دریغ


دریغ

سینه ام خسته زِ فریاد نگاهم خاموش، ازدلتنگیِ بسیار سخن گَشته فراموش، کوچه های بیکسی و مِحنت در شهرِ سراسر نفرت، بی فانوس، ای دریغ از من و ما... گریه ها مصنوعی ، خنده ها گَشته فراموش شهر درشاعر:امیر هنردوست

سینه ام خسته زِ فریاد
نگاهم خاموش،
ازدلتنگیِ بسیار
سخن گَشته فراموش،
کوچه های بیکسی و مِحنت
در شهرِ سراسر نفرت،
بی فانوس،
ای دریغ از من و ما...
گریه ها مصنوعی ،
خنده ها گَشته فراموش
شهر در ظلمت و تاریکی
تُهی گشته زِ نور،
عشـــق را معنا نمی داند کسی
آن هم گشــته فراموش

چَشمِ من نم نم باران،
این رنجِ فراوان ،
بغض را سخت کشیدَ است در آغوش،

ای دریغ از من و ما..
چه گذشته ست مگر بر سرِ ما ؟
چه کســی می داند؟
چه کسی دردِ نهان سوزِ مرا می خواند؟

خَس و خاشاک منم،
تنِ ناپاک منم،
سینه ام خسته زِ فریاد
نگاهم خاموش

سخن بسیار است،
وای از آن دم که بخواهم دهنی باز کنم

پس عجب نیست
که پایانِ شبِ تار و سیه،
گشته زندانی در اندیشــه یِ خود،

پس عجب نیست
رهایی فراموش شده
در دوزخِ خاموشیِ خود،
ای دریغ از من و ما ،

وا اَسَفا...

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه شعرنو

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!



بیشترین بازدید یک ساعت گذشته


مدل کیک جشن الفبا کلاس اول