حجت الاسلام مهریزی: حکمرانی ملازمه ای با نبوت پیامبران ندارد

شفقنا- استاد حوزه علمیه قم با اشاره به آیات متعدد قرآن کریم گفت: حکمرانی و حکومت جزو عطاهای خداوند به همه پیامبران نیست و ملازمه ای با مقام نبوت و پیامبری ندارد. به گزارش خبرنگار شفقناقم، حجت الاسلام والمسلمین مهدی مهریزی در نشست نواندیشی دینی با موضوع نسبت نبوت و حکومت در قرآن که به صورت مجازی برگزار شد، اظهار […]

شفقنا- استاد حوزه علمیه قم با اشاره به آیات متعدد قرآن کریم گفت: حکمرانی و حکومت جزو عطاهای خداوند به همه پیامبران نیست و ملازمه ای با مقام نبوت و پیامبری ندارد.

به گزارش خبرنگار شفقناقم، حجت الاسلام والمسلمین مهدی مهریزی در نشست نواندیشی دینی با موضوع نسبت نبوت و حکومت در قرآن که به صورت مجازی برگزار شد، اظهار داشت: خیلی از مباحثی که امروزه با آن درگیر می شویم مباحث نو و جدید است که برای آن در قرآن کریم و کتب تفسیری، عنوان مستقلی نمی بینیم که در این شرایط باید با مساله سراغ قرآن کریم برویم و از قرآن کریم، استنطاق کنیم.

او بیان داشت: قرآن کریم در آیات متعددی از ۲۶ پیامبر نام برده اما این آیات پراکنده است و غیر از آیاتی است که به پیامبران پرداخته و ضمن گزارشاتی که از پیامبران آورده است در مجموع حدود ۵۲۴ آیه، آیاتی است که نام پیامبران در آن ذکر شده است.

این قرآن پژوه به مسئله نعمت های خداوند به پیامبران اشاره کرد و افزود: خداوند در آیات مختلف اشاره می کند که ۲۰ نعمت به پیامبران عطا کرده است البته این نعمت ها دو شاخصه دارد؛ اول اینکه تشریعی اند و منفصل از خلقت پیامبری نیست و ثانیا در دوران پیامبری عطا شده است.

او تصریح کرد: کتاب، حکم، ملک، حکمت، علم، کوثر، رشد، زبور، خلیفه، فضل، فرقان، ضیاء و… عطاهایی است که به پیامبران از جانب خداوند داده شده است.

مهریزی، ملک، خلیفه و حکم را سه موردی دانست که مربوط به حاکمیت و حکومت می شود و بیان داشت: واژه «خلیفه» تنها برای حضرت داوود به کار رفته است، واژه «مُلک» برای سه تن از پیامبران( داوود، سلیمان و یوسف) به کار رفته است اما واژه «حُکم» برای تعداد بیشتری از انبیا به کار رفته است. از آیات قرآن معنای قضاوت و داوری مستفاد می شود گرچه گاهی به معنای علم و دانستن و تعلیم و تربیت به کاررفته است.

او با تصریح به اینکه قضاوت و داوری ملازمه ای با حکمرانی و حکومت ندارد، افزود: از آیات قرآن کریم که عطاهای الهی به پیامبران را توصیف کرده است، استفاده نمی شود که حکمرانی و حکومت جزو عطاهای خداوند به همه پیامبران است و ملازمه با مقام نبوت و پیامبری داشته باشد.

استاد حوزه علمیه قم به مقوله هدف بعثت پیامبران از نظر قرآن اشاره کرد و گفت: خداوند در آیه ۲۵ سوره حدید به این مهم اشاره کرده است که راجع به همه انبیاست.

او قائل به قسط شدن و عادل شدن مردم را خط کلی رسالت انبیا در این آیه دانست و بیان داشت: از این آیه، ملازمه قضاوت و حکمرانی انبیا هم استفاده نمی شود.

مهریزی در مورد افعال پیامبران از نگاه قرآن کریم عنوان کرد: قرآن کریم در آیات مختلفی، ۲۴ فعل را برای پیامبران بیان کرده است که یک بخش جنبه تعلیمی و آموزشی دارد، یک بخش، جنبه تزکیه دارد و بخشی هم جنبه تشریعی دارد اما بخشی هم جنبه اجرایی دارد که شامل امر به معروف و نهی از منکر، وعظ، حکمیت، حُکم کردن و شاهد بودن است.

او بخش دیگری از افعال پیامبران را گفتارهای آنها ذکر و بیان کرد: قرآن کریم از ۸ حکومت در آیات مختلف یاد کرده است که مربوط به داوود، سلیمان، یوسف، طالوت، ذی القرنین و بلقیس است و این حکومت ها را ستوده است و اما دو حکومت جور را هم بیان کرده که حکومت نمرود و فرعون است.

این پژوهشگر حوزوی با اشاره به داستان ایمان آوردن بلقیس گفت: حکومتی مطلوب و خوب است که بتواند شرایط زندگی خوب را برای جامعه فراهم کند و در این امر تفاوتی بین حکمران مرد و زن نیست.

او توضیح داد: قرآن کریم در گزارش خود از پیامبران، بیان نکرده است که تلاش پیامبران در کنار هدایت و تعلیم مردم، تشکیل حکومت بوده است.

مهریزی با بیان اینکه جامعه نیازمند حکومت است، گفت: برای حکومت خوب باید حاکمان صالح انتخاب شوند، نظارت قانونی بر حکومت حاکمان باشد و تربیت اخلاقی حاکمان صورت گرفته باشد.

او بیان داشت: در کتب کلامی و فقهی که حکومت را شعبه ای از نبوت می دانند، درواقع باید فقه و کلام مولود قرآن و سنت است و آنچه را که در قرآن و سنت است، باید تفسیر کنند.

استاد حوزه علمیه قم با بیان اینکه تلاش پیامبران، سلب طاغوت است نه اثبات حاکمیت خویش گفت: از گزارشات قرآن کریم برمی آید که حاکمیت و حکمرانی پیامبران به شرایط اجتماعی و شرایط فردی پیامبران بستگی داشته است.

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه گوناگون

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!