گلایه‌های بانوی خیر رامسری به وقت تنهایی و بیماری


گلایه‌های بانوی خیر رامسری به وقت تنهایی و بیماری

نوشهر - ایرنا - بانوی سالمند مدرسه‌ساز رامسری که سال‌ها پیش تنها دارایی خود را وقف این اقدام نیکوکارانه کرد ، این روزها برای رهایی از تنهایی و بیماری تمنای نگاه ویژه مسئولان را دارد تا گره از مشکلاتش باز کنند و او را به دست تنهایی نسپارند.

" پروین نحوی " خیر رامسری با صدای گرفته که حاکی از غم سالیانش برای از دست دادن همسر و تنها پسرش است ، به خبرنگار ایرنا می گوید برای تنها نماندن در زادگاهش تاکنون به هر دری زده پاسخ مثبت نگرفته است و آخرین چاره را درددل کردن با رسانه دیده است تا شاید صدایش به گوش مسئولان برسد.

خیلی خلاصه حرف می زند چون بغضی که از نگاه به گذشته سراغش می آید اجازه نمی دهد کلامش را طولانی کند. می گوید : من و همسرم آدم ثروتمندی نبودیم . هر دو فرهنگی و کارمند آموزش و پرورش رامسر بودیم . تنها داراییمان یک منزل مسکونی بود که در آن زندگی می کردیم. علاوه بر این یک قطعه زمین به مساحت سه هزار و ۵۰۰ متر مربع در منطقه ۴۰۰ دستگاه رامسر برای روز مبادای فرزندانمان داشتیم. از وضعیت زندگیمان راضی بودیم و خدا را شکر می کردیم تا این که سال ۶۴ تنها پسرمان را بر اثر تصادف از دست دادیم . غم سنگینی بود. مادر هیچگاه چنین غمی را فراموش نمی کند. بعد از آن تصمیم گرفتیم زمینی را که برای آینده فرزندانمان که حالا تنها یک دختر باقی مانده بود برای ساخت مدرسه در اختیار آموزش و پرورش قرار دهیم . زمین را وقف مدرسه سازی کردیم . بعدش که دیه پسرم را که آن زمان ۳۵۰ هزار تومان بود ، برای ساخت مدرسه اهدا کردیم.

این بانوی فرهنگی که اکنون در آستانه دهه ۷۰ زندگیش قرار دارد ، ادامه می دهد : همسرم مرحوم محمد رضا علیمحمدی نیز تا زمانی که در قید حیات بود ، تمام اضافه کاری های حقوقش را برای ساخت مدرسه به آموزش و پرورش می داد تا این که مدرسه ساخته و دایر شد.

کمی مکث می کند. با صدای بغض آلود که نشان می دهد همچنان داغ از دست دادن عزیزان در جانش آرام نشده است ، می گوید : پس از فوت همسرم که ۱۴ سال از آن می گذرد ، تنها شدم . همزمان دچار بیماری دیابت شدم . این بیماری طی ۱۵ سال گذشته که با آن دست به گردیبانم ، نای و توانم را گرفته . در سال های اخیر وضعیت سلامت جسمی و روحی ام بشدت تحلیل رفته است . به دلیل خونریزی گاه و بی گاه چشم هایم ، می بایست به طور مستمر برای درمان به شهر رشت می رفتم که تا به امروز نیز این وضعیت ادامه دارد. این کار به تنهایی و با این وضعیت بیماری از توانم خارج بود در نتیجه دخترم که به همراه همسر و ۲ فرزندش در تهران زندگی می کرد ، برای نگهداری از من به رامسر آمدند.

شکوه اصلی

نگرانی اصلی این بانوی فرهنگی خیر در حال حاضر تنها شدن به خاطر شغل همسر دخترش است . می گوید : دخترم و هسمرم به خاطر نگهداری از من از کار و زندگیشان گذشتند به طوری که به خاطر وضعیت من مجبور شدند به مدت سه سال مرخصی بدون حقوق بگیرند. پس از این مدت همسر دخترم که کارمند رسمی دولت است به مدت یک سال در فرمانداری رامسر مشغول به کار شد ، اما حالا با اتمام دوره خدمت و ماموریتش دیگر نمی تواند با حفظ شغلش در رامسر بماند. ظاهرا به او گفته اند که به دلیل عدم موافقت با ادامه فعالیتش در رامسر باید به تهران برگردد . یقینا مسئولان از وضعیتی که من دچارش هستم، از تنهایی ، بیماری و آنچه در درونم می گذرد ، آگاه نیستند. از وابستگی روحی به نوه ها و دخترم که اگر تا به امروز نبودند من هم زنده نمی ماندم ، اطلاعی ندارند . ضمن اینکه تمام مایحتاجم و رفت و آمدهای درمانی ام را طی این مدت توسط دخترم و همسرش پیگیری می شد. نبود آنها زندگی روزمره ام را با وجود کرونا بشدت سخت می کند.

خانم نحوی با بیان اینکه تنها وابستگی و امید به زندگی که تا به امروز غم هایش را تسکین داده ، زندگی در کنار دختر و نوه هایش بوده است ، ادامه می دهد : با دیدن نوه هایم جان می گیرم و با وجود بیماری به زندگی امیدوار می شوم ، اما نمی دانم چطور وضعیت من که ۳۰ سال در آموزش پرورش خدمت کردم و از طرفی فعالیت های خیریه داشتم برای مسئولان اهمیتی ندارد ؟ واقعا نمی دانم در نبود دخترم و خانواده اش وضعیتم چطور خواهد شد ؟

بغض و گریه اجازه ادامه گفت و گو را به این بانوی فرهنگی و خیر رامسری نمی دهد. بارها و بارها نگرانیش را از تنها شدن ابراز می دارد . دخترش که هنگام گفت و گو حضور دارد ، صحبت هایش را پی می گیرد و می گوید : همسرم کارمند رسمی دولت در وزارت ارتباطات است . به مدت هشت سال هم مدیرکل پست بانک استان قزوین بود. با وجود این که در استان های مختلف سمت های خوبی داشت ، ولی به دلیل مشکلات خانوادگی که من داشتم و بیماری مادرم سال ۹۵ به رامسر آمدیم و به دلیل این که با انتقال ماموریتش مخالفت شد ، سه سال مرخصی بدون حقوق گرفت ولی به خاطر قطع نشدن بیمه اش ، مجبور شد به صورت آزاد بیمه اش را ادامه دهد.

اعظم علی محمدی ادامه می دهد : سرانجام با موافقت استانداری مازندران و گذشت سه سال از مرخصی بدون حقوق که سقف استفاده از این نوع مرخصی برای کارکنان دولت است ف استانداری مازندران از مرداد ۹۸ برای ادامه فعالیتش در فرمانداری رامسر به مدت یک سال موافقت کرد. ماموریتش در فرمانداری رامسر مرداد ۹۹ یعنی تابستان امسال تمام شد. پس از آن هم معاونت منابع انسانی استانداری اعلام کرد که به دلیل نبود بودجه نمی تواند با ادامه ماموریتش موافقت کند.

او می گوید : با توجه به شرایط مادرم هر طور که فکر می کنم امکان برگشت به تهران را نداریم . از طرف دیگر همسرم با ۲۱ سال سابقه کار دولتی و به عنوان نیروی رسمی مجبور به استعفا می شود. بارها به فرمانداری مراجعه کردیم . آنها می گویند که با ادامه همکاریش مشکلی ندارند ولی لازمه اش این است که استانداری موافقت کند. فرمانداری رامسر حتی چند بار هم به استانداری نامه زده و تاکید کرده است که نیازمند ادامه کار این نیروی است . همسرم را به عنوان نیروی کارآمد می شناسند و اعلام کردند که به نیروی مالی که فعالیت های حسابداری و مالی را انجام دهد نیاز دارند.طی ۲ ماه گذشته با مادرم برای دیدار با مدیرکل امور بانوان و همینطور معاون منابع انسانی به استانداری مازندران مراجعه کردیم ولی مشکل ما حل نشد. می گویند چون همسرم کارمند وزارت ارتباطات است و پست استانی مدیرکلی داشته ، هم ردیف شغلی اش در پست بانک های شهرستان رامسر وجود ندارد در نتیجه نمی تواند ادامه فعالیت دهد.

ماموریت بین دستگاهی خلاف مقررات است

خبرنگار ایرنا پیگیر مشکل این بانوی فرهنگی از استانداری مازندران شد. معاون توسعه مدیریت و منابع استانداری مازندران در این باره گفت : جابه جایی کارکنان و مستخدمین دولت طبق قوانین باید در زیر مجموعه وزارتخانه استخدامی باشد . انتقال به هر شکلی حتی ماموریت خلاف مقررات است.

رقیه صفری افزود: در صورت نیاز مانند ایام انتخابات فرمانداری ها و استانداری می توانند از محل ماده ۱۱ قانون انتخابات از دستگاه های دیگر آن هم برای مدت کوتاه و مشخص نیرو جذب کنند و در غیر این صورت ماموریت کارکنان دولت باید در زیر مجموعه همان وزاتخانه ای باشد که او را استخدام کرده است.

وی با اعلام این که از وضعیت این کارمند دولت اطلاع دارد ، گفت : امکان ماموریت ایشان از وزارت ارتباطات به مجموعه تحت نظر استانداری همچون فرمانداری ها وجود ندارد . این کار خلاف مقررات است. مازندران از استان های با تقاضای بالای برای جابه جایی نیرو است که متاسفانه برخی از تقاضا ها خارج از چهارچوب قانونی می باشد.

معاونت توسعه مدیریت و منابع استانداری تاکید کرد: در صورتی که فرد مورد نظر با توافق وزارت ارتباطات بخواهد در دستگاه های وابسته به همان وزارتخانه مامور شود ، استانداری نه تنها هیچ مشکلی با این کار ندارد ، بلکه کمک هم می کند و انجام مکاتبات اداری آن را نیز برعهده می گیرد.

صفری افزود: خیرین از قشر زحمت کش و والامقام کشور و استان مازندران هستند و هر کمکی برای آرامش این قشر تنها جبران گوشه ای از قدم های بزرگ ایشان است اما قوانین چهارچوب مشخصی دارند و نباید انتظار داشت از این چهارچوب فراتر رفت.

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه مازندران

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!


روی کلید واژه مرتبط کلیک کنید

بیشترین بازدید یک ساعت گذشته


نهادینه سازی ارزش آفرینی برای مشتری در فرهنگ تولید