بردی...


بردی...

دل را به نگاهی باز، تا مرز جنون بردی یکبار دگر این جام ، لبریز ز خون بردی میخواست تمام عمر با تو گذرد این دل بگذشت به تنهایی یک عمر، کنون بردی دوران خوشی دل داشت در دایرهِ دلها زآن چرخ جداشاعر:پژند محرر صفایی

دل را به نگاهی باز، تا مرز جنون بردی
یکبار دگر این جام ، لبریز ز خون بردی

میخواست تمام عمر با تو گذرد این دل
بگذشت به تنهایی یک عمر، کنون بردی

دوران خوشی دل داشت در دایرهِ دلها
زآن چرخ جدا کردی دل را و برون بردی

استاد محبت بود گرچه دل من در عشق
فارغ تو ولی دل را، از فن و فنون بردی

درگاه دلم چون شد محرابِ همه عشاق
ویرانه پسندیدی، بی بام و ستون بردی

افسانه شود این عشق در خاطر دورانها
خوش بردی دل مارا، در بندِ فسون بردی

شعله چو به جان میزد آتش ز غم هجران
بگشودی به روی دل، در را و درون بردی
پژند.


حتما بخوانید: سایر مطالب گروه شعرنو

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!



بیشترین بازدید یک ساعت گذشته


بدر و ببر