تمام صورتم خیس و دلم دنیای تنهایی
نگون از بخت تار و صفا از دیده بگشایی
گرت خنده به یاد آورد تمام کودکیت را
برای فهم دلتنگی تو تنها یک غزل داری
شب تار و غم بی حد دلی آکنده از کینه
کمی آهسته تر لبخند ، ندارد دل ،دلنوایی
نگون از بخت تار و صفا از دیده بگشایی
گرت خنده به یاد آورد تمام کودکیت را
برای فهم دلتنگی تو تنها یک غزل داری
شب تار و غم بی حد دلی آکنده از کینه
کمی آهسته تر لبخند ، ندارد دل ،دلنوایی