌های رنگارنگی که بر جسم ما ریخته‌می‌شود کمی هم با خوراک معنوی روحمان را سیراب می‌کردیم و در این شب طولانی ساعاتی را با یاد خالق و تفکر در آفرینش سپری می‌کردیم.

انتهای پیام