شعر من
خدای من است
آنگاه که تنها و در خفا
او را می آفرینم
و در هر بار زمزمه اش
بیت بیت آن را میستایم
خدایی که خالقش خودم هستم
بگذار به من بت پرست بگویند
از همین عطر آسمانی پیداست
آنکه در شعر من مینشیند
بی شک
الهه ی غزل های من است
خدای من است
آنگاه که تنها و در خفا
او را می آفرینم
و در هر بار زمزمه اش
بیت بیت آن را میستایم
خدایی که خالقش خودم هستم
بگذار به من بت پرست بگویند
از همین عطر آسمانی پیداست
آنکه در شعر من مینشیند
بی شک
الهه ی غزل های من است