رابطه های جنسی مکرر قذافی با دختران زیبارو در این حرم سرا +عکس

رابطه های جنسی مکرر قذافی با دختران زیبارو در این حرم سرا

فکر میکنید فقط ناصرالدین شاه حرمسرا داشته است؟ ما شخصی دیگر را می شناسیم به نام معمر قذافی، رهبر دیکتاتور کشور لیبی که بعد از انقلاب لیبی به دست انقلابیون لیبی کشته شد و جسدش برای چندین روز برای مردم به نمایش گذاشته شد.

قذافی تا سال 1977 رئیس کشور لیبی بودو در تاریخ 28 مهرماه سال 1390 و پس از ماه‌ها درگیری و فرار از دست شورشیان و انقلابیون لیبی در محل زادگاه خود سرت دستگیر شد.

بعد از مرگ معمر قذافی شورای انتقالی لیبی بیان کرد که اندکی بعد به‌طور رسمی آزاد شدن سراسر لیبی را اعلام خواهد کرد. در ادامه درمورد حرمسرای قذافی بیشتر می خوانید که توسط یکی از قربانیان به نام ثریا روایت شده است.

حرمسرای قذافی از زبان یکی از قربانیان به نام ثریا

چهره قذافی بعنوان دیکتاتوری عجیب و خودکامه که لیبی رابه کشوری عقب مانده با زیرساخت های خراب و سیاست و اقتصادی سراسر فساد مبدل کرده بود در پیش روی جهانیان شناخته شده بود. اما ظاهراً این چهره ساخته شده پیش روی رسانه ها تمام شخصیت قذافی نبود. تصویر خوفناک تری از او نیز وجود داشت که تنها وقتی در پاییز سال 2012 سقوط کرد در پیش چشم جهانیان آشکار شد.

این تصویر جدید نمایانگر یک متجاوز ہود، کسیکه اعمال جنسی اش رابا سیاست آمیخت و هم زمان کوشید مطامع شخصی رابه پیش بردن اهداف سیاسی خود در داخل لیبی پیوند بزند.به گزارش پارس ناز ظاهراً این تصویر مکتوم برای سال‌ها جزئی از ساختار حکومت قذافی بوده است. او تعرض جنسی رابه ابزاری برای استیلا بر دیگران مبدل کرده بودو این «دیگران» طیف وسیعی را شامل می شد؛

از بردگان جنسی ساکن در حرمسرا تا رقبای سیاسی بالفعل و بالفعل و نیروهای شبه نظامی که در ماه های پایانی حکومتش علیه او مبارزه میکردند. کتاب «حرمسرای قذافی» نوشته آنیک کوژان، خبرنگاری که مدتی پس از سقوط قذافی از سوی روزنامه لوموند به طرابلس رفته بود تا در رابطه با نقش زنان در انقلاب تحقیق کند. از این تصویر ترسناک پرده برمی دارد.

همه ی زنان قذافی از زبان راوی اصلی حرمسرای قذافی زنی به نام ثریا

راوی اصلی حرمسرای قذافی زنی به نام ثریا است. او یکی از قربانیان قذافی است که در آستانه بیست و دو سالگی با کوله باری از خشم و ناراحتی، خبرنگار خارجی را پیدا می‌کند و حاضر میشود تمام انچه مکتوم مانده بودو دیگران تمایلی برای سخن گفتن در رابطه با آنرا نداشتند برای او تعریف کند.به گزارش پارس ناز کوژان روایت میکند که در مدت حضور خود در لیبی اگر چه توانسته بود به نقش زنان در انقلاب پی ببرد

اما هرگاه در رابطه با شایعات موجود در اطراف قذافی مانند تجاوزات دسته جمعی که سپاهیان و مزدوران تحت امر او مرتکب شده بودند پرسش می کرد با امتناع و سکوت جامعه و حتی زنان در بین نگاه های معنادار و آه های از سر استیصال آنان مواجه می شد. سایه «قائد اعظم» معمر قذافی حتی پس از سقوط هم سنگین بودو شاید سنگین تر ازآن سایه سنتی بود

که در آن اشاره به اموری از این دست تابو محسوب می شد. ثریا نخستین زنی بود که داستان هولناکش را از حرمسرایی بازگو کرد که زیبارویان لیبی در آنجا به منظور خدمت به «قائد اعظم» گرد آورده شده بودند. جاییکه برای برخی کعبه آمال بودو برای برخی دیگر قبرستان آرزوهای دور و دراز جوانی محسوب می شد. ثریا پانزده ساله بود که در بازدید قذافی از مدرسه ای که در آن درس میخواند، مورد پسند قرار گرفت.

و هم چون بسیاری دیگر از دختران لیبی به اقامتگاه برج و بارودار رهبر لیبی موسوم به «باب العزیزیه» برده شد. انچه ثریا و متعاقب او شماری دیگر از دختران زندانی در باب العزیزیه بازگو میکنند، داستان مردی است که از حیث جنسی بیمار و منحرف است و با خشونت به دختران نوجوان تجاوز می‌کند.

حضور زنان در «باب العزیزیه» برای برآورده شدن مطامع رهبر لیبی

زنانی که برای یک ساعت، یک هفته یا مدتی بیشتر ربوده می شدند تا مطامع رهبر لیبی برآورده شود. سخن گفتن از چنین وضعیتی در جامعه ای بسته برای زنان راحت نبود. مردم لیبی و حتی قربانیان قذافی مایل بودند اینبخش از جنایات قذافی رابه مثابه یک راز کوچک کثیف به گور ببرند. فشار اجتماعی و طرد شدن از جامعه ای که آنان ناگزیر از زندگی در آن بودند، این زنان را تشویق به سکوت می کرد.

البته بودند دراین میان زنانی که ظاهراً با رضایت در «باب العزیزیه» حضور داشتند ودر روایت دیگر زنان به ویژه ثریا به آن ها و احوال روحی که داشتند، اشاراتی شده است. زنان دیگری که سقوط قذاقی زندگی آنان را دگرگون کرد، «آمازون ها» بودند این جمعیت محافظان مؤنث قذافی بودند که در انظار عموم با او ظاهر می شدند، نام آن ها برگرفته از یک قبیله از زنان جنگجو در اسطوره های یونان باستان است.

که هیچ مردی را در جمع خود راه نمی دادند. این زنان در شرایط پس انقلاب هیچ جایگاهی در ساختار حکومت پیدا نکردند و علی رغم تبلیغات قذافی، بطور کامل در حاشیه قرار گرفتند. مطابق حرف های شماری از این زنان، آنان در حقیقت هیچ وظیفه نظامی ای نداشتند و تنها در خدمت عکسهای تبلیغاتی قذافی بودند.

حرمسرای قذافی

گروه دیگری از زنان که قذافی برای پیش بردن اهدافش به آنان نظر داشت، همسران و دختران رؤسای کشور های خارجی بود. وی گمان می کرد برای آن که بتواند شاه شاهان آفریقا شود باید همسران و دختران رؤسای جمهور کشور های آفریقایی را تصاحب کند. البته تعداد زیادی از این زنان نیز در ملاقات خصوصی با قذافی بی پروا بودند و به سرعت به این نتیجه رسیدند که از این مسیر میتوانند به هر انچه خواهانش بودند، دست پیدا کنند.

و برای سازمان های خیریه و پروژه های عمرانی که در دست داشتند، پول های هنگفتی را از او دریافت از میکردند. قائد اعظم اینکار رابا سخاوت تمام انجام می داد. ضیافت های بزرگی به افتخار این زنان برگزار می شد و هدایا و جواهرات لوکس به آنان تقدیم می شد. یکی از این زنان، دختر رئیس جمهور نیجریه بود که در تعداد زیادی از سفر های خارجی و اجلاس های بین المللی نیز وی را همراهی می کرد.

داستان های بسیاری در مورد این زنان در لیبی وجوددارد که طی عده ای از این گفت و گوها به آن ها اشاره شده است. با این همه ی هنوز در لیبی برای سخن گفتن از این وجه شخصیت قذافی آمادگی وجود ندارد. همه ی چیز به صورت شایعاتی درِگوشی مطرح می‌شود و افراد کمی حاضر هستند دراین رابطه شهادت بدهند.

لیبی بعد از چهل و دو سال از شر حکومت دیکتاتوری قذافی رهایی یافت.

حرمسرا و اتاق های جنسی سرهنگ قذافی

حرمسرا و اتاق های جنسی سرهنگ قذافی کشف شد. سرهنگ قذافی که عاشق هوس رانی و شهوت پرستی بود در طول زندگی خود با زنان و دختران زیادی وارد رابطه جنسی شد ودر کاخ خود تعداد زیادی حرمسرا و اتاق جنسی داشت. هزاران دختر و پسر نوجوان در اتاق‌های جنسی قذافی، دیکتاتور سابق لیبی تحت شکنجه‌ها و اذیت آزارهای جنسی قرار گرفته و از انها بعنوان «برده‌های جنسی» بهرهگیری میشد.

قذافی دارای حرمسراهایی بوده است که در محل سکونت‌های وی قرار داشته و شامل اتاق ها یا آپارتمان های کوچک بوده است. زنان حاضر دراین حرمسرا موظف بوده اند که با لباس نیمه لخت در نزد قذافی حضور پیدا کنند و هر ساعت از شبانه روز باید آماده به خدمت می بوده اند. این زنان مورد تجاوز قرار میگرفتند، کتک میخوردند و به تحقیرآمیزترین روشها مورد سوءاستفاده جنسی واقع می شدند.

قذافی روزانه برای فرو نشاندن آتش شهوت خود به چندین دختر جوان نیاز داشت اما تنها به زنان بسنده نمی کرد بلکه گاهی در حضور دختران به پسران جوان هم تجاوز می کرد. قربانبان تجاوز جنسی قذافی به خاطر ترس از کشته شدن به دست خانواده ها و بستگان خود، از انها بریده بودند و علاوه بر این میخواستند شرافت خانواده های شان لکه دار نشود.

قذافی هر زنی راکه دوست داشت، انتخاب و به محل اقامتش منتقل می کرد.نیروهای ارتش و پلیس لیبی، زنان رابه زور از دانشگاهها یا آرایشگاه ها به باب العزیزیه منتقل می‌کردند تا زیر نظر پرستاران خارجی یعنی گالینا ، ایلینا یا کلودیا تحت آزمایش خون قرار بگیرند.بخش دیگری از زنان مورد پسند قذافی، ترانه خوانان شرقی، مدلهای لباس و همسران سران کشور های همسایه بودند که در هنگام سفر به لیبی با کیف های پر از دلار مواجه میشدند.

مکان های معاشرت زنان، محل اصلی برای انتخاب زنان و دختران برای قذافی بودند. زندان ها هم از جمله این مکان ها بودند. یکی از محافظان زن قذافی ماموریت داشت تا با عکسبرداری از زنان زیبارو در زندان، آن ها را برای انتخاب به قذافی ارائه کند. آرایشگاه های زنانه و تالارهای عروسی هم مکان های مورد علاقه قذافی بودند.

محافظان زن قذافی همیشه و به صورت متوالی از این مکان ها بازدید میکردند تا طعمه های دیکتاتور بزرگ را شکار کنند. قذافی عاشق حضور در جشن های عروسی بود زیرا زنان زیباترین لباسهای خودرا دراین مراسم میپوشیدند. اگر نمی‌توانست در عروسی‌ها حاضر شود افرادی را می فرستاد تا عکس و فیلم بگیرند.

ودر آخرهم نگاهی به حرمسراهای دربار ایران در زمان قدیم + عکس ناصرالدین شاه و 6 زنش

تنها چیزی که در حرمسرا حائز اهمیت بود، این بود که از ورود هر گونه موجود نرینه به داخل و اطراف آن پیشگیری به عمل آید، خواه این موجود نرینه یک گربه باشد یا یک گنجشگ یا کبوتر! آن پسر بچه‌های سیاه و سپید حبشی که اینک پس از گذشت تقریبی سه سال از اقامتشان در دربار، زبان پارسی و البته کمی هم ترکی به علاوه خواندن قرآن و ادعیه مذهبی را یاد گرفته، مقدار محدودی نیز به پارسی می‌توانستند بنویسند.

به صورت یک گردان از قصی‌القلب‌ترین افراد نوع بشر در آمده و به خاطر ناتوانی در رسیدن به انچه تمام همسن و سالانشان به آن می‌توانستند دست یابند، دارای یک عقده درونی حقیقتاً خطرناک شده بودند. به نوشته بهارستان مجلس آنان تنها به این می‌اندیشیدند که به ولینعمت خود که اکنون میدانستند وی شاه ایران است، بی کم وکاست خدمت کرده هر اتفاقی که ناموس سلطنت را بی‌آبرو کند از میان بردارند.

ناصرالدین شاه و زنانش در اندرونی

اگر کمی به عقب و به عصر صفوی باز گردیم شاید با خواندن یادداشتهای «کمپفر» که در دربار پادشاه صفوی طبیب بوده بتوانیم وضعیت سخت و سفت حرمسرا را تصور نماییم. وی اشاره می‌کند که در حیاط اندرونی تقریبا پنج اطاق مربوط به زنان شاه وجوددارد که در مقابل هر دری یکی از خواجه‌های سفید پوست شاه ایستاده است.

وی بر این بازرسی می‌کرد که بانوی داخل اطاق خیالاتی به سرش نزند ودر موقع احضار برای شرفیابی به تمام موازین آرایش و پیرایش خویش را رعایت و انها را موبه‌مو اجرا نموده باشد. این گروه مجازند تمام سوراخهای حرمسرا را سرک بکشند و هم چون یک خفاش هر یک از اهل حرم را غافلگیر نمایند و به اعمال هر کس به چشم خرده‌گیری و دقت با وسواس بنگرند و تجسس در کار همه ی را پیشینه اصلی خود پندارند.

شاید نخستین سؤالی که به ذهن خطور می‌کند این باشد که این افراد با دیدن این صحنه که یک فرد این همه ی همسر دارد و ایشان از داشتن یک زوجه مناسب هم محرومند چه حالی پیدا می‌کرد و چگونه می‌توانستند دراین محیط کار کنند، این حرف به اعتقاد من آنجا درست می‌نمود که میان شاه و زنانش اُنس و الفتی باشد. خواجه‌های پادشاه عبدالعزیز عثمانی خوب به خاطر می‌ آورند که روزی پادشاه به تعداد زیادی از همسرانش ظن برد و بطور دیوانه‌ وار دستور کشتن ایشان را صادر کرد.

شبانگاه خواجه‌ها، بانوان مستضعف را چون مرغان بی‌پناه، دست و پا بستند ودر داخل گونی انداخته به کناره بوسفور بردند و با بستن سنگی بزرگ به گونیها و غلطانیدن آن به داخل خلیج پیکرهای آن پری‌رویان رابه امواج دریا سپردند ودر یک شب حدود 200 زن را در خلیج غرق کرده، به توپ قاپی بازگشتند. آری این عمل وحشیانه شاید دل خواجه‌ها را نیز به درد می‌آورد و خدا را سپاس گفتند که ایشان مانند پادشاه اینقدر خوی وحشی‌گری ندارند.

اما بشنوید از اعتماد شاه به ایشان که خود جای بسی شگفتی دارد که شاهی که به خودش اعتماد و اطمینانی ندارد، چگونه بر مشتی خواجه اینقدر خاطر جمع کرده که آبرویش رابه امانت نزد ایشان نهاده است. شاه میدانست که خواجه‌ها زیرکند و باهوش، امین هستند و خویشتندار ودر وفاداری ایشان سرسوزنی نمی توان تشکیک کرد.

بهمین سبب همواره معلمان و مربیان شاهزادگان را از میان خواجگان گزین می‌کردند، و اداره و تربیت شاهزادگان را یک خواجه عهده‌دار بود، چنانکه خود شاه نیز از دست پروردگان خواجه‌های پدرش بود! در عصر صفوی، خواجه‌ها گذشته از رسیدگی به امور تربیتی، ادارۀ امور قسمتی از دربار به نام انتخاب ولیعهد را بر عهده داشتند. این خواجه‌ها در حقیقت اداره امور مملکت را برنامه‌ ریزی می‌کردند.

به گزارش پارس ناز و از میان فرزندان ذکور پادشاه کسی را که لایق‌تر باشد بعنوان جانشین معرفی مینمودند و همین افراد بودند که پس از مرگ شاه طرح بر تخت نشستن همان شاهزاده را بدون کم وکاست اجرا می‌کردند. در آن عصر خزانه شاهی نیز در دست یکی از خواجه‌های پادشاه بود. شاید دلیل این همه ی خاطرجمعی این بود که ایشان را از کودکی خریداری کرده ودر حرمسرا به کار می‌گماردند.

در آن محیط نه از نگاه پدری خبر بودو نه از آغوش پر مهر مادری، هیچکدام یکدیگر را نمی‌شناخته و اصلاً اسم ولایت و کشوری را که در آن بدنیا آمده بودند نمی دانستند. اینان چون نه خانواده‌ای داشتند که به فکر آن باشند و نه فرزندانی که آینده ایشان را درنظر قرار دهند هرگز فکر دزدی و تحصیل مال نداشته و از هر گونه دست‌اندازی به حرمخانه و خزانه دور بودند.

و این امر باعث شده بود که در شورای حکومت و سلطنت، خواجه صندوقخانه خزانه شاهی بعنوان یک فرد منصبدار و با کیاست مشهور و مشهور باشد ودر جلسات نقش اساسی را بر عهده گیرد و بتواند بی هیچ پرده‌ پوشی به حساب و کتاب درباریان طماع و مال مفت‌ خور رسیدگی نماید. اما آنچه برایم بیشتر از هر چیزی جالبتر درنظر افتاد تربیت ولیعهد توسط ایشان بود که برایتان انشاء الله شرح خواهم داد.