درس بخشندگی مادر بزرگ تالشی

روستا با سادگی و صفا همراه است و مهربانی و بی آلایشی را در ذهن تداعی می کند. روستای میناچال بخش کرگانرود تالش نیز از آن دهات باصفایی است که در دل کوهستان ها و با ۱۷ کیلومتر فاصله از شهر،کمتر از ۱۰۰ خانوار جمعیت دارد و مردمان دوست داشتنی اش در میان کوه و جنگل با ترنم باران و طراوت گل و سبزه انس گرفته اند و به قول سهراب سپهری از آن "مردم بالادست چه صفایی دارند" و چشمه های مهرشان جوشان است و از بس در دل نقاشی طبیعت زندگی کرده اند، بخشندگی را از دریا و جنگل آموخته اند و قصه مادر بزرگ میناچال که سنگ بنای مدارس کاغذی و خیرساز را گذاشته و بعد از وفاتش این روزها همچون فسانه نیما بر سر زبان ها افتاده، نشان از دل بزرگ و مهربان اهالی روستا دارد.

مدیر آموزش و پرورش تالش روز چهارشنبه در تشریح نیکوکاری خانم فرح نسا انجو مادربزرگ روستای میناچال به ایرنا گفت: در سال ۹۶ چند تن از بزرگان روستا به همراه تنی جند از دانش آموزان از نبود مدرسه در روستا گلایه می کردند. آنها می گفتند فرزندان ما هر روز برای تحصیل به روستای دیگر رفت و آمد می کنند و اگر مدرسه داشتیم، هرگز این ۱۲ دانش آموز رنج رفت و آمد به روستای دیگر را در برف و باران به جان نمی خریدند.

سید مرتضی مختاری می گوید: به آنها گفتم که اگر زمین مناسبی برای ساخت مدرسه تامین کنند مقدمات احداث یک آموزشگاه مناسب را فراهم می کنم؛ آنها رفتند و اواخر همان سال خبر آوردند که مادر بزرگی از اهالی میناچال، حاضر شده بخش بزرگی از تنها زمین و دارایی خود را برای ساخت مدرسه اهدا کند؛ در کمال تعجب متوجه شدم آن بانوی بخشنده، بدون اینکه دانش آموزی داشته باشد و در حالی که در چادر زندگی می کرد، زمین خود را برای احداث مدرسه هدیه کرده بود و با مستمری کمیته امداد امام روزگار می گذراند.

مدیر آموزش و پرورش تالش که چند روز قبل، با انتشار پیامی درگذشت آن مادر خیراندیش را به جامعه خیران تالش تسلیت گفته بود، ادامه داد: مادربزرگ هزار متر مربع زمین هدیه کرده بود و اولین پروژه "مدارس کاغذی" را از منابع فروش کاغدهای باطله به نام مدرسه پروین اعتصامی در زمین اهدای او اجرا کردیم و بعد از آن نیز ۲ باب مدرسه به اصطلاح کاغذی دیگر با فروش کاغذهای باطله و پشتیبانی و حمایت اداره کل تجهیز و نوسازی مدارس گیلان ساخته شد.

وی ادامه داد:ساخت مدارس خیرساز بعد از اهدای زمین از سوی آن مادربزرگ دلسوز، در طی چهار سال گذشته در تالش رونق گرفت و تا امروز ۳۳ باب مدرسه خیرساز در مناطق مختلف این شهرستان ساخته شده است و آن سال ها قضیه اهدای زمین از سوی مادر بزرگ بخشنده و وضعیت زندگی و چادرنشینی او را به گوش مسئولان رسانده بودیم و کمیته امداد امام تالش قول داده بود برای او در روستا خانه ای بنا کند و این کار را هم آغاز کرد اما تا امروز تکمیل نشده است و متاسفانه خانم انجو هرگز فرصت زندگی را در آن نیافت.

آری آن زن خوشنام با اینکه آسایش را در کنج خانه ای که سالهاست برای او ساخته می شود لمس نکرد، اما با بخشش زمین خود، فرزندان روستا را به آرامش رساند و سالهاست که ۹ دانش آموز مقطع ابتدایی در مدرسه خیرساز میناچال، غم های سال های بی مدرسه بودن را در خاطره ها چال کرده اند و امروز عشق مادر بزرگ را در تخته سیاه روزگار مشق می کنند.

دردا که ما انسان ها اغلب یک یا چند قدم از آنجا که باید باشیم عقب تریم و همیشه وقتی فرصتی یا عزیزی را از دست می دهیم، به قدر و بهایش پی می بریم. کاش به جای اینکه بعد از وفات مادربزرگ میناچال اظهار تاسف کنیم و عکس هایش را با تفاخر منتشر کنیم، آن روز که دست بخشنده اش را به سادگی گشوده بود با او سلفی می گرفتیم و به تناسب سرعتی که او به نهضت مدرسه سازی در تالش بخشیده بود، چند سنگ دیوار خانه اش را روی هم محکم می کردیم تا منزل او حداقل همزمان با یکی از مدارس کاغذی پا می گرفت. اما نشد و قصه او به سایر داستان های پرغصه زندگانی افزوده شد.

شهرستان تالش با ۲۰۰ هزار نفر جمعیت و بخش های مرکزی، اسالم، حویق و کرگانرود در ۱۱۰ کیلومتری غرب استان گیلان واقع شده است.