سوره آل عمران - صفحه 43 قران

حُسْنُ ﭐلْمَئَابِ (۱۴)

قُلْ أَؤُنَبِّئُکُم بِخَیْرٍ مِّن ذَالِکُمْ لِلَّذِینَ ﭐتَّقَوْاْ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا ﭐلْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَأَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ وَرِضْوَانٌ مِّنَ ﭐللَّهِ وَﭐللَّهُ بَصِیرٌ بِـﭑلْعِبَادِ (۱۵)

ﭐلَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا إِنَّنَا ءَامَنَّا فَـﭑغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَقِنَا عَذَابَ ﭐلنَّارِ (۱۶)

ﭐلصَّابِرِینَ وَﭐلصَّادِقِینَ وَﭐلْقَانِتِینَ وَﭐلْمُنفِقِینَ وَﭐلْمُسْتَغْفِرِینَ بِـﭑلْأَسْحَارِ (۱۷)

شَهِدَ ﭐللَّهُ أَنَّهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ وَﭐلْمَلَائِکَةُ وَأُوْلُواْ ﭐلْعِلْمِ قَائِمَاً بِـﭑلْقِسْطِ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ ﭐلْعَزِیزُ ﭐلْحَکِیمُ (۱۸)

إِنَّ ﭐلدِّینَ عِندَ ﭐللَّهِ ﭐلْإِسْلَامُ وَمَا ﭐخْتَلَفَ ﭐلَّذِینَ أُوتُواْ ﭐلْکِتَابَ إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ ﭐلْعِلْمُ بَغْیاً بَیْنَهُمْ وَمَن یَکْفُرْ بِئَایَاتِ ﭐللَّهِ فَإِنَّ ﭐللَّهَ سَرِیعُ ﭐلْحِسَابِ (۱۹)

فَإنْ حَاجُّوکَ فَقُلْ أَسْلَمْتُ وَجْهِیَ لِلَّهِ وَمَنِ ﭐتَّبَعَنِ وَقُل لِّلَّذِینَ أُوتُواْ ﭐلْکِتَابَ وَﭐلْأُمِّیِّینَ ءَأَسْلَمْتُمْ فَإِنْ أَسْلَمُواْ فَقَدِ ﭐهْتَدَوْاْ وَّإِن تَوَلَّوْاْ فَإِنَّمَا عَلَیْکَ ﭐلْبَلَاغُ وَﭐللَّهُ بَصِیرٌ بِـﭑلْعِبَادِ (۲۰)

إِنَّ ﭐلَّذِینَ یَکْفُرُونَ بِئَایَاتِ ﭐللَّهِ وَیَقْتُلُونَ ﭐلنَّبِیِّینَ بِغَیْرِ حَقٍّ وَیَقْتُلُونَ ﭐلَّذِینَ یَأْمُرُونَ بِـﭑلْقِسْطِ مِنَ ﭐلنَّاسِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِیمٍ (۲۱)

أُوْلَـٰئِکَ ﭐلَّذِینَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِی ﭐلدُّنْیَا وَﭐلْئَاخِرَةِ وَمَا لَهُم مِّن نَّاصِرِینَ (۲۲)

أَلَمْ تَرَ إِلَى ﭐلَّذِینَ أُوتُواْ نَصِیباً مِّنَ ﭐلْکِتَابِ یُدْعَوْنَ

سرانجام نیک (و زندگى والا و جاویدان) (۱۴)

بگو: «آیا شما را از چیزى آگاه کنم که از این (سرمایه‏ هاى مادى)، بهتر است؟» براى کسانى که پرهیزگارى پیشه کرده‏ اند، (و از این سرمایه‏ ها، در راه مشروع و حق و عدالت، استفاده مى ‏کنند) در نزد پروردگارشان (در جهان دیگر)، باغهایى است که نهر‌ها از پاى درختانش مى ‏گذرد؛ همیشه در آن خواهند بود؛ و همسرانى پاکیزه، و خشنودى خداوند (نصیب آنهاست)؛ و خدا به (امور) بندگان، بیناست. (۱۵)

همان کسانى که مى‏ گویند: «پروردگارا! ما ایمان آورده ‏ایم؛ پس گناهان ما را بیامرز، و ما را از عذاب آتش، نگاهدار!» (۱۶)

آن‌ها که (در برابر مشکلات، و در مسیر اطاعت و ترک گناه) استقامت مى ‏ورزند، راستگو هستند، (در برابر خدا) خضوع، و (در راه او) انفاق مى‏ کنند، و در سحرگاهان، استغفار مى ‏نمایند. (۱۷)

خداوند، (با ایجاد نظام واحد جهان هستى) گواهى مى ‏دهد که معبودى جز او نیست؛ و فرشتگان و صاحبان دانش، (هر کدام به گونه‏اى بر این مطلب) گواهى مى‏ دهند؛ در حالى که (خداوند در تمام عالم) قیام به عدالت دارد؛ معبودى جز او نیست، که هم توانا و هم حکیم است. (۱۸)

دین در نزد خدا، اسلام (و تسلیم بودن در برابر حق) است؛ و کسانى که کتاب آسمانى به آنان داده شد، اختلافى (در آن) ایجاد نکردند، مگر بعد از آگاهى و علم، آن هم به خاطر ظلم و ستم در میان خود؛ و هر کس به آیات خدا کفر ورزد، (خدا به حساب او مى‏ رسد؛ زیرا) خداوند، سریع الحساب است. (۱۹)

اگر با تو، به گفتگو و ستیز برخیزند، (با آن‌ها مجادله نکن! و) بگو: «من و پیروانم، در برابر خداوند (و فرمان او)، تسلیم شده ‏ایم.» و به آن‌ها که اهل کتاب هستند (یهود و نصارى) و بى ‏سوادان (مشرکان) بگو: «آیا شما هم تسلیم شده ‏اید؟» اگر (در برابر فرمان و منطق حق)، تسلیم شوند، هدایت مى ‏یابند؛ و اگر سرپیچى کنند، (نگران مباش! زیرا) بر تو، تنها ابلاغ (رسالت) است؛ و خدا نسبت به (اعمال و عقاید) بندگان، بیناست. (۲۰)

کسانى که نسبت به آیات خدا کفر مى ‏ورزند و پیامبران را بناحق مى ‏کشند، و (نیز) مردمى را که امر به عدالت مى ‏کنند به قتل مى ‏رسانند، و به کیفر دردناک (الهى) بشارت ده! (۲۱)

آن‌ها کسانى هستند که اعمال (نیکشان، به خاطر این گناهان بزرگ) در دنیا و آخرت تباه شده، و یاور و مددکار (و شفاعت کننده‏ اى) ندارند. (۲۲)

آیا ندیدى کسانى را که بهره‏ اى از کتاب (آسمانى) داشتند، دعوت شدند