اشتاینهاوس: برابری کامل به فوتبال خواهد رسید

به گزارش خبرورزشی، بیبیانا اشتاینهاوس، روز دهم سپتامبر اولین بانوی داور تاریخ لقب گرفت که قضاوت یک بازی بوندس‌لیگا را بر عهده داشت و در عین حال اولین بانوی داوری بود که دیداری در دسته اول یک لیگ بزرگ اروپایی را سوت زد. به همین بهانه خبرنگار روزنامه مارکا در دفتر این خانم داور گفت‌وگوی ویژه‌ای را با او انجام داد که این گزیده‌ای از این مصاحبه است:

*حس می‌کنید در فوتبال تاریخ‌ساز شده‌اید؟

تاریخ‌ساز شدن، اتفاق بزرگی است. گفتن این حرف فشار زیادی روی دوشم می‌گذارد. می‌توانم بگویم که از شرایطم واقعاً راضی هستم. جدا از تاریخ‌سازی، خوشحالم که می‌توانم الگویی برای دخترانی باشم که می‌خواهند داور شوند‌‌؛ این یعنی خواستن، توانستن است.

*مسیرتان برای رسیدن به این جایگاه، سخت‌تر از سایر همکاران‌تان بود؟

نمی‌گویم سخت‌تر، بلکه متفاوت بود. نمی‌خواهم بهتر از مردان و بهترین داور دنیا باشم. می‌خواهم بدون مقایسه کار خودم را انجام دهم و افراد مرا همین‌طور که هستم، بپذیرند. نمی‌خواهم از همکارانم تقلید کنم و فکر می‌کنم به همین خاطر موفق بوده‌ام. سعی نمی‌کنم شبیه کسی باشم. می‌خواهم همه مرا به خاطر کارهای غلط و درستم بشناسند.

*از زمانی که در بوندس‌لیگا داوری کردید، خیلی چیزها در زندگی‌تان عوض شد؟

راستش را بخواهید، زندگی‌ام فرقی نکرده. شاید جنجال‌هایش بیشتر شده و برای همین الان اینجا هستم ولی زندگی برای من همان است و تفاوت خاصی از نظر تمرینات و آماده‌سازی‌ام برای بازی‌ها ندارد.

*یعنی فشارها بر روی‌تان بیشتر نشده؟

در داخل زمین سرعت بازی تغییر کرده و از این حیث چرا، فشارها بیشتر است (می‌خندد). رقابت‌های بوندس‌لیگا هم بزرگ است و باید قضاوت‌های خوبی داشته باشی وگرنه زیر ذره‌بین قرار می‌گیری.

*برندهای زیادی برای تبلیغات با شما تماس گرفته‌اند؟

بله خیلی. ولی الان ترجیح می‌دهم در حاشیه باشم.

*چه شد که تصمیم گرفتید داور شوید؟

چون به عنوان فوتبالیست ناکام بودم. (می‌خندد). می‌شد دروازه‌بان یا داور شوم و من داوری را انتخاب کردم. جدا از شوخی، پدرم داور بود و با دنیای داوری آشنایی کامل داشتم.

*از چند سالگی داوری را شروع کردید؟

از شانزده سالگی که به نظرم سن ایده‌آلی است. در این سن برای زندگی‌ات تصمیم می‌گیری‌‌؛ داوری هم همین است‌‌؛ تصمیم‌گیری. از رده‌های پایین شروع کردم‌‌؛ اول بازی‌های محلی، بعد بازی‌های بانوان و تدریجاً بالا و بالاتر آمدم. این پروسه یادگیری طولانی‌مدتی بود. باید یاد بگیری با 22 شخصیت متفاوت چطور رفتار کنی و قوانین و قواعد را بیاموزی.

*سبک کاری شما چطور است؟

خیلی با بازیکنان حرف می‌زنم. ارتباط‌‌گیری، یکی از نقاط قوت من است. به نظرم خیلی خوب است توقعاتی که در بازی داریم را با بازیکنان مطرح کنیم. اگر آنها حد و مرزهای قضاوت مرا بدانند، کار ساده‌تر می‌شود.

*در مورد رفتار بازیکنان زیاد مطالعه می‌کنید؟

می‌دانم داورانی هستند که اصلاً خود را برای بازی‌ها آماده نمی‌کنند‌‌؛ چون می‌خواهند بدون شناخت قبلی وارد دوئل شوند ولی من خودم را برای تک‌تک جزئیات آماده می‌کنم. بررسی می‌کنم که هر بازیکن با کدام پایش شوت می‌زند. خودم را برای بازی‌ها آماده می‌کنم و در مورد بازیکنان پیشداوری نمی‌کنم. برایم فرقی نمی‌کند که آنها در گذشته چه کرده‌اند.

*امسال گروهی از داوران الیت تشکیل شده تا لیگ‌های بانوان را بانوان سوت بزنند. نه؟

در لیگ بوندس‌لیگای بانوان، فقط بانوان قضاوت می‌کنند اما بانوان داور بازی‌های لیگ‌های دسته پایین‌تر مردان را هم سوت می‌زنند.

*گهگاهی در اسپانیا اخباری مبنی بر توهین‌های مردسالارانه هواداران در مورد بانوان داور به گوش می‌رسد. در آلمان هم چنین چیزی هست؟

خوشم نمی‌آید. همیشه گفته‌ام که مردان و زنان برابرند. قوانین، رؤیاها و اهداف یکسانی داریم. اصلاً از چنین رفتارهایی خوشم نمی‌آید. من دو خواهرزاده دارم که همیشه به آنها توصیه می‌کنم که برای رسیدن به رؤیاها‌ی‌شان بجنگند. اگر می‌خواهند معلم شوند، بشوند. اگر می‌خواهند داور شوند، بشوند. اگر می‌خواهند به کره ماه بروند، بروند.

*چه زمانی یک بانوی داور را درجام جهانی‌ خواهیم دید؟

امیدوارم به زودی. مطمئنم.

*شما خواهید بود؟

مهم نیست چه کسی باشد. مهم این است که بانوان داور به جام جهانی‌ بروند. ما مسیر تازه‌ای را در دنیای فوتبال آغاز کرده‌ایم. فیفا هفت داور زن را به جام جهانی‌ زیر 17 سال هند فرستاد. برابری کامل. فکر کنم به زودی آقایان و خانم‌های داور را به خاطر نحوه قضاوت‌های‌شان بشناسیم و نه به خاطر جنسیت‌شان.

*یک روز عادی زندگی‌‌تان چطور پیش می‌رود؟

خیلی زود بیدار می‌شوم و کفش‌هایم را می‌پوشم. دو فنجان قهوه می‌خورم و شروع به دویدن می‌کنم. این اولین تمرین من در هانوفر است. بعد برای هفت ساعت و نیم مشغول کار می‌شوم. من پلیس هستم و بعد از اتمام کارم، دومین جلسه تمرینی‌ام را انجام می‌دهم. سپس به خانه می‌روم و چند بازی فوتبال تماشا می‌کنم.

*تمرینات سختی انجام می‌دهید؟

بله. باید همان امتحانات فیزیکی مردان را پشت ‌سر بگذاریم، برای همین باید کاملاً آماده باشیم اما حس خوبی دارم. برابری از هر نظر. رقابت‌های دسته اول لیگ‌های بزرگ با سرعت خیلی بالایی دنبال می‌شود.

*نظرتان در مورد استفاده از تکنولوژی VAR چیست؟

این کمک بزرگی به داوری است. وار به شرایط ناعادلانه پایان می‌دهد‌‌؛ گل‌های شبحی، پنالتی‌های جنجالی، گل‌های با ضربه دست... ما داوران نمی‌خواهیم هر روز به خاطر اشتباهات‌مان تیتر روزنامه‌ها شویم. همیشه سعی می‌کنیم بهترین قضاوت را داشته باشیم ولی مسائلی در سرعت بالای بازی رخ می‌دهد که گاهی به نحو دیگری به چشم ما می‌خورند. خوب است که چنین کمکی باشد. به نظرم داوری هم یک کار گروهی است.

*در اسپانیا بحث زیادی مطرح شد که آیا متئو لائوس، داور اسپانیایی بازی ایتالیا- سوئد کار درستی کرد که در پایان بازی بوفون را در آغوش کشید یا خیر.

قبل از هر چیز باید بگویم که او قضاوت خیلی خوبی در آن بازی داشت. اصلاً بازی ساده‌ای نبود. وقتی قرار است دیداری را قضاوت کنی که در آن تکلیف تیم صعودکننده به جام جهانی‌ روشن می‌شود، فشارها زیاد است. متئو خوب از پسش برآمد. آن بازی آخرین بازی بوفون بود که کارنامه ورزشی درخشانی دارد و شانس رسیدن به جام جهانی‌ را از دست داد. لحظاتی مملو از احساسات بود. در آن شرایط یک انسان که در این مورد خاص، داور بازی است، ممکن است هر واکنشی نشان دهد. کاملاً روشن است که او طرفدار هیچ‌یک از دو تیم نبوده و این واکنش احساسی او بود که به یکباره در آن شرایط آن تصمیم را گرفت. همین و بس. وقتی ریبری بند کفش‌های مرا باز کرد، در آن لحظه تصمیم گرفتم که این کار را به شوخی بگیرم و لبخند بزنم. این رفتار را به حساب خوشامدگویی گفتنش به من برای قضاوت در بوندس‌لیگا گرفتم و به حساب بی‌احترامی نگذاشتم. همه چیز بسته به فضای آن لحظات دارد ولی از الان به بعد کسی حق دست زدن به بند کفش‌های مرا ندارد.