قلعه لک لک ها جاذبه منحصر به فرد شهرستان ماهنشان

شهرستان ماهنشان جاذبه های طبیعی و تاریخی بسیار منحصر به فرد دارد که یکی از آنها قلعه لک لک ها در روستای شکورچی واقع شده است و به دور از هیاهو و آمد و شد اهالی روستا در آشیانه های بلندشان گذران زندگی می کنند و جالب اینکه بین این پرندگان و روستائیان محلی، ارتباط بسیار مسالمت آمیزی برقرار است.

قلعه لک لک ها در واقع دیواره های عمودی و صخره ای طبیعی با ظاهری عجیب هستند که که این پرنده آشیانه خود را بر نوک این صخره های عمودی برپا می کند و چند سال قبل با ایجاد یک جاده از میانه این پدیده طبیعی، این دیواره زیبا به ۲ قسمت جداگانه تقسیم شد اما با این وجود لک لک ها، این قلعه منحصر به فرد و همچنین لانه های خود را ترک نکردند.

وجود رودخانه پرآب قزل اوزن از یک سو و همچنین مهربانی اهالی روستا، وجود شرایط آب و هوایی مناسب، مزارع برنج و صخره های مرتفع از دیگر سو، باعث شده است تا لک لک ها تصمیم بگیرند در این قلعه تماشایی، آشیانه سازی کرده و تخم گذاری و جوجه دهی کنند.

رودخانه پرآب و خروشان قزل اوزن با ماهی های فراوان، بستر را برای زیست این پرندگان مهیا کرده است و در واقع لک لک ها به لحاظ امن بودن منطقه و تغذیه مورد دلخواه، جوار این رودخانه را به عنوان زیستگاه باب میل خود برگزیده است و به غیر از این روستا در بسیاری از روستاهای شهرستان های ایجرود و طارم نیز زیست دارند و علاوه بر رودخانه قزل اوزن، سد گلابر در ایجرود نیز مزید بر این شده است.

رودخانه قزل اوزن یکی از طولانی ترین رودخانه های ایران است که از ارتفاعات استان کردستان سرچشمه گرفته و از ناحیه جنوب غربی وارد زنجان شده و از جنوب به صورت مارپیچ، خدابنده، ماهنشان از شهرستان های این استان و همچین شمال غرب را دور زده و سپس وارد محدوده شهرستان میانه و خلخال شده و با گردش به سمت شرق در منطقه طارم علیا (آب بر) مرکز شهرستان طارم دوباره وارد خاک استان زنجان و از دهستان گیلوان از استان زنجان خارج شده و با دریافت شاخه شاهرود در شهر منجیل، با نام سفید رود به سمت شمال جریان یافته و در نهایت به دریای خزر می ریزد.

قزل اوزن واژه ای ترکی است و از ۲ جزء، قزل به معنای سرخ و اوزن به معنای شناور تشکیل شده است و نام تاریخی این رود در منابع یونان باستان آماردوس (برگرفته از نام قوم آمارد) بوده است. در منابع اسلامی آن را نهر الابیض (به معنای رود سفید) خوانده اند و در سده های میانه تمام این رود به نام سپیدرود یا سفیدرود معروف بود ولی بعدها فقط به بخشی از آن که از منجیل تا دریای خزر قرار دارد، سفیدرود می گفتند که اکنون از سرچشمه این رود تا منجیل به نام قزل اوزن خوانده می شود.

این پرندگان در اطراف روستاهای قرار گرفته در طول مسیر این رودخانه همیشه پرآب و خروشان که انواع آبزیان در آن زیست دارند، آشیانه های خود را می سازند و زیبایی های طبیعت زنجان را دوچندان می کنند.