قرص ریسپریدون برای چیست؟ (موارد مصرف و عوارض)

بیماری‌ها و اختلالات روانی متفاوت هستند و هرکدام درمان خاص خود را می‌طلبد. متاسفانه برخی افراد تنها به بیماری‌های جسمی خود اهمیت داده و از درمان بیماری‌هایی که روح و روان انسان را ذره ذره از بین می‌برد غافل هستند. چه بسا که روح انسان اگر در سلامت کامل نباشد خود منشا ایجاد بیماری‌ها و مشکلات جسمی می‌شود. بیماری روان پریشی یک اختلال روانی است که باعث می‌شود فرد به طور غیرعمد دچار توهم شود. این بیماری از گذشته‌های دور با علایم خاصی خود را نشان می‌داده است اما گذشتگانی که از علم روانشناسی بهره‌ای نداشتند فرد مبتلا را مجنون یا جن‌زده می‌خواندند. خوشبختانه برای کنترل روان پریشی داروهای مختلفی وجود دارد و پزشک باتوجه به میزان ضعف یا شدت بیماری ممکن است هرکدام را برای فرد مبتلا تجویز کند. قرص ریسپریدون از داروهای مورد استفاده در این زمینه است که قصد داریم با آن بیشتر آشنا شویم.

سایکوز یا روان پریشی چیست؟

روان پریشی که نام دیگر آن سایکوز است درواقع نوعی وضعیت روانی غیرطبیعی است که طی آن فرد دچار توهم و هذیان می‌شود. در این اختلال فرد ارتباط خود را با محیط واقعی قطع کرده و چیزهایی را که واقعیت ندارند می‌بیند یا می‌شنود. در این شرایط معمولا بیمار رفتارها و صحبت‌های غیرطبیعی داشته و در قدرت تفکر، درک و قضاوت او اختلال ایجاد می‌شود که خود باعث می‌شود فرد نتواند فعالیت اجتماعی درستی داشته باشد. مسئله مهمی که در این خصوص وجود دارد این است که فردی که به بیماری سایکوز مبتلا شده است خود را فردی سالم می‌پندارد و حاضر نیست به عنوان یک بیمار تحت درمان قرار بگیرد. بیماری‌هایی مثل اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی برخی از انواع بیماری‌های روان پریشانه هستند. روان پریشی بیشتر در افراد جوان رخ می‌دهد و می‌تواند ناشی از عوامل زیر باشد:

علائم نشان‌دهنده بیماری کدامند؟

فرد مبتلا به سایکوز ممکن است رفتارهای غیرطبیعی و متفاوتی از خود بروز دهد. به طور مثال چنین فردی زود عصبانی می‌شود، مشکوک و بدبین می‌شود، دلشوره دارد، دچار بی‌خوابی می‌شود، با خود صحبت می‌کند، بی دلیل می‌خندد و یا تمرکز حواس ندارد. فرد مبتلا به روان پریشی ممکن است چند مورد یا همه موارد از علایم این بیماری را با خود داشته باشد.

راه درمان چیست؟

برای رفع این اختلال معمولا از دارو درمانی استفاده می‌کنند. به این صورت که روانپزشک ممکن است پس از معاینه فرد و مشاهده حالات رفتاری او داروهای سایکوتیک را برای وی تجویز کند. این دسته از داروها میزان توهمات و هذیان گویی‌ها را کاهش داده و تفکر و رفتار فرد مبتلا را پایدار می‌کنند. در مواردی که بیماری حاد باشد معمولا فرد مبتلا در بیمارستان‌های اعصاب و روان بستری شده و تحت درمان قرار می‌گیرد. داروهایی که در این زمینه مورد استفاده قرار می‌گیرد اسامی مختلفی دارد. یکی از این داروها قرص ریسپریدون است که در ادامه بیشتر با آن آشنا می‌شوید.

قرص ریسپریدون چیست؟

قرص ریسپریدون (Risperidone) از داروهای ضد روان پریشی و ضد جنون است که برای درمان اسکیزوفرنی، رفع علایم اختلال دوقطبی، رفع بی‌قراری در بیماران اوتیسم و درمان اختلالات اضطرابی تجویز می‌شود. این دارو در درمان اسکیزوفرنی و سایر اختلالات روانی نیز تجویز می‌شود.

نام‌های تجاری، موارد مصرف، عوارض و تداخل دارویی:

نکاتی که در رابطه با مصرف این دارو باید بدانید

در صورتیکه سابقه حساسیت دارویی داشته‌اید این دارو را مصرف نکنید. اگر مبتلا به بیماری‌های کبدی و کلیوی هستید و یا مبتلا به افزایش فشار خون یا ناراحتی‌های قلبی هستید با نظر پزشک این دارو را مصرف کنید. چنانچه مبتلا به تشنج، صرع، پارکینسون هستید قبل از مصرف دارو پزشک را در جریان قرار دهید. اگر سابقه داشتن افکار خودکشی داشته‌اید بااحتیاط و با نظر پزشک دارو را مصرف کنید. اگر باردار هستید و یا قصد باردار شدن دارید موارد را به اطلاع پزشک برسانید چراکه داروی ریسپریدون می‌تواند برای جنین مضر باشد. توصیه می‌شود در دوران شیردهی از این دارو استفاده نشود و یا حداقل مصرف آن تحت نظر پزشک باشد. دارو را طبق دستور پزشک مصرف کنید. هیچ‌گاه مقدار مصرف دارو را خودسرانه کاهش یا افزایش ندهید. اگر بعد از گذشت چند هفته از مصرف دارو بهبود نیافتید با پزشکتان مشورت کنید. در صورتی که یک نوبت از مصرف دارو را فراموش کردید، به محض به یاد آوردن، آن را میل کنید ولی اگر تقریبا زمان مصرف نوبت بعدی فرارسیده باشد فقط آن نوبت را مصرف کنید و از دو برابر کردن آن خودداری کنید. ضمن مصرف دارو در انجام کارهایی که نیاز به هوشیاری بالا دارد مانند رانندگی احتیاط کنید. ریسپریدون را می‌توان با غذا و یا بدون آن مصرف کرد. در صورتی که مبتلا به دیابت هستید، در مدت درمان با این دارو میزان قند خون خود را به طور مرتب اندازه‌گیری کنید. هرگز دارو را به یکباره قطع نکنید.

توصیه‌ها و اقدامات پرستاری

بهتر است مصرف دارو در سالمندان با دوزهای پایین‌تر آغاز شود. ایمنی و اثربخشی این دارو در کودکان به جز در اوتیسم اثبات نشده است. مصرف طولانی مدت دارو می‌تواند باعث ایجاد اختلالات حرکتی بشود.

امیدواریم از این مطلب استفاده کافی را برده باشید. خواهشمندیم درصورتیکه تجربه مصرف این دارو را داشته و دیدگاهی در این باره دارید با دیگر خوانندگان مجله "ستاره" در قسمت نظرات به اشتراک بگذارید.