«مسجد فرازنده‎» مسجدی در سکوت

به گزارش خبرنگار مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان، در نزدیکی «ایستگاه مترو شوش‏» مسجدی هست که انگار خیلی وقت ها با وجود آن که رفت و آمدهای بسیاری در نزدیکی آن وجود دارد اما چندان به چشم عابران نمی آید مثلا از روبروی این ایستگاه خیلی از خودروهای خطی و سواری به سمت ترمینال جنوب و مسیرهایی که از اتوبان بعثت ورودی دارند مثل کیان شهر‏‏، می روند و بسیاری از مسافران این مسیرها هم در مقابل در ورودی همین مسجد منتظر آمدن خودروها می مانند و اصلا بسیاری از کسانی که به ایستگاه شوش وارد می شوند از نزدیکی این مسجد عبور می کنند اما این مسجد که نامش فرازنده همچنان خلوت است.

در هنگام ورود به این مسجد وقتی نرده ها و ورودی تقریبا قدیمی این مسجد را پشت سر می گذارم ابتدا در سمت راست وضوخانه آقایان و کمی جلوتر قبر مرحوم فرازنده بانی ساخت این مسجد به همراه مادر آن مرحوم قرار دارد که بر آن تاریخ فوت او را سال 1369 اعلام می کند... کمی جلوتر به حیاط مسجد می رسیم که در وسطش یک حوض قرار گرفته و بعد از آن هم شبستان هست که به دو قسمت آقایان و خانم ها تقسیم شده است.

شبستان مسجد تقریبا بزرگ است اما نمازگزار چندانی در آن حضور ندارد و اغلب از کسبه اطراف آن هستند.

مسجد خوبی است اما نمازگزار خیلی کمی دارد

یکی از این نمازگزاران در مورد اینکه چرا با وجود امکانات به نسبت مناسب این مسجد تعداد نمازگزاران آن بسیار کم است؟ می گوید: تقریبا هر آنچه که از یک مسجد در ذهن داریم در مسجد فرازنده وجود دارد اما آنچه که برای حیات یک مسجد غیرقابل انکار است نمازگزاران آن است که تعداد آن ها در این مسجد بسیار کم است.

او در وسط حیاط مسجد که دیگر در نبود روشنایی در حیاط و با روشنایی شبستان تاریک و روشن شده است می ایستد و ادامه می دهد: این مسجد تقریبا حدود 50 ـ 40 سال قدمت دارد و نظافتش هم چندان بد نیست چون خادم دارد اما از آن جایی که تقریبا در محلی قرار نگرفته که افراد پیاده از مقابل آن عبور کنند چندان مراجعه کننده ای ندارد و بسیاری از کسانی که از اینجا می گذرند مسافران مترو هستند که آن ها هم غالبا عجله دارند و اگر هم بخواهند در این محل وضو گرفته و نماز بخوانند به سرویس بهداشتی ایستگاه مترو می روند و نمازشان را هم در همان نمازخانه این ایستگاه می خوانند، بعد هم این مسجد چندان هم نمای مشخصی ندارد تا کسی متوجه آن شود تا به آن مراجعه کنند.

در داخل مترو هم تابلوی مشخصی که نظر مسافران را به وجود این مسجد جلب کند وجود ندارد و روشنایی مقابل در آن نیز از کیفیت مناسبی برخوردار نیست این ها را یکی از نمازگزاران این مسجد که نخواست نامش نوشته شود گفت.

او ادامه می دهد ای کاش از مترو دری به این مسجد باز می شد تا مسافران آن برای اقامه نمازهای خود به این مسجد مراجعه می کردند زیرا به این شکل در کنار مترو و گاراژ باربری قرار گرفته و با توجه به کمبود نور‏، در این محل دور افتاده و پنهان است هر چند که در مقابل خیابان قرار گرفته است.

اینجا محلیت ندارد

سید غلام حسینی؛ خادم مسجد فرازنده است و آن طور که از ظاهر مسجد بر می آید وظایفش را به درستی انجام می دهد او می گوید: 10 سال است که در این مسجد خادم است و دلیل خلوت بودن آن در اکثر مواقع را این می داند که بنای مسجد در جایی قرار گرفته است که در اطراف آن چندان افراد محلی که سکونت داشته باشند یا مشغول به کسب و کار باشند وجود ندارند.

این منطقه پایتخت گاراژهای تهران است و دو مورد آن ها هم در اطراف این گاراژ قرار دارند البته انگار کارگران همین گاراژها اکثریت مراجعه کنندگان به این مسجد خلوت را به خود اختصاص داده اند، حسینی می گوید: اینجا چندان محلیتی ندارد به همین خاطر کسی به اینجا نمی آید و بیشتر کارگران گاراژ به اینجا می آیند و مسافران مترو هم چندان اینجا را نمی شناسند و از این مسجد استفاده نمی کنند.

در بعضی از روزها یک امام جماعت به اینجا می آید و زمان هایی هم که او می آید تقریبا نمازگزاران یشتری نسبت به دیگر مواقع به مسجد می آیند، چند وقت پیش بود که از طرف شهرداری به اینجا آمدند و یک بلندگو با خود آوردند و بعد هم رفتند.

این مسجد برنامه ای ندارد

سیدمهدی حسینی هم جوانی است که گاهی اوقات بعد از پایان کار به اینجا می آید و به خادم مسجد فرازنده کمک می کند، او می گوید: من 5 ـ 6 سال است که به اینجا می آیم این مسجد به شکلی پنهان در کوچه قرار گرفته است از بیرون هم نمای مسجد به شکل خرابه ای به نظر می رسد قبلا تصمیم داشتند که اینجا را درست کنند و مخصوصا دیوار به سمت قبله را که به خاطر وجود مترو و لرزه های آن ترک خورده را درست کنند اما تا کنون که چنین اتفاقاتی نیفتاده است.

این مسجد ظهرها تا ساعت 3.5 باز است و مراسم چندانی هم در آن برگزار نمی شود همیشه هم امام جماعت ندارد و زمان هایی که امام می آید جمعیت زیادی می آیند، پیشنماز هم هفته ای 3 ـ 2 بار می آید، چندان برنامه ای هم در ماه محرم و رمضان در آن برگزار نمی شود خود من هم به مسجد عرب ها و حسینیه و مسجد اردبیلی ها می روم.

این مسجد شخصی است

یکی از کسانی که چندسالی است حداقل هفته ای یک بار به این مسجد می آید و یکی از نمازگزاران می گوید که او رییس هیئت امنای این مسجد است هم می گوید که اردبیلی ها در ماه محرم در این مسجد تجمع می کنند اما در ماه رمضان در آن برنامه ای نیست.

او می گوید مرحوم استاد لرزاده اینجا را ساخته است اما این مسجد شخصی است و سالی یکبار وابستگان مرحوم فرازنده به اینجا می آیند و مراسم سالگرد فوت او را برگزار می کنند.

او ادامه می دهد وضعیت امنیت این مسجد هم خوب نیست مثلا نرده ها را شکانده اند و شیر دستشویی ها را باز می کنند و اصلا یکبار جلوی خود من سینک روشویی را برده اند و حتی یک قرآن بزرگ آن را هم برده اند و قالیچه ای هم در مسجد بود که آن را هم برده اند.

اجازه نداده اند تعمیرش کنند

یکی دیگر از نمازگزاران این مسجد که برادر آن نفر قبلی است و مانند برادرش تاکید دارد که اسمش را ننویسیم می گوید اینجا به خاطر احداث مترو دیوار سمت محرابش ترک برداشته از شرکت مترو هم آمده اند گفته اند که ما تعمیرش می کنیم اما کسانی که در اینجا مسوول هستند اجازه این کار را نمی دهند.

گزارش ما تمام می شود و انگار تعداد اندک نمازگزاران مسجد فرازنده در مورد چرایی این وضعیت مسجد حرفی که بتوان زد‏، ندارند.

پایان پیام/500