شوقِ تو در دلم چنان ، شعله کِشَد به آسمان
ناله کُنم چو هر زمان، من ز چنان چنین کنم
در دلِ من دَمی نگر ، شعله شدم ز پا و سر
آتشِ جان ازآنِ توست، من نه بخودهمین کنم
گوش شده تمامِ من ، در ره توست جانِ من
بهرِتو ورضای توست، آنچه هم آن واین کنم
آآآه ، دگر در این قفس، از چه برآورَم نَفَس
وعده ی دل به لامکان، زین قفسِ زمین کنم
ای سرِ من به خاکِ تو، ای دلِ من هلاک تو
بوسه به تربتت کنون ، با دهَنِ جبین کنم
حلقه ی بودنِ من و، گوهرِ مهرت ای عزیز
جان و دلم فدای این، گوهر وآن نگین کنم
ناله ی بوف گشته ام، آب ز سر گذشته ام
ترکِ سُخن کنون در این، جملهِ آخرین کنم
خندهِ شعله بین و اَشک، در نگهِ حزینِ شمع
لب چوگشایم ازغمت، جانِ جهان غمین کنم
پژند.
ناله کُنم چو هر زمان، من ز چنان چنین کنم
در دلِ من دَمی نگر ، شعله شدم ز پا و سر
آتشِ جان ازآنِ توست، من نه بخودهمین کنم
گوش شده تمامِ من ، در ره توست جانِ من
بهرِتو ورضای توست، آنچه هم آن واین کنم
آآآه ، دگر در این قفس، از چه برآورَم نَفَس
وعده ی دل به لامکان، زین قفسِ زمین کنم
ای سرِ من به خاکِ تو، ای دلِ من هلاک تو
بوسه به تربتت کنون ، با دهَنِ جبین کنم
حلقه ی بودنِ من و، گوهرِ مهرت ای عزیز
جان و دلم فدای این، گوهر وآن نگین کنم
ناله ی بوف گشته ام، آب ز سر گذشته ام
ترکِ سُخن کنون در این، جملهِ آخرین کنم
خندهِ شعله بین و اَشک، در نگهِ حزینِ شمع
لب چوگشایم ازغمت، جانِ جهان غمین کنم
پژند.