فرا رسیدن 17 مرداد سالروز شهادت خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران شهید صارمی، روز خبرنگار فرصت مغتنمی است تا بار دیگر، خبرنگاران از خود بگویند.
روایتگرانی که مصداق "رسانهایهای بیرسانه" هستند، کوزهگرانی که خود از کوزه شکسته آب میخورند.
خبرنگاری، یکی از آن دسته مشاغل سختی است که اگر به آن عشق نداشته باشید، قطعا جایی، خواهید برید، از هر چه بایدها، کوتاه میآیید و به دنبال زندگی خود خواهید رفت.
توجه به این نکته که امروز، در گذار جهان سراسر دلزده و خسته، از سنت به سوی مدرنیته، انسانها متولد میشوند و تا چشم میگشایند، در معرض انواع و اقسام نهادهای رسانهای قرار میگیرند، بسیار مهم و حیاتی است، چرا که این نهادهای رسانهای، سرآغاز یک اندیشه میشوند، اندیشهای که به رفتار تبدیل خواهد شد و در نهایت این رفتارها هستند که زندگیمان را شکل میدهند.
امروز، اهمیت رسانه و مولفه نفوذ و اثرگذاری بر رفتارها، امری ثابت شدست، هر چند فضای مجازی و شبکههای تحت وب، در راس امورات رسانهای قرار دارند اما دیگر تفاوتی میان کتاب، روزنامه، فیلم، تلویزیون، رادیو و غیره نمیبینیم.
نکته قابل ذکر، چشمان تیزبین مردم است، آنجایی که میبینند و قضاوت میکنند. خبرنگار و خبرنگاری در چشمان مردم، یعنی که فردی که شجاع است و نمیهراسد، بیاحترامی میبیند و دلگیر نمیشود، برای مردم تلاش میکند و حرف آنها را خواهد زد و چقدر این روزها عجیب شده است فیکنیوزهایی که برای منافع چند روزه، نام مبارک و مقدس خبرنگار را به خود نهادهاند و چه قضاوتها که از سوی عوام، نمیشود.
امروز، همانقدر که یک خبرنگار مجیزگوی مسئول میشود، به همان اندازه نیز از چشم مردم میافتد و همه نیک میدانند که رسانهای از نفوذ کلام و اثرگذاری بالایی برخوردار است که درست ببیند، تحلیل کند، خبر درست و بر مبنای واقعیت، به گوششان برساند و به معنای واقعی کلمه رسانه باشد.
روز خبرنگار، فرصت مغتنمی است که بار دیگر به خود تلنگر بزنیم، به خود بگوییم که برای استانمان چه کردهایم، به همان اندازهای که از مسئولان کشور، استان و شهرستان برای توسعهنیافتگی انتقاد میکنیم، خودمان برای رشد و توسعه مازندران زیبا چه کردهایم.
نکته اینجا است که اگر، امروز درگیر موضوع مهمی همچون "بیتفاوتی مسئول" شدهایم ما مقصریم، چون یا فقط تعریف و تمجید کردهایم یا فقط انتقاد، نه کار خوب را در کنار اشکالها دیدهایم و نه وقتی انقتاد کردهایم، راهکاری برای برون رفت آن ارائه دادهایم.
اینها را از این باب نمیگویم که مشکل کشور خبرنگار است، قطعا اینگونه نیست، مشکل آن مسئولی است که میداند زباله بدخیم و مانند غده سرطانی در حال نابود کردن محیط زیست انسانی و حیوانی است اما برای رفع آن کاری نمیکند، مشکل آن مسئولی است که وعده میدهد و عمل نمیکند، مشکل آن نهاد و سازمانی است که به جای قدردانی از خبرنگاری که برای نشان دادن بخشی از واقعیتهای جامعه شب و روز خود را یکی کرده، آن را به سیل انتقاد میگیرد، قطعا همه میدانند وقتی یک پروژه 20 سال به طول میانجامد و در نهایت نیز به نتیجه نمیرسد، مشکل مردم و خبرنگار نیستند، دقیقا مشکل "مسئول" است.
و اما ایسنا در مازندران در سال خبری که گذشت، با همه مشکلات و معضلات موجود، با بضاعتی که در اختیار دارد، تلاش کرد تا در کنار انتشار عملکرد مسئولان، در مسیر توسعه این استان پرظرفیت، به ماهیت وجودی خود که همان دانشجویی و دانشگاهی است برگردد و عملگرا باشد، با دانشگاهها و اساتید نخبه، سرآمد و معتبر دانشگاهی برای ارائه راهکار در زمینههای مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و غیره به گفتوگو بپردازد و با برگزاری میزگردهای مختلف، تحلیل و بررسی مشکلات و موانع پیشروی مسائل توسعهای استان را انجام داده باشد.
هر چند در این مسیر در ابتدای راه قرار داریم و راه نرفته زیاد است اما برای بهتر شدن، بیشتر تلاش میکنیم، خواهیم جنگید تا رضایت خداوند و مردم راب یش از پیش به دست آوریم.
همکاران عزیزم؛ روزتان مبارک