عاقبت کفار از زبان آیات حق

استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه 161 و 162 سوره بقره پرداخته است.

آیه:
«إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ وَمَاتُواْ وَهُمْ کُفَّارٌ أُوْلَئِکَ عَلَیْهِمْ لَعْنَةُ اللَّهِ وَ الْمَلَئِکَةِ وَ الْنَّاسِ أَجْمَعِینَ‏»
«خَلِدینَ فِیهَا لَا یُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَ لَا هُمْ یُنْظَرُونَ»‏

ترجمه:
همانا کسانى که کافر شدند و در حال کفر از دنیا رفتند، لعنت خدا و فرشتگان و مردم، همگى بر آنها خواهد بود.
(آنان براى) همیشه در آن (لعنت و دورى از رحمت پروردگار) باقى مى‏مانند، نه از عذابِ آنان کاسته مى‏شود و نه مهلت داده مى‏شوند.

* نکته ها
در آیه‏ى قبل بیان شد که اگر کتمان کنندگان، توبه کرده و حقایق را بیان نمایند، مورد لطف الهى قرار مى‏گیرند. در این آیه مى‏فرماید: امّا اگر کفّار توبه نکرده و در حال کفر بمیرند، باز همان لعنت خداوند و فرشتگان و تمام مردم گریبان‏گیر آنان خواهد بود.

سؤال: در آیه، لعنت همه‏ى مردم بر کفّار مطرح شده است، ولى ناگفته پیداست که بعضى از مردم، خودشان کافر یا دوست کافرند، پس لعنت همه مردم در آیه به چه معنا مى‏باشد؟

پاسخ: لعنت، در دنیا و آخرت مطرح است. کسانى که در دنیا دوست کفّار یا خود کافرند، در آخرت لعنت خواهند شد. «کلّما دخلت امّة لعنتْ اُختها» [اعراف، 38]

یکى از درخواست‏ها و دعاهاى اولیاى خدا، مسلمان مردن است. حضرت یوسف از خداوند مى‏خواهد که مسلمان بمیرد: «تَوفّنى مُسلِماً» [یوسف، 101] حضرت ابراهیم و یعقوب به فرزندان خود سفارش مى‏کنند که «فلاتموتنّ الاّ وانتم مسلمون» [بقره، 132] نمیرید مگر اینکه مسلمان یعنى تسلیم پروردگار باشید.

* پیام ها
1- اصرار بر کفر و در حال کفر مردن، دورى ابدى انسان را از رحمت الهى به دنبال دارد. «ماتوا و هم کفّار... علیهم لعنة اللّه»

2- آنچه مهم است، پایان عمر انسان است که آیا با ایمان مى‏میرد یا بى‏ایمان. «ماتوا و هم کفّار»

3- تخفیف کیفر یا تأخیر آن، مربوط به دنیاست. در قیامت نه تخفیف است و نه تأخیر. «لا یخفّف... لا هم ینظرون»



منبع: خبرگزاری رسمی حوزه