چه خوش است این بهاران که تویی و غم نباشد
چه غم از زوال دوران که تویی و غم نباشد
به هوای صبحگاهان، چه غم از حضور باران
به لطافت بهاران، که تویی و غم نباشد
این نسیم آشنایی، من و لاجورد عشقت!
همه موج و ابر و باران که تویی و غم نباشد
چو نوای عود دارم همه عطر لحظه هایت
به طنین جاودانان که تویی و غم نباشد
به سرای این شبستان مه نو طلیعه تابید
به سلامت این مهستان که تویی و غم نباشد
تو شقایق و شمیمی، من اقاقی و عقیقی
به عمیق کوهساران که تویی و غم نباشد
همه مست سرّ ساغر، تو سرور و (ساقی) ما
بنواز راز باران که تویی و غم نباشد
چه غم از زوال دوران که تویی و غم نباشد
به هوای صبحگاهان، چه غم از حضور باران
به لطافت بهاران، که تویی و غم نباشد
این نسیم آشنایی، من و لاجورد عشقت!
همه موج و ابر و باران که تویی و غم نباشد
چو نوای عود دارم همه عطر لحظه هایت
به طنین جاودانان که تویی و غم نباشد
به سرای این شبستان مه نو طلیعه تابید
به سلامت این مهستان که تویی و غم نباشد
تو شقایق و شمیمی، من اقاقی و عقیقی
به عمیق کوهساران که تویی و غم نباشد
همه مست سرّ ساغر، تو سرور و (ساقی) ما
بنواز راز باران که تویی و غم نباشد