ایا عمل ای وی اف درد دارد؟

معمولا همه مادران امیدوار با این مرحله شروع می کنند. از متخصص باروری خود سوال کنید که آیا مرحله اول درمان شما هم با سرکوب کردن تخمدان شروع می شود. اگر پاسخ مثبت بود برای تان قرص های جلوگیری از بارداری آهن دار به منظور سرکوب کردن ترشح هورمون های طبیعی تجویز می شود تا زمان دوره IVF به طور مطلوب تعیین شود.

بیشتر دوره IVF به وسیله تزریق هورمون، معمولا هورمون محرک فولیکول (FSH)، هورمون جسم زرد تخمدان (LH) یا هر دو (ترکیب دقیق مورد استفاده برای شما با توجه به شرایط تان مشخص می شود) برای تحریک تخمدان ها انجام می گردد. ممکن است IVF بدون تحریک تخمدان انجام شود که IVF طبیعی یا بدون تحریک نامیده می شود و این روش ها بسیار غیر متداول است. در مرحله تحریک تخمدان باید آزمایش خون بدهید تا سطح هورمون های تان مشخص شود، همچنین با انجام سونوگرافی تعداد و اندازه فولیکول های در حال رشد بررسی گردد، همچنین سونوگرافی می تواند ضخامت پوشش داخل رحمی را مشخص کند.

وقتی فولیکول ها برای بازیابی تخمک آماده شدند (حدودا 8 الی 14 روز) باید هورمون گنادوتروپین جفتی انسان (hCG) یا داروی دیگری مانند لوپرون (لوپرولید) را تزریق کنید تا به بالغ شدن تخمک و شروع تخمک گذاری کمک شود.

تخمک ها تقریبا 36 ساعت پس از تزریق hCG آماده بازیابی می شوند. پزشک به وسیله گاید سونوگرافی و از راه واژن به تخمدان دسترسی پیدا کرده و تخمک ها و مایع را از هر فولیکول بیرون می کشد. بیشتر پزشکان هر بار بیش از 15 تخمک را بازیابی می کنند، بنابراین تعداد تخمک های بازیابی شده از 2 یا 3 و یا بیش از 15 عدد متغیر است. بازیابی تخمک معمولا 20 الی 40 دقیقه زمان می برد و با تزریق درون رگی داروی مسکن همراه است، بنابراین احساس ناراحتی نخواهید داشت. به دلیل بی حالی پس از این فرآیند باید شخص دیگری شما را تا منزل همراهی کند. زمانی که به خانه برگشتید تمام روز را استراحت کنید. از فعالیت های شدید و حتی نزدیکی تا بعد از تست بارداری خودداری کنید.

زمانی که شما مشغول بازیابی تخمک هستید همسرتان نیز در حال تهیه نمونه اسپرم است. معمولا نمونه گیری اسپرم در همان روز بازیابی تخمک انجام می شود. اگر از اسپرم اهدایی یا اسپرم فریز شده همسرتان استفاده می کنید کلینیک آن را آماده و در صورت لزوم آن را یخ زدایی می کند.

اکنون زمان باروری تخمک است. تخمک ها به وسیله تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI)، برای تزریق یک عدد اسپرم به یک تخمک، یا تلقیح استاندارد که در آن تخمک های بازیابی شده در ظرف پتری دارای 50 هزار الی 100 هزار اسپرم، بارور می شوند. ظرف کشت در انکوباتور مخصوص قرار داده می شود و 12 الی 24 ساعت بعد، از نظر بارور شدن بررسی می گردد. طبق برآورد، حدود 50 درصد از تخمک های بالغ با استفاده از لقاح استاندارد بارور و 50 الی 70 درصد نیز با تزریق داخل سیتوپلاسمی بارور می شوند. به طور کلی میزان موفقیت باروری تخمک به روش لقاح خارج از رحمی 80 درصد است.

جنین شناس طی 3 الی 6 روز بعد، جنین های در حال رشد را بررسی می کند تا از رشد سالم آن ها اطمینان یابد. 3 روز بعد از لقاح، جنین باید 6 الی 8 سلول داشته باشد و در روز 5 یا 6، باید بلاستوسیت سالم ایجاد شده باشد. 30 الی 50 درصد از جنین های ایجاد شده به روش لقاح خارج از رحمی به مرحله تشکیل بلاستوسیت می رسند. هر جنین اضافی که به رحم منتقل نشود برای استفاده در آینده فریز می گردد.

به منظور تشخیص ژنتیکی پیش از لانه گزینی، از جنین بافت برداری می شود، برای این منظور یک یا چند سلول از جنین برداشته و از نظر ژنتیکی مورد آزمایش قرار می گیرد.

یک الی دو روز پس از لقاح (معمولا در روز بازیابی تخمک یا انتقال جنین) برای شما مکمل پروژسترون تزریق می شود، همچنین شیاف یا ژل واژینال برای بهینه سازی پوشش داخلی رحم برای انتقال و لانه گزینی جنین تجویز می گردد. مکمل پروژسترون تا زمان مثبت شدن تست بارداری و غالبا تا هفته 8 الی 10 بارداری مورد نیاز می باشد.

تقریبا 2 الی 5 روز بعد از بازیابی تخمک و لقاح، جنین یا جنین ها به رحم منتقل می شوند، اگر از جنین فریز شده استفاده می کنید، هر زمان که پوشش داخلی رحم برای لانه گزینی آماده شد این انتقال صورت می گیرد. تعداد تخمک های انتقالی به سن شما بستگی دارد، برای مثال اگر سن شما کمتر از 35 سال است احتمالا تنها یک الی دو جنین به رحم انتقال داده می شود. پزشک با استفاده از گاید سونوگرافی، برای دستیابی به رحم، کاتتر باریک و قابل انعطافی را از طریق واژن و دهانه رحم وارد می کند و سپس به آرامی سرنگ حاوی جنین را به رحم می فرستد و جنین را در رحم قرار می دهد با این امید که مانند یک بارداری طبیعی، لانه گزینی و رشد کند.