40 سال با ویلیامز


فرمول یک ایران-تیم ویلیامز، امسال چهل سالگی حضور خود در فرمول 1 را جشن می‌گیرد، به همین دلیل ماشین امسال این تیم با نام FW40 نام گذاری شده است. ماشین سال 2017 تیم ویلیامز، چهل هفتمین مدل بیرون آمده از کارخانه دیدکات(Didcot)-شهری در منطقه آکسفورد شایر انگلستان- می‌باشد. این تیم بریتانیایی تاکنون 9 بار قهرمان جدول سازندگان و هفت بار قهرمان...

فرمول یک ایران-تیم ویلیامز، امسال چهل سالگی حضور خود در فرمول 1 را جشن می‌گیرد، به همین دلیل ماشین امسال این تیم با نام FW40 نام گذاری شده است. ماشین سال 2017 تیم ویلیامز، چهل هفتمین مدل بیرون آمده از کارخانه دیدکات(Didcot)-شهری در منطقه آکسفورد شایر انگلستان- می‌باشد. این تیم بریتانیایی تاکنون 9 بار قهرمان جدول سازندگان و هفت بار قهرمان راننده فرمول 1 بوده است و در مجموع 114 پیروزی، 128 پول پوزیشن و 311 جایگاه به نام خود ثبت کرده است. در این مقاله هفت ماشین شاخص و منتخب سر فرانک ویلیامز(Sir Frank Williams) و تعداد محدود دیگری را برای نشان دادن این تیم خوب انتخاب کرده ایم.

40 سال با ویلیامز 40 سال با ویلیامز ویلیامز FW11 – 11b (1986-87)

FW11-11b (1986-87)

این ماشین نمایانگر دوران طلایی همکاری ویلیامز و هوندا می‌باشد. این جواهر درخشان را پتریک هد(Patrick Head)، سرجیو رینلند(Sergio Rinland) و فرانک درنی(Frank Dernie)-سه تفنگدار- ساختند و در مجموع 18 پیروزی، 16 پول پوزیشن و 6 یک دو را به نام خود ثبت کرد. در سال 1986 FW11 قهرمان جدول سازندگان شد و به سه سال حکمرانی مکران-تگ پورشه(McLaren-TAG Porsche) پایان داد. متاسفانه، تقابل داخل تیمی نایجل منسل-نلسون پیکه(Nigel Mansell-Nelson Piquet) قهرمانی راننده سال را به آلن پراست(Alain Prost) واگذار کرد.

40 سال با ویلیامز 40 سال با ویلیامز ویلیامز FW14 – 14b (1991-92)

FW14-14b (1991-92)

ماشین FW14 یک شاهکار طراحی بی نظیر از آدریان نیوی(Adrian Newey) بود. این ماشین از موتور V10 رنو قدرت می‌گرفت و با تجهیزات الکترونیکی کار می‌کرد مثل: سیستم تعلیق فعال، کنترل کشش، ترمز ضد قفل و گیربکس نیمه اتوماتیک، ولی نیاز به زمان زیادی برای بهبود اطمینان عملکرد داشت. هفت پیروزی در 91 مسابقه چندان امیدی برای کسب قهرمانی سال نمی‌گذاشت. اما نسخه B توانست در سال 1992 قهرمان جدول سازندگان شود، البته به لطف 9 پیروزی نایجل منسل که همان سال تاج قهرمانی را بر سر گذاشت و همچنین 6 یک دو به لطف راننده دیگر تیم ریکاردو پتریس(Riccardo Patrese) بدست آورد.

40 سال با ویلیامز 40 سال با ویلیامز ویلیامز FW07 – 07b – 07c (1979-80-81-82)

FW07-07c (1979-80-81-82)

این ماشین تیم ویلیمز به وسیله پول تزریق شده سعودی ها بعد از سال ها دست و پنجه نرم کردن با مشکلات، دوباره به روزهای اوج خود رسید. موفقیت عالی FW07 در سه سال حضور در مسابقات و شروع مسابقات فصلی 1982 بود و حتی زمانی که ماریو آندرتی(Mario Andretti) جای کارلوس روتمن(Carlos Reutemann) که بعد از گرندپری آرژانتین بازنشسته شد را گرفت، تداوم داشت. این ماشین نیروی رو به پایین عالی تولید می کرد و دلیل آن دماغه خوبی بود که توسط کولین چپمن(Colin Chapman)-طراح و بنیانگذار تیم لوتوس- معرفی شده بود. کلی رگازونی(Clay Regazzoni) اولین پیروزی تاریخی خود را در سال 79 در گرندپری بریتانیا بدست آورد و بعد از آن نیز این موفقت با 15 پیروزی، 8 پول پوزیشن ، 44 جایگاه و 3 عنوان قهرمانی ادامه داشت.

40 سال با ویلیامز 40 سال با ویلیامز ویلیامز FW18 (1996)

FW18 (1996)

ماشین FW18 یک نسخه رقابتی از FW17 و FW17b بود. مثل همیشه ماشین‌های طراحی شده آدریان نیوی، آیرودینامیک خارق العاده ای دارند و موتور رنو این ماشین نیز یکی از بهترین‌ها بود. با رفتن مایکل شوماخر به تیم بنتون(Benetton) که هنوز دوران درخشش فرا نرسیده بود، سال 1996 برای ویلیامز 12 پیروزی، 12 پول پوزیشن و 6 یک دو با قهرمانی دمون هیل(Damon Hill) و نایب قهرمانی جک ویلنوو(Jacques Vlleneuve) قدرتمندانه پایان یافت.

40 سال با ویلیامز 40 سال با ویلیامز ویلیامز FW15c (1993)

FW15c (1993)

FW15c حاصل تکامل سال 91-92 ماشین FW14 بود. این ماشین حتی امکانات الکترونیکی بیشتر از ماشین سال قبل این تیم داشت، برای نمونه: سیستم قدرت هدایت، ترمز ضد قفل و سیستم کنترل پیشرفته هدایت ماشین داشت، که به جرات پیشرفته ترین ماشین مسابقه ای تا آن زمان بود. با داشتن 15 پول پوزیشن از 16 تای موجود، این ماشین مسابقات را نابود کرد و تاثیر آیرتون سنا (Ayrton Senna) در ماشین مکلارن قدرت گرفته از کارخانه فورد را به طور قابل ملاحظه ای کاهش داد. آلن پراست چهارمین و آخرین قهرمانی خود را با 7 پیروزی بدست آورد، قبل از آنکه جای خود را به رقیب سرسخت خود آیرتون سنا در سال 1994 بدهد.

40 سال با ویلیامز 40 سال با ویلیامز ویلیامز FW19 (1997)

FW19 (1997)

FW19 ادامه ماشین FW18 بود. از نظر آیرودینامیکی بهبود یافته بود، بخصوص نیروی رو به پایین بهتر و وزن کنترل شده بهتری داشت. به همین دلیل در ورود به پیچ ها سریع تر و در پیچ ها خنثی بود. جدا از 10 پول پوزیشن و 7 پیروزی، ویلنوو کانادایی در حال رقابت برای کسب قهرمانی تا مسابقه پایانی در گرندپری خرز(Jerez) بود. در آن مسابقه مایکل شوماخر برای قهرمانی باید از جایگاه خود دفاع می کرد ولی با راننده کانادایی تیم ویلیمز دچار برخورد شد و از مسابقه کنار کشید. ویلنوو به ماشین مکلارن اجازه داد تا مسابقه را ببرد و در نتیجه تصادف، شوماخر از رقابت های قهرمانی سلب اعتبار شد و هینتز هارالد فرنتزن(Heinz Harald Frentzen) راننده دیگر ویلیمز به مقام نایب قهرمانی رسید.

40 سال با ویلیامز 40 سال با ویلیامز ویلیامز FW16 – 16b (1994)

FW16-16b (1994)

ماشین FW16 همیشه به عنوان قاتل آیرتون سنا در پیست ایمولا در یاد ها خواهد ماند. جدا از ایده های الکترونیکی به کار رفته در آن، رقابت های سال را مانند فصل قبل به خاک و خون کشید. این ماشین به عنوان بهترین ماشین شروع کننده رقابت ها شناخته شد. آیرتون سنا قبل از آن حادثه معروف، 3 پول پوزیشن پی در پی بدست آورد و همزمان دیمون هیل دو پیروزی کسب کرد. به دلیل فاصله کم چرخ ها و نیروی رو به پایین کار شده روی آن، FW16 پنج پیروزی بدست آورد که آخرین آن توسط نایجل منسل که به رقابت ها باز گردانده شده بود، در گرندپری استرالیا کسب شد. در آن گرندپری ویلیامز قهرمانی سازندگان فصل را به تیم بنتون واگذار کرد. مایکل شوماخر راننده بنتون در آن مسابقه با دیمون هیل راننده تیم ویلیامز برخورد کرد و هر دو از دور مسابقه خارج شدند.

40 سال با ویلیامز 40 سال با ویلیامز ویلیامز FW05 (1976)

FW05 (1976)

شاید از نظر تکنیکی ماشین FW05 چندان قسمت مهمی از تاریخچه 40 ساله ویلیامز نباشد ولی به ما یادآور می شود که این تیم از کجا شروع کرد و فرانک ویلیامز که آن زمان هنوز لقب سر(Sir) را نگرفته بود، با تقلا و کوشش فراوان خود را در رقابت‌ها نگه داشت. این ماشین چیزی بیشتر از یک نسخه ضعیف و بهبود یافته از ماشین تیم بریتانیایی هسکث ریسینگ(Hesketh Racing) نبود. کریس آمون(Chris Amon)، تام بلسو(Tom Belso)، هانس بیندر(Hans Binder)، وارویک براون(Warwick Brawn)، مایکل لکلر(Michel Leclere)،آرتورو مرزاریو(Arturo Merzario) و جکی ایککس(Jacky Ickx)-که در دوران اوج خود در فرمول 1 بود- همگی این سگ دیوانه را رانده بودند و فقط توانست در گرندپری بلژیک و اسپانیا هفتم شود که بهترین نتایج آن سال تیم بود.

40 سال با ویلیامز 40 سال با ویلیامز ویلیامز FW33 (2011)

FW33 (2011)

جدا از موتور کازورث، ویلیامز در سال 2010 با توجه به ششمی در جدول سازندگان یک فصل دلگرم کننده داشت و روبنز باریچلو(Rubens Barrichello) و نیکو هولکنبرگ-در گرندپری برزیل پول پوزیشن را در شرایط خشک برده بود- امتیازهای خوبی را کسب کرده بودند. در سال 2011 ماشین تیم چندان رقابتی نبود و کار را به جایی رساند که روبنز باریچلو از دنیای فرمول 1 خداحافظی کرد. راننده برزیلی تیم ویلیامز در گرندپری موناکو و مونترال نهم شد و پاستور مالدونادو توانست دوبار در تعیین خط به مرحله سوم زمانگیری برسد و در گرندپری اسپا یک امتیاز کسب کند.

40 سال با ویلیامز 40 سال با ویلیامز ویلیامز FW09 – 09b (1983-84)

FW09-09b (1983-84)

اولین ماشین ویلیامز با تغذیه از موتور هوندا، ماشین FW09 بود که از نظر مهندسی فاجعه ای بیش نبود. کمبود ظرافت در طراحی با شکل و شمایل چهار گوش و صدایی گوش خراش و همچنین کاور موتور حجیم، چندان ماشین دلچسبی نمی‌نمود. این ماشین از یک موتور V6 هوندا قدرت می‌گرفت که فاجعه بار و دردناک بود و رنج نیز می برد ولی در نهایت تعجب، قدرتمند نیز بود. جک لفیته(Jacques Laffite) فرانسوی توانست با این ماشین 5 امتیاز کسب کند. که که روزبرگ(Keke Roseberg) معتاد به چرخاندن جلوی ماشین خود بود و این راننده بی نظم و ترتیب تصمیم گرفت که این هیولا را در گرمای کشنده دالاس در یک رقابت طاقت فرسا که پیست آن از گرمای شدید در حال آب شدن بود، به پیروزی برساند. نسخه b این ماشین فاجعه ای مصیبت بار بود که در 7 مسابقه فقط توانست یکی از آنها را به اتمام برساند.

40 سال با ویلیامز 40 سال با ویلیامز ویلیامز FW26 (2004)

FW26 (2004)

این ماشین که شباهتی عجیب به سفره ماهی دیو و فیل دریایی داشت، یاد آور این موضوع بود که دماغه آن بسیار ابتدایی است. با در خواست تامین کننده موتور بی ام دابلیو، ویلیامز تلاش کرد تا قسمت دوگانه باله های عمودی دماغه را کاهش دهد. در اولین تست فصل، رانندگان ویلیمز کمی نسبت به عملکرد ماشین به دلیل وزن بالای دماغه، شک داشتند. مسابقات آخر هفته نظر رانندگان را تایید کرد، و با چهار جایگاه کسب شده و یک پیروزی در مسابقه آخر آن هم در گرندپری برزیل در پیست اینترلاگوس به کار خود پایان داد، جایی که تیم دماغه را با یک نمونه رایج تر عوض کرد و ماشین بسیار رقابتی شد.

این نوشته را به اشتراک بگذارید:

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه اتومبیل‌رانی

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!



بیشترین بازدید یک ساعت گذشته


نهادینه سازی ارزش آفرینی برای مشتری در فرهنگ تولید