شکوه و زیبایی معماری ایران به ویژه در دوران اسلامی به تزئین و آرایش آن بستگی دارد، هنرهای والای اسلامی از هنرهای تزئینی و کاربردی گرفته تا احداث زیباترین بناهای مذهبی دارای اهمیت و اعتبار ویژه ای است.
از دیرباز بهرهگیری از تزیینات هندسی و خطی در ساخت بناها مورد توجه معماران و هنرورزان بوده است،ترکیب و کارکرد معماری و طرح های پیچیده هندسی و خطی زینت بخش بناهای تاریخی هستند.
ضرورت تحلیل این الگوهای باقیمانده از لحاظ طراحی و مبانی نظری شکلگیری آنها زمانی آشکار میشود که رشد و توسعه در جامعه امروزی باعث فراموشی و بهرهمند نشدن از میراث گذشتگان شده است.
بنابراین بایستی با مطالعه دقیق و علمی بر روی آثار به جامانده تاریخی، سعی در احیای چنین الگوهایی در گرافیک محیطی سطح شهر داشته باشیم.
هنرمند برای ارضای روح کمال طلب خویش و رسیدن به آرامش، طراحی را به عنوان یکی از بهترین ابزار برگزید. در واقع طراحی سنتی تصورات و برداشتهای هنرمند از طبیعت، زندگی و محیط او را دربر میگیرد و همچنین نمایانگر دانش و تفکر اقوام گذشته این سرزمین است.
استفاده از نقوش سنتی و هندسی در معماری اسلامی از جمله خصایص شاخص و مهم هر بنایی است و تزئینات آن شامل گچبری، آجرکاری، سنگکاری و کاشیکاری میشود که در تلفیق با یکدیگر نمایش شگفت از زیباییها را به وجود میآورد.
نقوش هندسی در معماری اصفهان تنوع فوق العادهای داشته و تداعیگر شکل و ترکیب تازهای از جذابیت در بنا هستند.
کتاب "سیر تحول طراحی نقوش سنتی در اصفهان" تالیف علیرضا اسماعیلپور و میثم براری در سال ۹۸ به همت مرکز اصفهان شناسی و خانه ملل و توسط انتشارات سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان به چاپ رسیده است.
کتاب حاضر در چهار فصل تدوین شده است. در فصل اول، به وجه تسمیه و ریشه طراحی و طراحی سنتی و همچنین انواع نقوش سنتی رایج در هنر ایران اشاره میشود.
در فصل دوم کتاب، به سیر تکامل عناصر طراحی سنتی در ایران پرداخته شده است.
در فصل سوم کتاب، سیر تحول و تطور نقوش سنتی اسلیمی و ختایی در مکتب اصفهان پرداخته شده است.
در فصل پایانی کتاب، زندگی نامه استادان نامدار در طراحی سنتی در رشتههای طراحی کاشی و سفال، طراحی مینا، تذهیب، نگارگری و فرش با استناد به آثار سنتی هر یک در اصفهان آورده شده است.