سالگرد فاجعه حمله اتمی آمریکا به هیروشیما و ناکازاکی

هفتاد و چهارمین سالروز حمله اتمی آمریکا به دو شهر «هیروشیما» و «ناکازاکی» ژاپن در جنگ جهانی دوم که صد‌ها هزار کشته و زخمی برجای گذاشت، در حالی برگزار شد که آمریکا به شکلی افسارگسیخته در مسیر تولید و ارتقای تسلیحات هسته‌ای پیش می‌رود.

هفتاد و چهارمین سالروز حمله مرگبار اتمی آمریکا به دو شهر ژاپن در ششم و نهم آگوست ۱۹۴۵ (۱۵ و ۱۸ مرداد) در جنگ جهانی دوم، امسال در حالی برگزارشد که آمریکا با اعلام خروج رسمی از پیمان منع موشک‌های هسته‌ای میان برد با روسیه در دوم آگوست (۱۱ مرداد)، بی توجهی و نادیده گرفتن قوانین بین المللی و نیز حقوق بشر توسط دولت این کشور را رسمیت بخشید.

آمریکا به عنوان مدعی حقوق بشر در جهان (!)، در واقع از این پوشش برای دستبابی به منافع خود بهره می‌برد؛ هرچند این منافع به قیمت جان هزاران و صد‌ها هزار انسان بی گناه تمام شود.

حمله اتمی به دو شهر هیروشیما و نازاکی نیز در این راستا قابل تفسیر و توضیح هستند. تلاش آمریکا برای خروج از جنگ جهانی دوم البته در قامت طرف پیروز، سبب شد تا هزاران انسان جان خود را از دست بدهند. اما به نظر می‌رسد آن چه برای واشنگتن از اهمیت بیشتری برخوردار بود، تسلیم ژاپن در پی وقوع این دو حمله اتمی بوده است.

«پیتر ون بورن» کارمند ارشد پیشین وزارت خارجه آمریکا که در سال‌های اخیر به افشاگری‌های جنجالی علیه دولت آمریکا شناخته شده، بر این باور است که ۶ آگوست معنایی در تقویم این کشور ندارد و اساسا فاجعه هیروشیما آشکار کننده رویکرد انتقامجویی آمریکا در سیاست خارجی است.

به اذعان ون بورن، دست زدن به اقدامات خشونت بار در سیاست خارجی آمریکا با توجه به هدف از پیش تعیین شده توجیه می‌شود و در واقع حمله هیروشیما بحث در مورد اخلاق را تا حد زیادی در سیاست خارجی آمریکا غیر ضروری کرده است.

ون بورن بر این باور است که آمریکا تعمدا غیرنظامیان را هدف قرار می‌دهد و سپس با عناوین مختلف به توجیه آن می‌پردازد.

به نظر می‌رسد گام‌های روزافزون آمریکا در مسیر هسته‌ای و آغاز رقابت جدید تسلیحاتی توسط این کشور که دارای کارنامه‌ای سیاه در زمینه بهره گیری از این ابزار علیه انسان‌های بی‌گناه است، باید برای جهانیان بسیار نگران کننده باشد.