مبارزه با آفت در چهار هزار هکتار از جنگل‌های اصفهان انجام شد

داریوش سعیدی روز پنجشنبه در گفت و گو با ایرنا افزود: این عملیات بیشتر در جنگل‌های دست کاشت و جنگل‌های بیابانی منطقه شرق و شهرستان آران و بیدگل و با هدف جلوگیری از تخریب پوشش گیاهی انجام شده است.

وی ادامه داد: فعالیت‌های کنترلی این نهاد برای پیشگیری و مبارزه با آفت موش که با خوردن ریشه گیاهان‌ تاغ و قره داغ سبب آسیب به این نوع پوشش گیاهی می‌شود در سال های اخیر افزایش داشته است.

معاون حفاظت و امور اراضی اداره‌کل منابع طبیعی و آبخیزداری اصفهان اضافه کرد: تخریب پوشش گیاهی در مناطق بیابانی سبب بیابان‌زایی و انتشار ریزگردها می‌شود که خطرات بسیاری برای سلامت مردم و آسیب به زیرساخت‌ها در پی خواهد داشت.

سعیدی با اشاره به اهمیت مبارزه با آفات در پوشش جنگلی و مراتع استان خاطرنشان کرد: ۶۰ هزار جنگل زاگرسی در این منطقه و بیشتر در شهرستان سمیرم در جنوب و شهرستان فریدونشهر در غرب استان وجود دارد که خشکیدگی بلوط ناشی آفت جوانه خوار از اصلی‌ترین مشکل این نواحی به شمار می‌رود.

وی تصریح کرد: بر همین اساس طرح‌های مرتبط با پایش و مراقبت از این نواحی جنگلی در سال‌های اخیر در دستور کار قرار گرفت و برای مثال عملیات مبارزه با آفت جوانه خوار بلوط در سال گذشته برای ۱۰۰ هکتار از جنگل‌های این خطه انجام گرفت.

نگاهی به وضعیت استان اصفهان از حیث عرصه‌های طبیعی حاکیست که این سرزمین به مرکزیت شهرستان اصفهان با ۲۴ شهرستان، مساحتی معادل ۱۰.۷ میلیون هکتار دارد که بیش از ۹۰ درصد از این مساحت را معادل ۹.۸ میلیون هکتار عرصه‌های منابع طبیعی و ملی و ازاین میزان حدود ۴۰۳ هزار هکتار جنگل معادل (۴ درصد)، ۶ میلیون هکتار مرتع معادل (۶۴ درصد ) و سه میلیون هکتار بیابان معادل ( ۳۲ درصد) در بر گرفته است.
جنگل‌های استان اصفهان بطور عمده در ۲ شهرستان فریدونشهر با ۴۰ هزار هکتار و سمیرم با ۲۵ هزار هکتار پراکنده است و سرانه جنگل درکمتر از ۰.۱ هکتار است اما با وجود سطح به نسبت کم از تنوع گونه‌ای خوبی ( ۳۵ گونه درختی ودرختچه ای) برخوردار است.
این استان از نظر تقسیم بندی نواحی رویشی در ۲ ناحیه رویشی زاگرسی و ایران تورانی قرار گرفته که ناحیه رویشی زاگرسی غرب و جنوب استان را شامل می‌شود و بقیه مناطق استان جزو ناحیه رویشی ایرانی تورانی است.
این استان واقع در مرکز کشور دارای اقلیم خشک و نیمه خشک است و از این پهنه ۳.۲ میلیون هکتار معادل ۳۲ درصد سطح استان را اراضی بیابانی و شنزار تشکیل داده است که به طور عمده در بخش‌های شمالی و شرقی آن پراکنده هستند.