دیوانه ای عاقل

ذ دست این مردم .... به کجا برم پناه ...‌
ای خدا کاری کن......
خدایا این مردم ذ همه بد گویند ....
ذ همه بد بینند ...
ذ همه بدکارند ....
می گویند حق ... معنی حق را ندیدم ....
به راستی حق به چه معناست ....
و چقدر این جمله آشناست .... اندکی فکر...

نیافتم جوابی .... به راستی حق به چه معناست ..
از دیوانه ای پرسیدمش ؟... حق به چه معناست؟
دیوانه به طعنه لبخندی زد و جوابم داد ...
در این زمانه .... هرچه دوست داری معنا کن ..
اندکی سکوت کردم ....
فهمیدم که جوابش جواب بود ...
در خلوت هایم که دگر دیوانه نیستم ...
وچه خوش است عالم دیوانگی ...
که هم می دانند و هم نمی دانند ....
چه غوغایست در این دنیا ..چه غوغایست در این دنیا

چرا قاضی نمی آیی ... چرا قاضی .....
مردم می گویند من دیوانه شدم ...
مجنون و شیدا.... و آواره شدم ....
هنریست دیوانگی ... گر دیوانه باشی ..عاقلی
ذ زبان مردم خیلی می ترسم من ...
ترسم از آن است که نیشم بزنند ....
ای مردم ... گنه از من نیست ...
من که دیوانه ای بیش نیستم ...
به کجا برم پناه .... به که شکایت برم ..
که قضاوت بکنند ... درد هایم را ....
هرچه گشتم ندیدم قاضی ....
همه گفتند هستش ....
نمی دانم . . . شایدم ، من دیوانه نبینم قاضی ...
گویند .. بصیرت نامی است ....
شایدم چشم بصیرت خواهد ....
که من دیوانه ...نداشتم در جیب ....
همه گفتند، که دیوانه چه می گویی ....
گفتم ... من دیوانه چه گوییم ......
هرچه هم گوییم، فایده اش نیست در کار ....
فایده آن است ، که دیوانه بمانم ....
فایده آن است که مجنون بخوانند ....
فایده آن است که نادان بمانند ...
ای خدا کاری کن یا هم راحت کن ....
که دگر خسته شدم ...ای خدا کاری کن ..
ذ دل این مردم ای خدا کاری کن .....
استاد رامین بهمنی زاده نویسنده و شاعر

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه شعرنو

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!

دیوانه ای عاقل

بیشترین بازدید یک ساعت گذشته