طارمی امضا کرد، بعد از 48 ساعت بهانهجویی
ماجراهای این چند روز هم تجربه دیگری برای او شد تا بداند هنوز چقدر از استانداردهایی که باید یک بازیکن حرفهای رعایت کند، دور مانده است.
ایران ورزشی آنلاین / او چند شب عجیب را در قطر پشت سر گذاشت، مذاکراتی که با بهانهجوییها، هر بار بینتیجه به پایان میرسید. مهدی طارمی انگار در مذاکره و قرارداد به ماجراسازیهای عجیب و غریب عادت کرده است. هنوز عواقب قراردادش با ریزهاسپور برای پرسپولیس و خودش به جا مانده اما طارمی انگار درسی از آن همه حکایت تلخ و غیرحرفهای نگرفته و همچنان در تصمیمگیری متزلزل است و هر تصمیمی را با گره و دردسر مواجه میکند.
این دومین بار بود که مهدی طارمی قرارداد را بر هم میزد؛ یک رفتار عجیب و تکراری. اول بار پس از بیتعهد بودن مقابل قرارداد با ریزهاسپور زیانی بزرگ برای پرسپولیس و محرومیت را به ارمغان آورد و بار دوم پای قرارداد با الغرافه همه چیز یکباره از هم پاشید.
مهدی طارمی با شرایطی شفاف به قطر رفت. همه چیز از پیش برای او روشن بود. برای باشگاه پرسپولیس نیز همه چیز شفاف بود. سهم ۵۰۰ هزار دلاری پرسپولیس برای صدور رضایتنامه، موافقت الغرافه برای دریافت کامل حق حضور احتمالی طارمی در جام جهانی.
مبلغ قرارداد طارمی هم مشخص بود اما طارمی حین مذاکرات خواستههای عجیبی را مطرح کرد، خواستههایی که الغرافه نپذیرفت و طارمی ۲۴ ساعت را بیتصمیم در قطر گذراند.
یک دلیل طارمی را دچار تردید کرده بود. انگار پیشنهاداتی از پرتغال و فرانسه به طارمی میرسید، پیشنهاداتی که البته جدی نبود و همه در حد حرف مطرح میشدند.
بسیار بعید است که باشگاهی در اروپا حاضر باشد برای استخدام طارمی ۵۰۰ هزار دلار به پرسپولیس بپردازد و از سهم ۵۰ درصدیاش در پرداختی فیفا (برای حضور طارمی در جام جهانی) هم بگذرد و رقم چشمگیری هم به طارمی بدهد. این اتفاق فقط در فوتبال قطر ممکن است رخ دهد، نه در فرانسه، نه در پرتغال.
مهدی طارمی اما تحت تأثیر همین پیشنهادات بیپشتوانه و غیرشفاف مذاکراتش با الغرافه را با اختلال مواجه کرد و در همین اول کار باشگاه جدیدش را بدبین کرد اما مذاکرات جدیتر وقتی دوباره شروع شد که طارمی فهمید پیشنهادات دیگرش فقط در حد حرف بودند. جلسه دوم او در باشگاه الغرافه حدود ساعت ۲۴ پنجشنبه شروع شد و تا ۲ بامداد جمعه ادامه داشت. جلسهای که باز هم به امضای قرارداد منجر نشد.
خواستههای جدید طارمی همچنان پذیرفته نشد اما آنها نیمه شب قرار گذاشتند که غروب جمعه، بعد از بازی الغرافه مقابل الاهلی پای میز مذاکره بنشینند و قرارداد را امضا کنند.
باشگاه پرسپولیس در این چند روز یک نگرانی بزرگ داشت.
گرشاسبی با حساب کردن روی ۵۰۰ هزار دلاری که از قطر میرسد، با برانکو ایوانکوویچ تمدید کرده بود و اگر طارمی با الغرافه به توافق نمیرسید و به ایران برمیگشت، دست پرسپولیس برای پرداخت پیشقرارداد به برانکو، خالی بود. نگرانی دیگر هم در پرسپولیس این بود که برانکو دیگر طارمی را در تیمش نمیخواست و در صورت بازگشت طارمی، یک زیان بزرگ در انتظار پرسپولیس بود.
پرسپولیس ۵۰۰ هزار دلار الغرافه را از دست میداد، باید مبلغ قرارداد طارمی را هم تا آخر فصل پرداخت میکرد، سرمربی تیم طارمی را نمیخواست و طارمی هم در پایان فصل بازیکن آزاد میشد. همه این اتفاقات یک معنی داشت: زیان 5-4 میلیاردی برای پرسپولیس.
پرسپولیس در شرایطی نبود که چنین زیانی را تاب بیاورد و طارمی هم میدانست چه برخوردهایی از سوی تماشاگران پرسپولیس در انتظارش است.
همین دلایل کافی بود برای اینکه طارمی درک کند که نمیتواند پیشنهادات بیپایه و اساس از اروپا را جدی بگیرد و باید در قطر فوتبالش را ادامه دهد. طارمی اما گرفتار تصمیمسازیهای اطرافیانش شده. شاید مشابه همان کسانی که دردسرهای فسخ غیرحرفهای قرارداد با ریزهاسپور را برای او ساختند، همچنان برای او تصمیم میگیرند. این بار اما یک حسین هدایتی هم پیدا نمیشد که پولهای بادآورده را خرج اعطینا کند.
مهدی طارمی پس از این همه ماجراسازی، پای قرارداد با الغرافه را برای یک و نیم فصل امضا کرد اما دیروز همچنان بازیکن الغرافه نبود. قرارداد دوجانبه پرسپولیس و الغرافه امضا نشده و تا پیش از امضای آن قرارداد بین دو باشگاه، طارمی همچنان بازیکن الغرافه نیست. این نامه از ۴ روز پیش در اختیار پرسپولیس است و امروز احتمالا امضا خواهد شد.
اما ماجراهای این چند روز هم تجربه دیگری برای او شد تا بداند هنوز چقدر از استانداردهایی که باید یک بازیکن حرفهای رعایت کند، دور مانده است. حالا حتی پیشکسوتان پرسپولیس هم علیه او موضع گرفتهاند، برخی از این موضعگیریها شاید چندان منطقی نباشد اما بخشی از انتقادات به رفتارهای طارمی هرگز بیراه نیست.